Zofia Romaszewska - działaczka opozycji z PRL, aktywistka NSZZ "Solidarność", pomagająca w PRL represjonowanym i ich rodzinom, współtwórczyni Biura Interwencji Komitetu Obrony Robotników - została odznaczona przez prezydenta Andrzeja Dudę Orderem Orła Białego.

Urodzona w 1940 r. w Warszawie Irena Zofia Romaszewska ukończyła fizykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1967 roku była współinicjatorką akcji zbierania podpisów pracowników naukowych w obronie Adama Michnika, zawieszonego w prawach studenta UW.

Po brutalnie stłumionych przez władze PRL robotniczych protestach w 1976 roku w Ursusie i Radomiu, zaangażowała się - wraz z nieżyjącym już mężem Zbigniewem Romaszewskim, wieloletnim senatorem RP - w akcję pomocy prześladowanym. Od 1977 roku współtworzyła i kierowała wraz z mężem Biurem Interwencji Komitetu Obrony Robotników. Niosło ono pomoc poszkodowanym oraz odnotowywało i rejestrowało przypadki łamania praw człowieka.

W czasie ponad czterech lat swojej działalności Biuro udokumentowało kilkaset przypadków bezprawia władzy komunistycznej. Wśród nich były sprawy dotyczące zwolnień z pracy z powodów politycznych, rewizji, aresztowań, prób umieszczania w zakładach psychiatrycznych osób "niewygodnych", a także pobić, a nawet zabójstw. Informacje te zamieszczano w "Biuletynie Informacyjnym" Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, którego dział "Praworządność" Romaszewska redagowała. Ponadto starano się, ażeby wiadomości o represjach docierały poza granice Polski, m.in. za pośrednictwem Radia Wolna Europa.

Biuro, wykorzystując Fundusz Samoobrony Społecznej, pomagało prześladowanym, płacąc za nich grzywny i wspierając zasiłkami wyrzuconych z pracy.

W 1980 r. jego pracownicy zorganizowali Komisję Helsińską, która wysłała raport na konferencję praw człowieka w Madrycie. Zawierał on informacje o politycznych represjach i szykanach stosowanych przez władze PRL. Był on podsumowaniem dotychczasowych prac Biura, którego obowiązki przejęły regionalne komisje interwencyjne "Solidarności".

W latach 1980-81 Romaszewska kierowała pracami Komisji Interwencji i Praworządności Regionu Mazowsze NSZZ "Solidarność".

Od 1982 roku współorganizowała i była spikerką pierwszego podziemnego Radia "Solidarność". Aresztowana 5 lipca 1982 roku, została skazana na trzy lata więzienia. Zwolniona po ogłoszeniu amnestii w lipcu 1983 roku.

W 1985 roku wyjechała do USA, gdzie stworzyła Polski Fundusz Obrony Prawnej, który stanowił podstawę materialną powołanej w 1986 roku działającej jawnie Komisji Interwencji i Praworządności "S".

W latach 1986-1989 Romaszewska kierowała wraz z mężem Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ "S". W 1990 roku w ramach Fundacji Praw Człowieka z mężem i współpracownikami przy współudziale litewskiego Sajudisu organizowała II Międzynarodową Konferencję Praw Człowieka w Leningradzie, a w 1998 roku współorganizowała III Międzynarodową Konferencję Praw Człowieka w Warszawie.

W latach 1989-1994 kierowała Biurem Interwencji Kancelarii Senatu. W 1995 r. przeprowadzono reorganizację Kancelarii Senatu, w wyniku czego straciła pracę. W latach 1991-1993 była członkiem Trybunału Stanu.

Jest laureatką Nagrody Praw Człowieka Fundacji Aurora przy Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii (1987).

W 2006 r. została odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. W latach 2007-2010 zasiadała w składzie Kapituły Orderu; w latach 2008-2010 była Kanclerzem Orderu. W 2010 r. Romaszewska zrezygnowała z funkcji kanclerza i z członkostwa w Kapitule. Swą decyzję tłumaczyła tym, że poglądy prezydenta Bronisława Komorowskiego na wzorce osobowe i obywatelskie są rozbieżne z jej przekonaniami.

Dwukrotnie, w 2010 i 2015 roku, Romaszewska była zgłaszana przez klub Prawa i Sprawiedliwości jako kandydatka na Rzecznika Praw Obywatelskich. Angażowała się w inicjatywy podejmowane przez PiS. Popierała kandydaturę Andrzeja Dudy w wyborach prezydenckich w 2015 r. i współorganizowała Prezydenckie Biuro Interwencyjne "DUDA POMOC".(PAP)