Kryzys konstytucyjny na Ukrainie między głową państwa i parlamentem blokuje zmiany na strategicznych stanowiskach związanych z polityką bezpieczeństwa i dyplomacją. Wołodymyr Zełenski zarzuca deputowanym, że kwestionując rozpisanie przedterminowych wyborów do Rady Najwyższej, potwierdzają jedynie, że kieruje nimi lęk przed gniewem ludu. Prezydent, próbując przełamać opór „złogów po Petrze Poroszence”, sam jednak brnie w kompromitacje. Z jednej strony okazuje się zbyt słaby, by przejąć kontrolę nad dyplomacją i sektorem siłowym. Z drugiej – osoby, które proponuje na wysokie stanowiska, należą do porządku oligarchicznego w czystej formie.