Podnajem to oddanie przedmiotu najmu (w całości lub części) innemu podmiotowi w dalszy najem. Zarówno najemca, jak i osoba trzecia odpowiadają względem wynajmującego za używanie rzeczy najętej zgodnie z ustaleniami z umowy. Stosunek wynikający z zawartej przez najemcę umowy o podnajem rozwiązuje się najpóźniej z chwilą zakończenia najmu.
Przepisy ogólne kodeksu cywilnego dot. najmu (art. 668) nie wymagają zgody wynajmującego na podnajem. Najemca nie musi pytać wynajmującego, jeśli chce oddać w dalszy najem samochód, ogrodzenie czy nieruchomość. Ograniczenia dotyczą natomiast podnajmu lokalu (art. 6882 k.c.). Bez zgody wynajmującego najemca nie może podnająć lokalu (lub jego części), chyba że podnajem dotyczy osoby, względem której najemca jest obciążony obowiązkiem alimentacyjnym. Ustawa o ochronie praw lokatorów jeszcze bardziej ogranicza najemcę w dysponowaniu mieszkaniem. Daje ona właścicielowi prawo wypowiedzenia umowy – nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego – jeśli lokator bez jego pisemnej zgody: wynajął, podnajął albo oddał lokal (lub jego część) do bezpłatnego używania.
Podstawa prawna
* Art. 659–692 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).
* Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 31, poz. 266).