"Jestem artysta wielki... Rzecz o Stanisławie Zagajewskim (1927 - 2008)" to nowo otwarta wystawa w Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej w Włocławku, która opowiada o życiu rzeźbiarza samouka związanego z miastem. Artysta zajmował się tworzeniem w glinie.
Wystawa została zorganizowana w ramach obchodzonego we Włocławku Roku Zagajewskiego. Prezentowane są zgromadzone w muzeum dokumenty, fotografie prasowe, publikacje i pamiątki, które przybliżają dzieciństwo i młodość artysty w Warszawie, a także późniejsze 45 lat życia spędzone we Włocławku.
Ułożony z fotografii, dokumentów i krótkich komentarzy biogram Zagajewskiego pokazany jest w formie kalendarium. Jest to pierwsza taka prezentacja mówiąca o olbrzymim dorobku artysty, ale także o wielu ludziach i ich inicjatywach dzięki jego sztuka przetrwała. Złożyło się na to promowanie, eksponowanie, opisywanie i dokumentowanie twórczości rzeźbiarza.
W zaaranżowanej pracowni pokazane są rzeźby z niedokończonych lub zachowanych tylko we fragmentach kompozycji Zagajewskiego.
Wystawa stanowi uzupełnienie i komentarz do prezentowanej we włocławskim muzeum stałej ekspozycji, na którą składają się przykłady najcenniejszych rzeźb Zagajewskiego, gromadzonych w zbiorach placówki od 1966 r. Jest to przekrojowa wystawa twórczości artysty, na którą składają się kompozycje ceramiczne nazywane przez artystę "ołtarzami", rzeźby wolno stojące i przyścienne maski z lata 1964-1990. Prezentowane są rzeźby o tematyce sakralnej i animalistycznej są wykonane w wypalanej glinie, a niektóre z nich pokryte są barwnymi szkliwami.
Zagajewski żył i tworzył we Włocławku od 1963 r. do śmierci w 2008 r. Stworzył swój własny styl, dzięki czemu został zaliczony do wybitnych przedstawicieli twórców nurtu art brut. Jego rzeźby były pokazywane w kraju i za granicą, otrzymywał liczne nagrody i stypendia. Zagajewski był przekonany, że jest wielkim artystom, dzięki któremu Włocławek będzie sławny. (PAP)
autor: Jerzy Rausz