Retrospektywa jest elementem Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Kopenhadze. Impreza trwa od 14 kwietnia, zakończy się 1 maja.
"Spotkanie z filmem Żuławskiego jest jak obserwowanie gorącej, emocjonalnej eksplozji" - ocenili organizatorzy duńskiego festiwalu. I dodali: "Był on na przestrzeni lat nazywany zarówno twórcą histerycznym, jak i surrealistycznym - i nawet jeśli prawda leży najprawdopodobniej gdzieś po środku, jedno jest pewne: nikt nie wychodzi nietknięty ze spotkania w "poruszającej komnacie atrakcji" Żuławskiego"; "rzadko panuje spokój, gdy Andrzej Żuławski, enfant terrible polskiego kina, zasiada na krześle reżysera".
Jak poinformowała PAP Aleksandra Biernacka, odpowiedzialna w TVP za koordynację festiwali filmowych, retrospektywa Żuławskiego w Kopenhadze "obejmuje wszystkie filmy reżysera, w większości filmy powstałe poza Polską".
Są to np.: "Niebieska nuta" (Francja/Niemcy, 1991), "Borys Godunow" (Francja/Jugosławia/Hiszpania, 1989), "Opętanie" (Francja/Niemcy, 1981), "Kobieta publiczna" (Francja, 1984), "Wierność" (Francja/Portugalia, 2000), "Moje noce są piękniejsze niż twoje dni" (Francja 1989), ale również i najważniejsze polskie dokonania: "Trzecia część nocy" (1971), "Diabeł" (1972), "Na srebrnym globie" (1987) czy "Szamanka" (1996, z Iwoną Petry w roli kobiety, która zabija swojego kochanka).
W 2002 r. Andrzej Żuławski został uhonorowany francuskim Orderem Legii Honorowej
Żuławski urodził się 22 listopada 1940 r. we Lwowie. Szkołę średnią skończył we Francji. Studiował na wydziale reżyserii wyższej szkoły filmowej IDHEC w Paryżu (Institut des Hautes Etudes Cinematographiques, ukończył ją w 1965 r.). Ojciec przyszłego filmowca, pisarz i dyplomata Mirosław Żuławski, w latach 1956-1965 pracował w Paryżu, reprezentując Polskę w UNESCO. Na początku swojej filmowej kariery Andrzej Żuławski był asystentem i drugim reżyserem u Andrzeja Wajdy. Pierwszym głośnym filmem Żuławskiego była "Trzecia część nocy" 1971 r., w której zagrali Małgorzata Braunek i Leszek Teleszyński, a autorem zdjęć był Witold Sobociński. W filmie tym, z akcją osadzoną w czasie II wojny światowej, tematyka okupacyjna stała się tłem dla rozważań o uniwersalnych problemach: miłości, wierności, odwadze, śmierci.
"Pavoncello" i "Pieśń tryumfującej miłości", dwa fabularne filmy telewizyjne, powstały jeszcze przed "Trzecią częścią nocy" - w 1967 roku."Pavoncello" to adaptacja opowiadania Stefana Żeromskiego. Do Włoch przyjeżdża bogaty i schorowany starzec Szczebieniew wraz ze swoją młodą, piękną żoną Zinaidą. Zinaida nudzi się w towarzystwie męża. Szuka rozrywek i miłostek. Poznaje skrzypka Foscę (gra go Stefan Friedmann).
W "Pieśni tryumfującej miłości" - która powstała na motywach opowiadania Iwana Turgieniewa - do pałacu Fabiusza przybywają dwaj jeźdźcy: Mucjusz, dawny przyjaciel pana domu, oraz jego towarzysz Malaj. W Fabiuszu niespodziewana wizyta budzi obawy: przed laty Mucjusz kochał się bowiem w jego pięknej żonie, Walerii. W Walerię wcieliła się Beata Tyszkiewicz.
Do najbardziej znanych obrazów Andrzeja Żuławskiego należy - obok "Trzeciej części nocy" - "Opętanie", dramat psychologiczny z cechami horroru. Przez wielu krytyków jest on uważany za najlepszy film Żuławskiego. Główne role wykreowali Isabelle Adjani i Sam Neill. Adjani otrzymała za tę kreację Nagrodę Jury w Cannes dla najlepszej aktorki.
W "Narwanej miłości" Żuławskiego, swobodnej adaptacji powieści Fiodora Dostojewskiego "Idiota", wystąpiła z kolei Sophie Marceau. Marceau - nazywana przez Żuławskiego Zośką, młodsza od reżysera o 26 lat - była przez 17 lat, do 2001 r., jego życiową partnerką. W 1995 r. urodziła Żuławskiemu syna, Vincenta. Matką starszego syna Żuławskiego - Xawerego (ur. 1971), reżysera filmowego, jest Małgorzata Braunek.
W 2002 r. Andrzej Żuławski został uhonorowany francuskim Orderem Legii Honorowej.