Faktoring jest szczególną formą kredytowania należności, która pozwala nie tylko poprawić płynność finansową poprzez otrzymywanie środków finansowych przed terminem zapadalności wierzytelności, ale również zabezpieczyć firmę przed niewypłacalnością dłużnika. W ramach umowy faktoringu nieprzeterminowane wierzytelności są przenoszone z faktoranta (sprzedawcy) na faktora (np. bank). W zależności od tego, kto przejmuje ryzyko niewypłacalności dłużnika, wyróżnia się faktoring: właściwy (pełny), niewłaściwy (niepełny) oraz mieszany. Księgowe ujęcie rozliczeń zależy od rodzaju umowy faktoringowej, której stroną jest jednostka.
- Wn „Koszty finansowe”,
- Wn „VAT naliczony”,
- Ma „Pozostałe rozrachunki”.
- B.II.1 lit. a), jeśli są to należności od jednostek powiązanych;
- B.II.2 lit. a), jeśli są to należności od pozostałych jednostek, w których jednostka posiada zaangażowanie w kapitale;
- B.II.3 lit. a), jeśli są to należności od pozostałych jednostek.