Istnieją podstawy do uchylenia uchwały przez sąd. Celem uchwały wspólnoty mieszkaniowej miało być bowiem w istocie rzeczy wyłączenie pewnej powierzchni budynku z nieruchomości wspólnej – czyli opisanego korytarza. Skutkiem miałoby być powiększenie lokalu użytkowego innego właściciela w tym budynku, a w konsekwencji – zwiększenie też jego „siły” głosów oddawanych podczas zebrań wspólnoty. A to oznacza, że uchwała zmierzała do nielegalnego „wyłączenia” części składowej nieruchomości wspólnej.
Taka ocena wynika z przepisów ustawy o własności lokali (dalej: u.w.l.). Jej art. 3 ust. 1–2 natomiast stanowi, że nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, przy czym w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokalu. Co do zasady więc nieruchomość wspólna (np. korytarz w budynku wspólnoty) stanowi stosunek prawny o typie współwłasności. Kwestią odrębną jest to, że celem wspólnoty mieszkaniowej jest wykonywanie zarządu nieruchomością wspólną. Co jednak istotne, owo wykonywanie zarządu nie może jednak dotyczyć praw do lokali poszczególnych właścicieli. W uproszczeniu chodzi o to, że uchwały wspólnoty nie mogą dotyczyć wspomnianych indywidualnych praw właścicielskich.