W postępowaniu sądowym kasacja jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia i przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu II instancji.
W postępowaniu cywilnym nazywa się ją skargą kasacyjną, w postępowaniu karnym – kasacją. Wnoszona jest do Sądu Najwyższego. Kasację rozpatruje Izba Karna Sądu Najwyższego, skargę kasacyjną – Izba Cywilna Sądu Najwyższego, a w sprawach ze stosunku pracy i ubezpieczeń społecznych – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych. Kasacja musi być sporządzona przez adwokata, a skarga kasacyjna przez adwokata lub radcę prawnego.
Jeśli skarga kasacyjna nie odpowiada wymogom formalnym, zostaje odrzucona, a SN zawiadamia o tym właściwy samorząd zawodowy.
Podstawa prawna
Art. 398(1) –398(21) ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 z późn. zm.).
Art. 518–539 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz.U. nr 89, poz. 555 z późn. zm.).