Do 1990 r. obowiązywała w Polsce kara dodatkowa konfiskaty mienia, podobna do obecnie stosowanego środka karnego przepadku korzyści majątkowej lub jej równowartości, którą sprawca osiągnął z przestępstwa, chociażby pośrednio. O podobieństwie konstrukcji można mówić przede wszystkim, gdy chodzi o pochodzącą z przestępstwa korzyść majątkową znacznej wartości.
Konfiskata mienia była środkiem niezwykle represyjnym, a w dodatku nierzadko stosowanym. Obejmowała wszystko, co miał sprawca, bądź część jego mienia. U progu nowego ustroju zrezygnowano z niej jednak na skutek zmiany polityki kryminalnej, choć nie było to rozwiązanie na czasie, z uwagi na nasilenie się nowych form przestępczości gospodarczej i zorganizowanej.
Dopiero kodeks karny z 1997 r. wprowadził fakultatywny przepadek korzyści majątkowej pochodzącej chociażby pośrednio z przestępstwa, ale wówczas był stosowany jedynie wobec wielokrotnych recydywistów i sprawców, którzy uczynili sobie z przestępstwa stałe źródło dochodów czy też działali w zorganizowanej grupie albo związku mafijnym. Kolejne nowelizacje kodeksu karnego (z 2000 r. i 2003 r.) poszerzyły zakres tego środka karnego, choć już nigdy nie uczyniły go tak dolegliwym, jak niegdyś była konfiskata mienia.
Podstawa prawna
- - Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 z późn. zm.).