W polskim systemie prawnym jest to podstawowy akt rangi ustawowej z zakresu ogólnego prawa podatkowego.
Ustawa reguluje w szczególności tematykę zobowiązań podatkowych, informacji podatkowych, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej i czynności sprawdzających. Przepisy Ordynacji podatkowej stosuje się do wszystkich podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe.
Ponadto do spraw z zakresu opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych (np. opłaty targowej).
Ordynacja podatkowa ma także zastosowanie do innych spraw z zakresu prawa podatkowego, które należą do właściwości organów podatkowych. Ordynacja podatkowa określa również właściwość organów podatkowych, wydawanie przez te organy pisemnych interpretacji na wniosek podatników, płatników i inkasentów, jak również zasady odpowiedzialności za podatki podatników, ich następców prawnych i osób trzecich.
Przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych, np. z umów cywilnoprawnych, oraz do opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach.
Podstawa prawna
* Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa