Taki zarzut znalazł się w skardze skierowanej do Trybunału Konstytucyjnego (sygn. akt SK 19/14) przez osobę korzystającą ze świadczeń pomocy społecznej. Zakwestionowane w niej zostały art. 8 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 37 ust. 2 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 182 ze zm.). Zgodnie z tym pierwszym przepisem za dochód osoby starającej się o wsparcie uznaje się sumę przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania. Należy więc do nich np. wynoszący 153 zł zasiłek pielęgnacyjny, który przysługuje niepełnosprawnym dzieciom, osobom dorosłym z orzeczeniem o znacznym uszczerbku na zdrowiu oraz ludziom po 75. roku życia (bez względu na stan zdrowia).
Natomiast drugi z zaskarżonych przepisów (art. 37 ust. 2) przewiduje, że kwota zasiłku stałego, należnego w przypadku trwałej niezdolności do pracy z powodu wieku lub choroby, jest ustalana jako różnica między kryterium dochodowym a uzyskiwanym przychodem. To oznacza, że osoba starająca się o pomoc społeczną i otrzymująca zasiłek pielęgnacyjny może jej nie uzyskać ze względu na przekroczenie kryterium dochodowego lub może otrzymać ją w niższej wysokości.

542 zł wynosi kryterium dochodowe uprawniające osobę samotną do świadczeń z pomocy społecznej

Skarżący uważa, że przepisy te naruszają konstytucyjne zasady sprawiedliwości społecznej oraz pomocy państwa dla osób niepełnosprawnych, m.in. dlatego że pomniejszają świadczenia z pomocy społecznej, które z zasady mają służyć zaspokajaniu potrzeb osób niezdolnych do pracy.
– Rzeczywiście wliczanie zasiłku pielęgnacyjnego do dochodu powoduje niezadowolenie osób starających się o pomoc i często odwołują się one do samorządowego kolegium odwoławczego. Do tej pory nie zdarzyło się jednak, aby organ odwoławczy zakwestionował naszą decyzję w tej sprawie – podkreśla Agata Bednarz, kierownik działu pomocy środowiskowej Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Kielcach.
Zaskarżone do TK zostały też przepisy warunkujące uzyskanie wsparcia dopiero od miesiąca złożenia wniosku, w sytuacji gdy opóźnienie było spowodowane nieporadnością osoby starającej się o pomoc oraz czasem oczekiwania na wydanie orzeczenia o niepełnosprawności.