Zgodnie z art. 207 par. 2 kodeksu pracy (dalej: k.p.) pracodawca musi chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Przejawem tego jest obowiązek nieodpłatnego dostarczania pracownikom przez pracodawcę środków ochrony indywidualnej, zabezpieczających przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy, oraz informowanie pracowników o sposobach posługiwania się tymi środkami (art. 2376 par. 1 k.p.). Obowiązek nieodpłatnego zapewniania odzieży i obuwia roboczego spełniającego wymagania określone w Polskich Normach zawarto z kolei w art. 2377 par. 1 k.p. Powstaje on, jeżeli odzież własna pracownika może zniszczyć się lub znacznie zabrudzić albo ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. Stosownie zaś do art. 2378 par. 1 k.p. pracodawca powinien ustalić rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne, jak również przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego. Ten dokument powinien skonsultować z przedstawicielami pracowników.
Natomiast zgodnie z art. 2377 par. 2 k.p. pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Przepis ten nie dotyczy stanowisk, na których są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego zgodnie z powyższymi zasadami pracodawca powinien wypłacać ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy uznać, że zasady wypłacania ekwiwalentu za używanie przez pracownika odzieży własnej zamiast roboczej ustala pracodawca. Tym samym to on decyduje, czy i jak należy uwzględnić przebywanie pracownika na urlopie wypoczynkowym, bezpłatnym, zwolnieniu lekarskim itp. ©℗
Podstawa prawna
Podstawa prawna
• art. 207 par. 2, art. 2376, art. 2379 ustawy z 26 czerwca 1974 r. ‒ Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1465)