Tablicę otrzymali wszyscy prezesi sądów apelacyjnych. Ani tablica, ani towarzyszące jej wyjaśnienia nie mają charakteru wiążącego i nie stanowią podstawy orzeczniczej. Służą one wyłącznie jako narzędzie pomocnicze – wskazówka zarówno dla sądów, jak i dla uczestników postępowań alimentacyjnych.

Wartości w tabeli odzwierciedlają szacunkowe miesięczne koszty zaspokojenia podstawowych potrzeb osoby uprawnionej, takich jak: wyżywienie, mieszkanie, edukacja, kultura, zdrowie, higiena, transport, łączność oraz inne uzasadnione wydatki.

Tablica alimentacyjna. Co jest ich celem?

Wprowadzenie tablicy alimentacyjnej stanowi odpowiedź na wieloletnie postulaty środowisk sędziowskich, rodzicielskich oraz organizacji pozarządowych. Celem jej opracowania jest:

  • ułatwienie pracy sędziów, mediatorów i stron postępowania poprzez wskazanie typowych przedziałów świadczeń alimentacyjnych;
  • skrócenie czasu trwania postępowań o alimenty oraz ułatwienie zawierania ugód przed mediatorem;
  • zwiększenie przewidywalności i przejrzystości orzeczeń poprzez oparcie ich na wspólnej podstawie faktycznej i ekonomicznej, zapewniającej równą stopę życiową dzieci w podobnych sytuacjach;
  • zwiększenie transparentności oraz ujednolicenie zasad i metod wyliczeń, co wzmacnia zaufanie do orzecznictwa rodzinnego;
  • wsparcie obiektywizmu w ustalaniu alimentów poprzez oparcie na realnych kosztach utrzymania dziecka oraz dochodzie zobowiązanego rodzica.

Jak obliczane są kwoty w tablicy alimentacyjnej?

Tablica alimentacyjna zawiera modelowe kwoty miesięcznych świadczeń, wyliczone na podstawie trzech kluczowych zmiennych: dochodu osoby zobowiązanej do płacenia alimentów, wieku dziecka oraz liczby dzieci, wobec których osoba ta ma obowiązek alimentacyjny.

Przyjęty system oparty jest na progresywnym modelu – wysokość alimentów rośnie wraz z dochodem zobowiązanego oraz wiekiem dziecka. Punktem wyjścia jest tzw. kwota bazowa, ustalona na poziomie odpowiadającym 70 proc. minimum socjalnego na dziecko za rok 2024, określonego przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych.

Na jej podstawie wyliczane są wysokości świadczeń w podziale na pięć grup wiekowych dzieci: 0–7 lat, 8–11 lat, 12–15 lat, 16–18 lat oraz powyżej 18. roku życia. Następnie kwoty wzrastają o:

  • 12,5 proc. dla każdej kolejnej grupy wiekowej dziecka;
  • 10 proc. za każde 800 zł wzrostu dochodu (do 8300 zł), a powyżej tej kwoty – 15 proc. za każde dodatkowe 800 zł dochodu.

W przypadku większej liczby dzieci świadczenie przypadające na jedno dziecko proporcjonalnie maleje (maksymalnie do 85 proc. dla trojga i więcej dzieci), ale nieznacznie, ponieważ potrzeby dzieci pozostają niezmienne niezależnie od liczby rodzeństwa.