W bardzo emocjonalnym artykule „Nie chcemy mieć dzieci? Egocentryzm to choroba, która nas kiedyś zabije” (DGP z 29 września) Marcin Hadaj słusznie zauważa, że powinniśmy się bić w piersi i przede wszystkim samym sobie wyrzucać niechęć do posiadania dzieci. Otwarcie i odważnie mówi o pewnym egoizmie społecznym, który jest pokłosiem polityki stawiania na siebie, wybujałego indywidualizmu, stawiania na piedestale jednostki, czyli tych wszystkich cech, które miały nas niegdyś zbliżyć ekonomicznie i życiowo do krajów bogatego Zachodu, a w efekcie przyniosły również sobkostwo i brak odpowiedzialności społecznej. Przekonuje, że nasze podążanie za sukcesem finansowym jest objawem postępującej krótkowzroczności i pewnego rodzaju wygodnictwa.
Autor powołuje się na sondaż dotyczący postaw prokreacyjnych kobiet, wspomina o pojawiających się głosach, które sugerują, by nie dyskutować z brakiem potrzeby posiadania dzieci przez kobiety. I wszystko to się zgadza, jednak brakuje mi w tym jednego, niezbędnego elementu – mężczyzn. Bo nie mogę zgodzić się z tym, że za sytuację demograficzną odpowiadają przede wszystkim kobiety. Chociaż to one rodzą dzieci, to – jakkolwiek by na to patrzeć – ani nie są w stanie ich począć samodzielnie, ani nie powinny być zmuszane do samodzielnego o nie dbania.
W obronie ich postawy mogłabym teraz przytoczyć dane na temat kryzysu instytucji małżeństwa, w końcu obecnie liczy się, że co czwarte małżeństwo kończy się rozwodem, a stabilna sytuacja rodzinna wpływa na liczbę posiadanych dzieci. O niskiej ściągalności alimentów w przypadku dzieci par rozwiedzionych – chociaż obowiązek alimentacyjny jest omijany szerokim łukiem przez ojców niemal miliona polskich dzieci, a aprobata społeczna dla tego procederu jest zadziwiająco wysoka. Mogłabym pisać o nagminnie stosowanych umowach śmieciowych, które chociaż dają kobietom pieniądze i zatrudnienie, to już w przypadku macierzyństwa odmawiają im finansowego zabezpieczenia. Jednak zamiast tego napiszę o czymś prozaicznym – o braku mężczyzn, z którymi chciałoby się mieć dzieci.
Hadaj powołuje się na fora internetowe, na których można znaleźć przykłady argumentów za nieposiadaniem dzieci. Na tych samych forach można też znaleźć wiele wypowiedzi kobiet, które jawnie mówią o tym, że nie mają z kim mieć dzieci, z kim podzielić tej radości, ale i odpowiedzialności. Po pierwsze mężczyźni odsuwają od siebie wizję ojcostwa. W sensie biologicznym faktycznie mają na to czas – mężczyzna jest płodny do końca swojego życia, chociaż naturalnie jego materiał genetyczny może w tym czasie stracić na jakości. Co za tym idzie, ich rówieśniczki nie mają z kim stworzyć relacji, której trwałość pozwalałaby mieć nadzieję na to, że z ewentualnym potomstwem nie zostaną same. Jeśli jednak te dzieci się pojawią, dochodzi do problemu z podziałem obowiązków. W czasach, kiedy mało która rodzina jest w stanie pozwolić sobie na życie z jednej pensji, praca zarobkowa kobiet nie jest fanaberią, lecz koniecznością. A po pracy przychodzi czas na nudne, żmudne zajęcia domowe, które przy okazji posiadania dzieci mnożą się w postępie niemal geometrycznym.
Jest tu też miejsce na czystą biologię. Jak przekonują w swoich publikacjach profesor Jerzy Vetulani i inni biolodzy czy antropolodzy – powodzenie reprodukcyjne kobiet zależy przede wszystkim od jakości partnerów, bo w każdego potomka inwestują nieproporcjonalnie więcej energii niż mężczyźni. Można z tego wysnuć prosty wniosek, że im więcej będzie wartościowych, godnych zaufania mężczyzn, tym więcej kobiet chętnych do posiadania z nimi dzieci. Może więc warto dla dobra nas wszystkich budować przekonanie, że prawdziwy mężczyzna to nie żyjący z dnia na dzień samotny wilk, lecz człowiek odpowiedzialny, skupiony na swoich bliskich i nieobawiający się posądzenia o śmieszność, kiedy zamiast bycia sobie sterem, żeglarzem i okrętem, wybierze rolę oddanego partnera i ojca. Taką postawę należy premiować dla dobra nas wszystkich, naszych dzieci, a nawet przyszłych emerytur.
Milion ojców szerokim łukiem omija obowiązek alimentacyjny. A aprobata społeczna dla tego procederu jest zadziwiająco wysoka
Komentarze(58)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarszeOtóż - jest wielu, bardzo wielu młodych mężczyzn, którzy chcieliby mieć rodzinę.
Tyle, że wartościowych kobiet brak.
Niech autor przeprowadzi rzetelne ( rzetelne!!!) badania, ile kobiet rzeczywiście poszukujących partnera zgłasza się do np. biur matrymonialnych. Jaka jest relacja pomiędzy kobietami, a mężczynami w młodym wieku?
Była ostatnio jakaś afera z portalem randkowym. A potem informacja, że na portalu odsetek kobiet był poniżej kilku procent...za kobiety podawali się mężczyźni.
