Polak wygrał ze szwajcarskim Lorenzem spór o znak towarowy

O wygaszenie znaku wniosła polska firma: Lajkonik Alkohole Łukasz Bylica. Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) stwierdził, że rzeczywiście nie był on używany przez pięć lat, co oznacza wygaśnięcie prawa do znaku. Przy czym chodziło o używanie znaku „Piekarnia i Kawiarnia Lajkonik” do stosunkowo wąskiej działalności – produkcji napojów i ich sprzedaży. Szwajcarska spółka, do której należą prawa do głównego znaku „Lajkonik”, próbowała jednak przed Sądem UE dowodzić, że także oznaczenie „Piekarnia i Kawiarnia Lajkonik” było ciągle w użyciu.

Znak towarowy nie był używany

„Prawie wszystkie te dowody odnoszą się do towarów oznaczonych graficznym znakiem towarowym, którego skarżąca jest również właścicielem, a nie oznaczonych spornym znakiem towarowym, który jest przedmiotem postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia” – zaznaczył na początku wyroku Sąd UE.

Pozostałe dowody, które miały świadczyć bezpośrednio o używaniu znaku „Piekarnia i Kawiarnia Lajkonik” do napojów bezalkoholowych, zdaniem składu orzekającego nie były wystarczające. Jeden z nich miał potwierdzać sprzedaż szeregu produktów spożywczych, w tym herbaty, kakao, kawy, herbaty mrożonej, koktajli, lemoniad i świeżo wyciskanych soków.

„Z uwagi na to, że chodzi tu o dane surowe, niepodzielone w podziale na rozpatrywane towary, które ponadto odnoszą się częściowo do towarów nienależących do klasy 32, należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza EUIPO słusznie stwierdziła, że niemożliwe jest określenie wielkości sprzedaży i obrotu uzyskanych w odniesieniu do napojów bezalkoholowych, napojów owocowych i soków owocowych spożywanych oddzielnie” – podkreślił Sąd UE w wyroku.

Oświadczenie nie wystarczyło jako dowód

Innym dowodem miało być oświadczenie dyrektora generalnego Lajkonik House of Bakery, które złożył pod przysięgą. Sąd zauważył, że oświadczenia, nawet złożone pod przysięgą, przez osoby, które pozostają w bezpośrednim związku z Lorenzem, mają mniejszą wartość dowodową od oświadczeń osób trzecich i same w sobie nie mogą stanowić wystarczającego dowodu na używanie spornego znaku towarowego. ©℗

orzecznictwo