W komunistycznej Bułgarii był prześladowany z powodu krytycznego stosunku do marksizmu. W 1965 roku został wyrzucony z Bułgarskiej Partii Komunistycznej, stracił pracę naukową na Uniwersytecie Sofijskim i został zesłany do pracy na wsi. W drugim obiegu krążyła jego książka "Faszyzm", przyrównująca komunizm do nazizmu.
Na początku przemian ustrojowych w Bułgarii, po odsunięciu od władzy w 1989 roku Todora Żiwkowa, Żelew założył antykomunistyczny blok Związek Sił Demokratycznych. W 1990 roku wybrany na prezydenta kraju przez Wielkie Zgromadzenie Narodowe, a po dwóch latach ponownie na pięcioletnią kadencję - w wyborach powszechnych, na mocy nowej konstytucji. Był zwolennikiem integracji Bułgarii ze strukturami unijnymi. W 1997 roku został honorowym przewodniczącym partii "Liberalno-Demokratyczna alternatywa".