Warszawa, która wtrakcie II wojny światowej straciła większość zabytkowej architektury, nie odzyskałaby jej, gdyby nie grupa zapaleńców skupionych wBiurze Odbudowy Stolicy. Wśród nich był Zachwatowicz, generalny konserwator zabytków.
Jeszcze przed 1939 r. pracował wZakładzie Architektury Polskiej założonym przez prof. Oskara Sosnowskiego na Politechnice Warszawskiej. Wczasie okupacji ratował zabytki idokumentację. Wtrakcie powstania warszawskiego chronił zbiory Wydziału Architektury Politechniki.
Po wojnie Zachwatowicz reprezentował stanowisko, zgodnie zktórym dziedzictwo architektoniczne Warszawy należało odbudować. Takie podejście było jednak krytykowane przez tych, którzy wzywali do budowy na gruzach nowego miasta, swobodnie inowocześnie zaprojektowanego. Zachwatowiczowi udało się przekonać do swojego punktu widzenia władze. Opracował koncepcję odbudowy Starego Miasta. Był współtwórcą polskiej szkoły konserwacji zabytków, która łączyła myśl architektoniczną zhistorycznymi założeniami. Za jego sprawą w1945 r. wBiurze Odbudowy Stolicy powołana została pracownia odbudowy Zamku Królewskiego. Zamek musiał jednak czekać do 1971 r., żeby prace ruszyły. Realizowane były według projektu zespołu Jana Bogusławskiego, anadzorował je Zachwatowicz. Chociaż w1980 r. wciąż pracowano nad detalami historycznymi, Zamek wraz zcałą stołeczną starówką zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Zobacz, kto jeszcze znalazł się na naszej liście: