4 tysiące zł to nie są pieniądze za urodzenie dziecka niepełnosprawnego, to pierwsza pomoc i pierwszy krok w kompleksowym wsparciu - podkreśliła Elżbieta Witek, szefowa gabinetu premier Beaty Szydło. Sejm w piątek uchwalił ustawę o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin "Za życiem".

"4 tys. zł nie jest za urodzenie dziecka niepełnosprawnego, bo takie informacje już wczoraj słyszałam; 4 tys. zł to jest pierwsza pomoc i pierwszy krok, do tej pory żaden rząd nigdy nie przygotowywał kompleksowego wsparcia dla kobiet w ciąży, dla kobiet w ciąży z powikłaniami, a także dla rodzin, w których rodzi się dziecko niepełnosprawne" - powiedziała Witek dziennikarzom w Sejmie.

Ustawa o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin "Za życiem", której projekt przygotował rząd, przewiduje m.in., że z tytułu urodzenia się żywego dziecka z ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniem albo nieuleczalną chorobą zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, przysługuje jednorazowe świadczenie w wysokości 4 tys. zł. Przewodnikiem rodzin po systemie wsparcia ma być asystent rodziny, którego zadaniem będzie koordynowanie dostępnej pomocy.

Witek była również pytana o propozycję posła PiS Piotra Uścińskiego, który w trakcie czwartkowego posiedzenia sejmowej komisji polityki społecznej i rodziny ocenił, że w projekcie brakuje wsparcia dla kobiet, które są w ciąży powstałej w wyniku czynu zabronionego.

Szefowa gabinetu premier podkreśliła, że nie popiera tej propozycji. "Nie jestem w stanie odpowiadać za wszystkie wypowiedzi moich kolegów" - dodała.

Zgodnie z ustawą "Za życiem" do końca tego roku rząd ma przyjąć program kompleksowego wsparcia dla rodzin opracowany na podstawie odrębnych przepisów. W uchwalonej ustawie zapisano, że program będzie mógł być skierowany także do rodzin z dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawności oraz orzeczeniem o lekkim, umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności określonych w przepisach. Programem objęte mają być także dzieci i młodzież posiadające opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju, orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego lub orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.