Tak się składa, że tzw. poważny , wykształcony mężczyzna chce mieć partnerkę, której może zaufać (!!!), że wychowa dzieci, że je czegoś nauczy, że coś sobą reprezentuje.
Tymczasem tzw. emancypacja (której jestem zwolenniczką) uległa potwornej deformacji i istnieje wiele kobiet, które muszą "użyć" zycia ( mieć wielu partnerów), które "nie chcą się wiązać", natomiast koniecznie chcą "się realizować"(cokolwiek to znaczy).
No, może w późniejszym wielu raczą się dać "kupić" , ale za zapewnienie odpowiedniego standardu życia i zachowanie "wolnosci".
Tyle, że już wtedy jakoś niewielu mężczyzn chce pracować na partnerki, które wnoszą w ich życie tylko wymagania, a same nie dają żadnych wartości.
Niech autor przeprowadzi badania wśród młodych kobiet na temat ich zainteresowań , posiadanej ogólnej wiedzy, umiejętnosci sportowych (tipsy się łamią!) i zastanowi się, jak widzą to wykształceni mężczyźni.
A dla mężczyzn nie ma problemu z lalą na jedną noc, tylko po co od razu się żenić i mieć kłopoty do końca życia?
I co? Mają szukać "partnerek" w klubach, dyskotekach, centrach handlowych?
Po pierwsze, media wmawiają kobietom że realizacja zawodowa i kariera uczyni je szczęśliwszymi i bardziej pożądanymi przez mężczyzn. Jest to nieprawda, w przeważającej większości kariera to potężny stres o błahostki i większą satysfakcję życiową mają kobiety oddające się macierzyństwu. Dodatkowo zdecydowana większość mężczyzn nie chce dzielić życia z zarozumiałą kobietą z którą codziennie trzeba się męczyć i walczyć o władzę w związku. Niestety całą narrację medialną ustawia się pod wyjątki od tych reguł, a to mały procent ludzi.
Poza tym, kobiety chcą mężczyzn o co najmniej takim samym statusie lub też wyższym. Piramida edukacyjna czy piramida kariery tak już działa, że im wyżej kobieta zachodzi tym mniejszy ma wybór partnerów. Bo na szczycie jest ich coraz mniej. Są też bardziej inteligentni więc nie wybierają równych sobie kobiet z karierami tylko biorą młodsze, atrakcyjniejsze i łatwiejsze do życia w związku. Bezproblemowe w porównaniu z ciętymi kobietami które chcą być jak mężczyźni.
I wreszcie, bycie gospodynią domową to nie konieczność z powodów ekonomicznych w pierwszej kolejności, tylko z tego powodu, że wynalazki techniczne (paradoskalnie stworzone przez mężczyzn) typu pralka zmywarka kuchenka mikrofalowa odkurzacz powodują że gospodyni domowa nie prawie nic do roboty. Przez kilka lat pracy sam ogarniałem dzięki tym wynalazkom swoje spore mieszkanie poświęcając mu pół godziny dziennie i może godzinę w weekend. A nikogo nie zatrudniałem do sprzątania. Więc naprawdę nie wiem co taka 'gospodyni domowa' miała by obecnie robić. Co innego jeśli pojawia się dziecko, ale istnieją przecież odpowiednie instytucje.
Podsumowując, kobiety powinny się mniej nastawiać na to, żeby być takie jak mężczyźni. Pracować nie po to żeby robić bóg wie jaką karierę i biegać w wyścigu szczurów, tylko po to żeby wnieść coś do społeczności w której żyją i ulepszyć życie swoje i innych. Wziąć na luz w pracy i skoncentrować się na tym czego mężczyźni robić nie mogą - byciu kobietami i na dawaniu życia. Rolą mediów jest już to, żeby kobiety które wybiorą tą ścieżkę nie czuły się gorsze od promowanych wszędzie kobiet sukcesu i żeby nie pompować rzekomych gigantycznych wymagań finansowych związanych z dziećmi. Nowe ubranka co roku, zabawki, prywatne zajęcia itp itd. Nie o to chodzi w życiu dziecka.
Stąd przede wszystkim ilość aborcji a dalej niż demograficzny, który przy dzisiejszych rosnących kosztach utrzymania i niskich dochodach SAMOTNYCH MATEK będzie sie powiększał.
Prawidłowość LOGICZNA.
Oczywiście nie generalizujmy, jest mnóstwo mężczyzn, którzy chcą założyć rodzinę i okazują się przykładnymi ojcami i dla nich wielki szacun.
Przyszło mi żyć w takim, a nie innym świecie/rodzinie/miejscu pracy. Ani to moja zasługa, ani wina, ale to czy chcę mieć dzieci czy nie jest moją może i destrukcyjną decyzją. Piszę "MOJĄ", bo mówimy o "MOIM" dziecku, stąd "JA". No ale chyba gdybym była innym bytem mogłabym mówić np. "MY", ale to chyba pod jakąś psychiczną jednostkę chorobową podchodzi...
Oby młodzi mężczyźni byli wychowywani w atmosferze szacunku dla innych, opiekuńczości i zrozumienia samego siebie, bo bez tego wiele plam i potem nagłe skoki w bok.
Wiele szczęścia dal tatusiów i tych co się wahają. Mój mąż też był niezdecydowany czy podoła również finansowo małżeństwu, a teraz gdy od kilku lat jest jeszcze synek chyba ma duże poczucie zadowolenia i sensu (mam przynajmniej taką nadzieję). Dziewczyny wiele cierpliwości i szczęścia w poszukiwaniach fajnego faceta dla Was i dziecka/ -ci.