Tworzone po I wojnie światowej groby nieznanego żołnierza stały się łącznikiem między tym, co prywatne, a tym, co państwowe. Miały umacniać przekonanie, że jednostka poświęcająca się dla wspólnoty będzie żyć w pamięci ocalałych. Poległy mógł być dla każdego z żyjących synem, bratem, ojcem, mężem, przyjacielem, sąsiadem.