Sąd nawiązał do licznych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, natomiast nie zgodził się z prawomocnym wyrokiem WSA w Bydgoszczy z 18 lipca 2017 r. (sygn. akt I SA/Bd 591/17), z którego wynikało, że rację ma fiskus.

Kiedy zwolnienie z PIT

Spory dotyczą art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT. Przepis ten zwalnia z PIT nieodpłatne świadczenia, o których mowa w art. 20 ust. 1 (przychody z innych źródeł), otrzymane od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą, przy czym takie świadczenie:

  • musi być nieodpłatne, nie może być uzależnione od dokonania świadczenia wzajemnego,
  • musi mieć związek z promocją lub reklamą otrzymane od świadczeniodawcy,
  • musi być o jednorazowej wartości nieprzekraczającej 200 zł,
  • nie może trafić do pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej z nim w stosunku cywilnoprawnym (np. zleceniobiorcy).

Konkursowa promocja

Spółka, która organizowała konkursy promocyjne, uważała, że przyznawane przez nią nagrody spełniają wszystkie warunki zwolnienia wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 68a.

Innego zdania był dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Zwrócił uwagę na to, że w organizowanych przez spółkę konkursach nagrody otrzymują wyłącznie zwycięzcy, a nie każdy uczestnik. To oznacza – stwierdził – że obie strony zobowiązują się do dokonania pewnych czynności: uczestnicy konkursu – do uczestnictwa w nim i przestrzegania regulaminu, a spółka – do przekazania nagród zwycięzcom. Nie są to więc nieodpłatne świadczenia – stwierdził dyrektor KIS.

Uznał również, że konkursy nie mają związku z promocją i reklamą spółki, bo nie zachęcają do nabywania oferowanych przez nią produktów.

Konkurs to przyrzeczenie publiczne

Spółka zaskarżyła tę interpretację do sądu. Zwróciła uwagę na to, że uczestnicy konkursu nie są zobowiązani – w zamian za nagrodę – do jakiegokolwiek świadczenia ekwiwalentnego. Sam udział w konkursie nie jest żadnym świadczeniem ekwiwalentnym – przekonywała.

Argumentowała, że konkurs jest rodzajem przyrzeczenia publicznego, o którym mowa w art. 919 kodeksu cywilnego. Jest to więc jednostronne oświadczenie woli przyrzekającego, które rodzi obowiązek dotrzymania przyrzeczenia. Powołała się też na ugruntowane już orzecznictwo NSA, w tym m.in. wyroki z: 14 października 2019 r. (II FSK 3900/17), 6 listopada 2019 r. (II FSK 3692/17), 19 października 2021 r. (II FSK 192/19). Podkreśliła zarazem, że wszelkie działania, które podejmuje w związku z konkursami, mają na celu promowanie i reklamowanie oferowanych przez nią produktów.

Nagrody to nieodpłatne świadczenia

WSA w Gliwicach przyznał jej rację. Również odwołał się do orzecznictwa NSA i orzekł, że organizowane przez spółkę konkursy są faktycznie oparte na konstrukcji przyrzeczenia publicznego, a ich uczestnicy nie są zobowiązani do żadnych świadczeń wzajemnych. Konkursowe nagrody są więc nieodpłatnym świadczeniem.

Sąd zgodził się też ze spółką, że konkursowa rywalizacja utrwali w pamięci uczestników skojarzenia z oferowanymi przez firmę produktami. Jest więc związana z promocją i reklamą. To oznacza, że na spółce nie ciążą w tym zakresie obowiązki płatnika PIT.

Wyrok jest nieprawomocny.

Wyrok WSA w Gliwicach z 15 października 2025 r., sygn. akt I SA/Gl 1217/24