Przy analizie opisanej sytuacji w pierwszej kolejności na uwagę zasługuje art. 23 kodeksu cywilnego (dalej: k.c.), gdzie postanowiono, że dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.
Wskazana regulacja nie zawiera jednak zamkniętego katalogu dóbr osobistych. W kontekście podanego zapytania w grę może wchodzić m.in. naruszenie takich dóbr osobistych jak: wizerunek, renoma, wiarygodność kupiecka czy wiarygodność kredytowa. W wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 18 grudnia 2015 r. (sygn. akt I ACa 788/15) zaakcentowano m.in., że: „Dobre imię przedsiębiorcy jest łączone z opinią, jaką o nim mają inne osoby ze względu na zakres jego odpowiedzialności. Dobre imię przedsiębiorcy naruszają działania, które obiektywnie oceniając, przypisują przedsiębiorcy niewłaściwe postępowanie mogące spowodować utratę zaufania potrzebnego do prawidłowego funkcjonowania”.