Pracownik złożył wniosek o zwolnienie z pracy, aby załatwić sprawę osobistą. Wskazał, że chce zwolnić się z pracy w następnym tygodniu we środę na dwie godziny z ośmiu zaplanowanych w tym dniu. Pracodawca to zaakceptował. Czy pracownik może cofnąć wniosek?

Na wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu różnego rodzaju zwolnień od pracy, jednak na część zwolnień wyrazić zgodę musi (opieka nad dzieckiem ‒ art. 188 kodeksu pracy, zwolnienie z powodu siły wyższej – art. 1481 kodeksu pracy). Jedną z możliwych przyczyn zwolnień od pracy jest załatwienie sprawy osobistej.

„Wyjście prywatne” pracownika, czyli opuszczenie miejsca pracy za zgodą pracodawcy, należy potraktować jako czasową usprawiedliwioną nieobecność w pracy. Zgodnie bowiem z par. 1 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają stawienie się pracownika do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy. Chodzi nie tylko o nieobecności całodzienne, lecz także obejmujące tylko pewną część czasu pracy zaplanowanego na dany dzień.

Zwolnienie jest udzielane na pisemny wniosek pracownika. Za minimalną treść wniosku należy uznać:

  • oznaczenie pracownika,
  • określenie czasu wnioskowanego zwolnienia (data, przedział godzinowy),
  • oznaczenie wniosku datą i podpisem pracownika.

Aby ułatwić pracodawcy ocenę wniosku, szczególnie w przypadku, gdy we wskazanym w nim okresie pracownik może być potrzebny w pracy i trudniej go zastąpić, warto wskazać powody wystąpienia o zwolnienie. Trzeba jednak podkreślić, że pracodawca co do zasady nie musi uwzględnić wniosku pracownika o udzielenie czasu wolnego.

WAŻNE Pracodawca może nie wyrazić zgody na wyjście prywatne pracownika. A jeśli zaakceptuje taki wniosek pracownika:

• może samodzielnie wyznaczyć godziny odpracowania,

• nie musi wyrazić zgody na odwołanie wniosku.

Warto dodać, że wniosek pracownika dotyczy tylko samego udzielenia zwolnienia. Datę i czas odpracowania wyznacza już sam pracodawca. Strony oczywiście mogą uzgodnić termin odpracowania, ale zasadniczo decyzja należy do pracodawcy (przełożonego).

Wniosek mógłby zostać odwołany jednostronnie przez pracownika, jeżeli odwołanie doszłoby do pracodawcy jednocześnie z tym wnioskiem. W opisywanym przypadku tak się jednak nie stało. Wniosek trafił do pracodawcy, a ten go zaakceptował. Pracownik ustalił z pracodawcą, że w określonym dniu będzie pracować o dwie godziny krócej. Nie może już być mowy o odwołaniu wniosku przez pracownika bez zgody pracodawcy. Pracownik powinien obecnie zwrócić się do pracodawcy o wyrażenie zgody na rezygnację z tego zwolnienia od pracy, tj. powrotu do 8-godzinnej normy czasu pracy w danym dniu. W praktyce oznacza to, że pracownik powinien złożyć do pracodawcy kolejny wniosek. ©℗

Podstawa prawna

Podstawa prawna

• par. 1 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1632)

• art. 1481 i art. 188 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1465)