"Jeden z najzdolniejszych dowódców wojskowych w Europie. Mieliśmy wspólnie plany, plany ważne dla niego i dla Polski, ale także dla Europy, związane z jego osobą. Nie doczekał ich realizacji" - powiedział premier Donald Tuska podczas ceremonii powitania trumny z ciałem gen. Gągora.

Funkcję szefa Sztabu Generalnego pełnił od lutego 2006. Słynął ze spokojnego usposobienia, nienagannych manier i pracowitości. Jako najwyższy rangą polski żołnierz i członek Komitetu Wojskowego NATO dużo podróżował. Odpowiadał za współpracę wojskowej Polski z Sojuszem, Unią Europejską i za wojskowe kontakty bilateralne. W ostatnich dwóch miesiącach przed śmiercią generał zdążył odwiedzić Belgię, Turcję, Stany Zjednoczone, Słowenię i Afganistan. Jak wspomina jego rzecznik płk Sylwester Michalski, po powrocie z każdej podróży generał od razu jechał do swojego gabinetu przy Rakowieckiej w Warszawie, gdzie na jego decyzje czekały sprawy związane z bieżącym funkcjonowaniem wojska. Nie wychodził z pracy, dopóki nie załatwił wszystkich spraw.

"Był nadzwyczajnym i niezapomnianym członkiem Komitetu Wojskowego" - powiedział po tragicznej śmierci Gągora szef Komitetu Wojskowego NATO adm. Giampaolo Di Paola. Nazwał Gągora swoim wielkim przyjacielem. Podkreślił, że generał uczestniczył we wszystkich posiedzeniach tego najwyższego gremium wojskowego NATO i był spiritus movens prac nad przyszłością Sojuszu - jego transformacji i nowej koncepcji strategicznej. W 2007 roku Gągor ubiegał się o stanowisko szefa Komitetu Wojskowego. Di Paola wyprzedził go wtedy jednym głosem. Gen. Gągor był uważany za pewnego kandydata na kolejną trzyletnią kadencję na tym stanowisku.

Największym zadaniem w kraju była dla niego ostatnio transformacja polskiego wojska i przejście od armii z poboru do armii zawodowej.

Generał urodził się 8 września 1951 roku w Koniuszowej koło Nowego Sącza na Podhalu. W 1973 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Był również absolwentem Wydziału Filologii Angielskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1988 r. obronił doktorat w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie. Ukończył też studia w Akademii Obrony NATO w Rzymie i z wyróżnieniem Podyplomowe Studia Strategiczno-Operacyjne na Uniwersytecie Obrony w Waszyngtonie.

Służbę w Sztabie Generalnym rozpoczął w 1988 roku, gdzie pracował w Głównym Zarządzie Szkolenia Bojowego, a potem w Zarządzie Wojskowych Spraw Zagranicznych. Jako szef Oddziału Operacji Pokojowych bezpośrednio odpowiadał za przygotowanie, nadzór i koordynację działań polskich jednostek w misjach zagranicznych. W 1991 roku był zastępcą dowódcy polskiego kontyngentu w operacji "Pustynna Burza" w Iraku.

W latach 1996-1999 pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Wojskowych Spraw Zagranicznych MON. Był też jednym z głównych przedstawicieli zespołu przygotowującego polską akcesję do NATO. W latach 2003-2006 zajmował stanowiska dowódcze w operacjach pokojowych ONZ oraz w instytucjach NATO i UE. Był m.in.: dowódcą misji UNIKOM w Iraku, dowódcą misji UNDOF na Wzgórzach Golan, polskim przedstawicielem wojskowym przy Komitetach Wojskowych NATO i UE w Brukseli. Został uhonorowany wieloma odznaczeniami w kraju i za granicą, m.in. Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, odznaczeniami resortowymi, a także amerykańską Legią Zasługi i francuska Legią Honorową.

Gen. Gągor zginął 10 kwietnia w katastrofie polskiego samolotu rządowego pod Smoleńskiem razem z prezydentem Lechem Kaczyńskim, jego małżonką i innymi najwyższymi dowódcami wojska. (PAP)

brw/ malk/ bk/