Już od ponad tygodnia czytamy dziesiątki tekstów o aferze w Komisji Nadzoru Finansowego. Media codziennie muszą znaleźć nowy kontent, trudno się więc dziwić, że szukają go jednocześnie w bardzo wielu kierunkach. Sprawia to jednak, że jako afera przedstawiane są często sprawy, które w rzeczywistości są czymś normalnym. Co gorsza, podchwytują to politycy. W efekcie zagrożeni mogą czuć się klienci. Warto to wszystko uporządkować.
A więc: gdzie afery nie ma?
Na pewno w spotkaniach właścicieli banków z nadzorem. To zupełnie normalna praktyka. Trudno sobie wyobrazić, by nadzór mógł skutecznie prowadzić swoje działania np. nie wiedząc, jakie są zamiary głównych udziałowców w stosunku do swoich banków. Wiele decyzji właścicielskich musi być z nadzorem uzgadnianych – począwszy od zamiaru założenia banku, jego biznesplanu, osób, które mają być w nim zatrudnione, zmiany statutu, aż po sprzedaż. Spotkania odbywają się częściej, jeśli np. bank jest w trudnej sytuacji i nadzór np. uzgadnia z właścicielem plany jego dokapitalizowania. Nie ma nic dziwnego w tym, że akcjonariusz czy zarząd banku idzie do KNF. Jeśli coś może dziwić, to zorganizowanie tam spotkania bez świadków.