Wynagrodzenie w pełnej wysokości otrzymują pracownicy, u których choroba jest np. skutkiem wypadku przy pracy, poddania się badaniom dla dawców komórek lub narządów, bądź gdy choroba wystąpiła w okresie ciąży.
Za pierwsze 33 dni choroby w ciągu roku kalendarzowego wynagrodzenie wypłaca pracodawca. Okres 33 dni może trwać w sposób ciągły lub też stanowić sumę dni wielu nieobecności w pracy z powodu choroby w danym roku kalendarzowym.
Po upływie 33 dni niezdolności do pracy, płatnikiem staje się ZUS, który za dalsze dni choroby wypłaca pracownikowi zasiłek chorobowy. Terminy te ulegają skróceniu w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia. Wówczas pracodawca wypłaca wynagrodzenie jedynie za pierwsze 14 dni choroby w ciągu roku. Począwszy od 15. dnia niezdolności do pracy pracownikowi temu przysługuje zasiłek chorobowy z ZUS.
Co do zasady zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy, nie dłużej niż przez 182 dni (w czasie ciąży jest to 270 dni). Zasiłek wypłacany jest przez ZUS w takiej samej wysokości (zależnej od przypadków), co wynagrodzenie wypłacane przez pracodawcę (80 lub 100 proc.). Wynagrodzenie jak i zasiłek, wypłaca się za każdy dzień niezdolności do pracy, także za dni wolne od pracy.
Jeżeli po upływie 182 dni pracownik (ubezpieczony) jest nadal niezdolny do pracy, ale istnieje szansa, że dalsze leczenie lub rehabilitacja mu te zdolność przywrócą, ma on prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Wówczas konieczne jest złożenie w ZUS odpowiedniego wniosku co najmniej na sześć tygodni przed zakończeniem okresu pobierania zasiłku chorobowego i poddanie się badaniom prowadzonym przez lekarza orzecznika ZUS.
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Jego wysokość wynosi 90 proc. kwoty otrzymywanego wcześniej zasiłku chorobowego za okres pierwszych trzech miesięcy, 75% tej podstawy za pozostały okres, a jeżeli niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży - 100 proc. tej podstawy.