Jest to roszczenie zwrotne polegające na tym, że gdy jeden z dłużników solidarnych spełnia świadczenie wierzycielowi, to ma on prawo domagać się zwrotu części tego świadczenia od pozostałych współdłużników. Podobnie w przypadku, gdy dłużnik spełnia świadczenie na ręce jednego z wierzycieli solidarnych, pozostali współwierzyciele mają prawo domagać się swojej części świadczenia od wierzyciela, który to świadczenie przyjął.
Treść istniejącego między współdłużnikami lub współwierzycielami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach spełniający świadczenie dłużnik lub przyjmujący je wierzyciel może żądać zwrotu od współdłużników lub współwierzycieli spełnionego lub przyjętego świadczenia.
Zasadą jest, że gdy umowa pomiędzy wierzycielami lub dłużnikami nie reguluje kwestii wzajemnej odpowiedzialności, świadczenie to przysługuje (bądź powinno być spełnione) wszystkim wierzycielom lub dłużnikom w częściach równych.
PRZYKŁADY
1. Jan K. i Józef M. są dłużnikami solidarnymi Marcina W. z tytułu udzielonej przez niego pożyczki w wysokości 10 000 zł. Ponieważ dłużnicy nie zawarli pomiędzy sobą umowy w przedmiocie odpowiedzialności za dług, należy przyjąć, że obaj są winni Marcinowi W. po 5000 zł. Jan K. przed terminem zwrotu pożyczki z własnej inicjatywy oddał Marcinowi W. całą kwotę 10 000 zł długu. Po zapłaceniu go ma prawo domagać się od Józefa M. zwrotu jego części długu, tj. 5000 zł.
2. Eryk C. wynajmuje lokal w budynku będącym współwłasnością Antoniego B. i Cezarego D. Ich udziały we współwłasności wynoszą odpowiednio: Antoniego B. – 1/3, Cezarego D. – 2/3. Eryk C. płaci co miesiąc Antoniemu B. umówiony wcześniej czynsz z tytułu najmu lokalu w wysokości 1500 zł. Cezary D. może domagać się od Antoniego B. swojej części czynszu, tj. 1000 zł (2/3 z 1500 zł) miesięcznie.
Podstawa prawna
* Art. 376 i 378 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).