O czym musi pamiętać pracodawca, zatrudniając osobę niepełnosprawną
Ten tekst przeczytasz w 13 minut
Zagadnienia dotyczące stosunku pracy między pracodawcą a pracownikiem reguluje kodeks pracy. Jednak w przypadku zatrudniania osób z niepełnosprawnością pracodawca ma obowiązek respektowania dodatkowych uprawnień pracownika wyznaczonych przez ustawę z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1172, ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1696, dalej jako u.r.o.n. lub ustawa o rehabilitacji). I tak do pracowników niepełnosprawnych mają zastosowanie ogólne przepisy kodeksu pracy dotyczące zawierania i rozwiązywania umów o pracę. Oznacza to, że umowa o pracę zawarta z osobą niepełnosprawną nie będzie się różniła od zwykłej umowy z pracownikiem pełnosprawnym. Pracodawca może natomiast w umowie zamieścić zapisy, które będą uwzględniały dodatkowe uprawnienia osób z niepełnosprawnością zawarte w u.r.o.n. Zaliczamy do nich: • prawo do pracy w szczególnych normach czasu pracy, • prawo do dodatkowej przerwy w pracy, • prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego (urlop rehabilitacyjny), • prawo do korzystania ze zwolnienia od pracy w celu uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym, • prawo do korzystania ze zwolnienia od pracy w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów lekarskich lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego naprawy. Pracodawca nie może także zapomnieć o tak zwanych niezbędnych racjonalnych usprawnieniach oraz o wydzieleniu lub zorganizowaniu w razie potrzeby stanowiska pracy dla osoby z niepełnosprawnością. Należy przy tym pamiętać, że co do zasady osobie niepełnosprawnej przysługują uprawnienia pracownicze odpowiednio od dnia, od którego osoba niepełnosprawna została wliczona do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych, zgodnie z ogólnymi zasadami na podstawie art. 20c w zw. z 2a u.r.o.n., czyli od dnia przedstawienia pracodawcy odpowiedniego orzeczenia.
szczególne normy czasu pracy
Zgodnie z ogólnymi przepisami czas pracy pracownika nie może przekraczać ośmiu godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym cztery miesięcy, z zastrzeżeniem innych
przepisów k.p. Ponadto każdy pracownik podlega rygorom związanym ze wskazanymi w kodeksie systemami czasu pracy. Stosuje się do niego także reguły prawne wynikające z pracy w godzinach nadliczbowych, porze nocnej oraz w niedziele i święta.
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
