Płatności z inwestycji rezydenta podatkowego jednego kraju w innym kraju członkowskim, takie jak dywidendy czy odsetki, podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła, czyli w kraju inwestycji oraz podatkiem w kraju rezydencji. Aby uniknąć podwójnego opodatkowania, inwestor musi ubiegać się o zwrot nadwyżki podatku pobranego przez kraj źródła. Procedury są zróżnicowane pomiędzy krajami członkowskimi, często wnioski trzeba złożyć w formie papierowej.
Dyrektywa FASTER
Komisja Europejska, która zaproponowała rozwiązanie tego problemu w dyrektywie FASTER, oszacowała, że koszty związane z procedurami zwrotu podatku u źródła, utraconymi ulgami podatkowymi i kosztami alternatywnymi wynoszą 8,4 miliarda euro rocznie.
Zgodnie z dyrektywą FASTER wprowadzony zostanie elektroniczny certyfikat rezydencji podatkowej, który ma umożliwić inwestorom składanie wniosków o zwrot podatku w kraju inwestycji w formie cyfrowej. Ministrowie finansów zgodzili się na to rozwiązanie, ale zaproponowali też wyjątki.
Propozycja Komisji Europejskiej
KE zaproponowała dwa zharmonizowane systemy ulg. System "ulgi u źródła" polega na tym, że w momencie wypłaty dywidend lub odsetek stosowana jest odpowiednia stawka podatku, z kolei procedura "szybkiego zwrotu" oznacza, że zwrot nadpłaconego podatku u źródła nastąpi w ustalonym terminie. Państwa członkowskie będą mogły zdecydować, czy chcą wprowadzić obie te procedury czy tylko jedną.
Uzgodnienia unijnych ministrów finansów
Ministrowie finansów uzgodnili, że kraje będą mogły pozostać jednak przy swoich procedurach w przypadku, gdy ich system stosuje się do nadwyżki podatku u źródła od dywidend wypłacanych z tytułu akcji znajdujących się w obrocie publicznym wyemitowanych przez rezydenta w ich jurysdykcji, a ich współczynnik kapitalizacji rynkowej jest poniżej progu 1,5 proc. Kraje, które zapewniają zwolnienie z nadwyżki podatku u źródła od odsetek płaconych od obligacji znajdujących się w obrocie publicznym, także będą mogły skorzystać z wyjątku.
Propozycje Rady Unii ds. Gospodarczych i Finansowych
Zaproponowane przez Radę Unii ds. Gospodarczych i Finansowych ECOFIN, złożoną z ministrów finansów i gospodarki krajów członkowskich, wyjątki mają odpowiedzieć na zastrzeżenia niektórych państw, utrudni to jednak zakładaną przez KE harmonizację procedur.
Rada Unii będzie musiała skonsultować zmiany jeszcze z Parlamentem Europejskim (w kwestiach podatkowych ma on rolę doradczą). Potem ministrowie będą mogli zatwierdzić formalnie dyrektywę. Kraje członkowskie będą miały czas na jej implementowanie do końca 2028 r.