Janukowycz rozpoczynał karierę jako dyrektor bazy transportowej, lecz w młodości karany był za kradzieże i pobicia. W 1968 i 1971 roku trafił za kratki za rozbój i kradzież. Jak głosi oficjalna biografia, wyroki te wydano niesłusznie i anulowano pod koniec lat 70. Na Ukrainie nie zachowały się żadne dokumenty na ten temat.

Według sondaży powyborczych w niedzielnej pierwszej turze wyborów prezydenckich na Ukrainie prowadzi 60-letni Wiktor Janukowycz, którego zwycięstwo w wyborach prezydenckich w 2004 roku udaremniła pomarańczowa rewolucja, wynosząc do władzy Wiktora Juszczenkę.

Były premier i lider uznawanej za prorosyjską Partii Regionów Ukrainy uzyskał ponad 30 proc. głosów. W drugiej turze 7 lutego zmierzy się z urzędującą premier Julią Tymoszenko (27,2 proc. poparcia).

W 2004 roku Janukowycz został obwołany zwycięzcą wyborów prezydenckich, w których jako ówczesny premier i kandydat obozu władzy walczył z kandydatem opozycji, obecnym prezydentem Wiktorem Juszczenką. Gdy tysiące ludzi wyległy wtedy na ulice, protestując przeciwko sfałszowaniu wyników głosowania, rezultaty anulowano, a w powtórce wygrał prozachodni Juszczenko. Protesty te znane są jako pomarańczowa rewolucja.

Janukowycz rozpoczynał karierę jako dyrektor bazy transportowej, lecz w młodości karany był za kradzieże i pobicia. W 1968 i 1971 roku trafił za kratki za rozbój i kradzież. Jak głosi oficjalna biografia, wyroki te wydano niesłusznie i anulowano pod koniec lat 70. Na Ukrainie nie zachowały się żadne dokumenty na ten temat.

Janukowycz jest absolwentem Politechniki Donieckiej o specjalności inżynier transportu samochodowego. W 1996 roku przechodzi do pracy w administracji obwodu donieckiego na stanowisko zastępcy gubernatora, aby rok później objąć stanowisko najważniejszej osoby w tym najbogatszym regionie Ukrainy. Funkcję tę w 5-milionowym zagłębiu hut i kopalń pełnił przez ponad pięć lat.

Premierem został w 2002 r. dzięki wsparciu ówczesnego prezydenta Leonida Kuczmy. Stanowisko to piastował do 7 grudnia 2004 r., a następnie od 20 grudnia 2004 r. do 5 stycznia 2005 r. W sierpniu 2006 r. przejął stanowisko premiera po raz trzeci, by pozostać na nim do grudnia 2007 r.

Janukowycz przeszedł długą drogę od człowieka o nadszarpniętej reputacji do osoby, która może obecnie stanąć na czele państwa.

Pochodzi z donbaskiego (Donieckie Zagłębie Węglowe) Jenakijewa. Ten rosyjskojęzyczny polityk nauczył się ukraińskiego już jako premier, toteż mówi w tym języku z błędami. Popularny jest we wschodniej i południowej Ukrainie, w tym na Krymie, gdzie rosyjski dominuje.

Janukowycz ma 195 cm wzrostu i waży 120 kg. Trenował m.in. boks. Jest żonaty, ma dwóch dorosłych synów. Młodszy z nich jest deputowanym parlamentu z ramienia Partii Regionów Ukrainy, na czele której stoi jego ojciec.

Janukowycz jest powszechnie postrzegany jako reprezentant interesów wielkiego biznesu. Jego kampanię przedwyborczą wsparł finansowo najbogatszy obywatel Ukrainy, miliarder pochodzenia tatarskiego Rinat Achmetow, który uchodzi za nieformalnego lidera Partii Regionów.

Postulując poprawę stosunków z Rosją, Janukowycz dystansował się od dążeń Juszczenki do szybkiego wejścia Ukrainy w skład NATO. Jednak podobnie jak większość polityków ukraińskich popiera dalszą integrację z Unią Europejską.

Od czasu wyborów w 2004 roku Janukowycz, czyniący przy publicznych wystąpieniach wrażenie sztywnego, złagodził swą antyzachodnia retorykę, ale nadal uzależnia ewentualne członkostwo Ukrainy w UE od referendum w tej sprawie.

Zachodni dyplomaci widzą w nim niewygodnego, ale wiarygodnego partnera, który zdoła przywrócić Ukrainie wewnętrzną stabilność polityczną, istotną z punktu widzenia tranzytu surowców energetycznych. Jednocześnie obawiają się, że zażyłość z oligarchami i kołami wielkoprzemysłowymi raczej wyklucza energiczniejsze angażowanie się Janukowycza w walkę z korupcją.