Artykuł 5 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: u.p.o.l.) stanowi, że wysokość stawek podatku od nieruchomości ustala rada gminy. Wskazana regulacja daje upoważnienie dla rady gminy do ustanawiania różnego rodzaju stawek podatkowych, w tym tych, o których pisze czytelnik, a więc:
  • od budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – gdzie dopuszczalna maksymalna stawka jest najwyższa (wynosi 17,31 zł od 1 mkw. powierzchni użytkowej),
  • od budynków związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń – gdzie dopuszczalna stawka jest kilka razy niższa (wynosi bowiem 4,27 zł od 1 mkw. powierzchni użytkowej).
Aby zatem istniała możliwość zastosowania ww. stawki preferencyjnej, muszą zachodzić łącznie dwie przesłanki: budynek lub jego część muszą być związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych (w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej) oraz musi je zajmować podmiot udzielający tych świadczeń.
W kontekście sytuacji opisanej przez czytelnika pomocne może okazać się stanowisko zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 sierpnia 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 41/20). W stanie faktycznym tej sprawy podatnik prowadzący dom opieki społecznej również kwestionował decyzję wójta o nałożeniu podatku według stawek najwyższych, jak dla prowadzących działalność gospodarczą, a nie według stawek preferencyjnych. Sąd przychylił się do decyzji wójta gminy i samorządowego kolegium odwoławczego, a w uzasadnieniu m.in. wskazał, że wpis do rejestru podmiotów leczniczych stanowi warunek prowadzenia działalności leczniczej. Ponadto dodał: „Innymi słowy, jeśli daną nieruchomość zajmuje podmiot, który nie jest wpisany do wspomnianego rejestru, to podatnik, u którego powstaje obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości od takiej nieruchomości, nie może korzystać ze stawki preferencyjnej przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d u.p.o.l. W niniejszej sprawie nie jest natomiast sporne, że „podmiot (…) nie jest wpisany do rejestru podmiotów leczniczych, lecz do rejestru placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku”.
W dalszej części uzasadnienia podkreślono, że celem ww. preferencyjnych stawek podatku jest wsparcie działalności dotyczącej udzielania świadczeń zdrowotnych dla ogółu społeczeństwa, a nie wspieranie działalności komercyjnej, w tym prywatnego domu opieki. Zwrócono także uwagę na to, że fakt częściowego pokrywania się działalności opiekuńczej ze świadczeniem usług zdrowotnych nie uprawnia do stosowania preferencyjnych stawek, owe usługi stanowią bowiem tylko element działalności opiekuńczej, która jest prowadzona przez podmiot niewpisany do rejestru podmiotów prowadzących działalność leczniczą.
Podstawa prawna
•art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz d ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1170; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 401)