Miedź gromadzi się głównie w wątrobie, nerkach, sercu i mózgu, a w mniejszym stężeniu praktycznie we wszystkich tkankach ciała. Ale nadal jest pierwiastkiem śladowym: jej ilość w organizmie zdrowego człowieka nie przekracza 150 mg. Dzienne zapotrzebowanie osób dorosłych na ten pierwiastek nie przekracza 3 mg. Dzieci potrzebują go o wiele mniej – do trzech lat nie powinny spożywać jej więcej niż 1 mg dziennie. Aby zapewnić organizmowi dostateczne codzienne dostawy, wystarczy prawidłowa dieta i zbilansowane posiłki.
Miedź dostarczamy do organizmu, jedząc produkty zbożowe, a przede wszystkim pieczywo pełnoziarniste, makaron razowy, płatki owsiane czy otręby. Znajduje się także w ziarnach słonecznika, soi i innych roślinach strączkowych oraz w orzechach laskowych i włoskich oraz w suszonych owocach. Zawierają ją żółty ser, wątróbka, ryby (zwłaszcza śledzie) i skorupiaki. Jest w ziemniakach, pomidorach, sałatach, czosnku oraz w grzybach. Warto pamiętać, że miedź dostarczamy organizmowi, pijąc także miękką wodę z wodociągów, w budowie których zastosowano miedziane instalacje (stosuje się je chętnie, bo – choć drogie – podnoszą one jakość wody pitnej ze względu na właściwości bakteriobójcze). Większe ilości miedzi znajdują się w wodzie ciepłej niż w zimnej, o czym należy pamiętać przy przygotowywaniu posiłków dla dzieci, by nie przedawkować.
Niedobór miedzi w organizmie wynika na ogół z nieprawidłowego odżywiania. Efektem jej niedostatku mogą być przedłużające się kłopoty z koncentracją, kłopoty z pamięcią i nauką, zmniejszona odporność na infekcje. Widocznymi objawami niedoboru mogą być odbarwienia skóry i włosów, łamliwość paznokci, brak apetytu, a także pojawiające się często drętwienie i mrowienie kończyn, a wreszcie anemia (miedź bierze udział w tworzeniu krwinek czerwonych i wraz z żelazem uczestniczy w transportowaniu tlenu przez hemoglobinę).
W przewodzie pokarmowym wchłanianie miedzi jest blokowane przez białka mleka i jaj oraz związki siarki zawarte w niektórych warzywach (kapusta, cebula, por, czosnek), a także owoce morza, które zawierają duże ilości cynku. Miedź można co prawda suplementować, ale trzeba to robić rozsądnie. Wchłanianie miedzi hamuje przy tym zbyt duża ilość witaminy C.
Miedź w nadmiarze szkodzi. Gdy jest jej zbyt wiele, wpływa to niekorzystnie przede wszystkim na funkcjonowanie układu nerwowego i może powodować zły nastrój, smutek, lęki a w efekcie przyczyniać się nawet do depresji czy innych zaburzeń psychicznych. Dawka śmiertelna miedzi zawarta jest w około 30 g siarczanu miedzi. Objawy zatrucia są podobne do oznak zatrucia arszenikiem. W przypadku podejrzenia zatrucia podaje się albuminę (doraźnie mleko lub białko jaj).
PARTNER
