Służebność przesyłu – to ograniczone prawo rzeczowe należące do służebności. Jego przedmiotem jest umożliwienie korzystania z urządzeń służących do przesyłu energii czy substancji.
Służebność przesyłu może powstać w drodze umowy pomiędzy właścicielem nieruchomości a właścicielem sieci władnącej, z mocy orzeczenia sądowego lub też na skutek zasiedzenia.
Jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem.
Podobnie w sytuacji, gdy przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, która jest konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1. w takiej sytuacji to właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.
Służebność przesyłu przechodzi na nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1. Wygasa najpóźniej w chwili zakończenia likwidacji przedsiębiorstwa.
Po wygaśnięciu służebności przesyłu przedsiębiorca ma obowiązek usunięcia urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, utrudniających korzystanie z nieruchomości.
W polskim systemie prawa służebność przesyłu została unormowana w art 305^1 do 305^4 Kodeksu cywilnego. Do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 24 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 380, art. 305 (1) – 305 (4)