Poświadczenie – jest to oficjalna akceptacja czegoś, jakiegoś faktu lub stanu rzeczy.
Przy dokonywaniu niektórych czynności zachodzi potrzeba wylegitymowania się poświadczonymi dokumentami albo też dokonania czynności w szczególnej formie, np. z poświadczeniem własnoręcznego podpisu.

Cechy poświadczenia

PRZYKŁAD
1. Danuta G. zbywa Piotrowi W. swoje przedsiębiorstwo odzieżowe. Umowa zbycia tego przedsiębiorstwa powinna nastąpić w formie pisemnej z notarialnie poświadczonymi podpisami Danuty G. i Piotra W.
2. Adam G., w celu zabezpieczenia zwrotu pożyczki 15 tys. złotych, udzielonej mu przez Łukasza O., zamierza ustanowić na jego rzecz zastaw na autorskich prawach majątkowych do wydanej niedawno bestsellerowej książki. Umowa między nimi o ustanowieniu tego zastawu wymaga formy pisemnej z urzędowym poświadczeniem daty jej zawarcia (z tzw. datą pewną).
3. Robert L. w celu nabycia spadku występuje do sądu z wnioskiem o uznanie za zmarłego swego ojca Kamila L., zaginionego w trakcie powodzi sprzed pół roku. Jeśli sąd rozpatrujący wniosek Roberta L. otrzyma poświadczenie pozostawania Kamila L. przy życiu (lub w określonym miejscu), Robert L. nie będzie mógł być uznany za zmarłego.


Poświadczenie notarialne powinno zawierać: datę i oznaczenie miejsca jego sporządzenia, oznaczenie kancelarii, podpis notariusza i jego pieczęć, a na żądanie – również godzinę dokonania czynności. Poświadczając zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem, notariusz stwierdza w poświadczeniu także znaki szczególne tego dokumentu, tj. dopiski, poprawki i uzupełnienia. W poświadczeniu daty notariusz wymienia również imię, nazwisko i miejsce zamieszkania osoby, która okazała mu dokument, a na żądanie – także godzinę i minutę okazania dokumentu. Natomiast w poświadczeniu pozostawania danej osoby przy życiu lub w określonym miejscu dodatkowo wskazuje się: tożsamość osoby, której dotyczy poświadczenie, a także dzień, godzinę i minutę pozostawania jej przy życiu lub w określonym miejscu. Poświadczenie takie notariusz może wydać jedynie w przypadku stawienia się tej osoby w swojej kancelarii, jak również w razie przekonania się poza kancelarią o fakcie pozostawania przy życiu lub w określonym miejscu.

Kto może poświadczać

Poświadczeń dokonuje zazwyczaj notariusz, który poświadcza: własnoręczność podpisu, zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem, datę okazania dokumentu, pozostawanie osoby przy życiu lub w określonym miejscu. W miejscowościach, w których nie ma kancelarii notarialnej, własnoręczność podpisu mogą poświadczyć:

- wójt (burmistrz lub prezydent miasta) – na pismach upoważniających do odbioru przesyłek i sum pieniężnych oraz odbioru dokumentów z urzędów i instytucji, a także na oświadczeniach stwierdzających stan rodzinny i majątkowy składającego oświadczenie;
- banki – na pismach upoważniających do odbioru pieniędzy lub innych przedmiotów z tych banków.


W szczególnych przypadkach można uzyskać urzędowe poświadczenie daty bez pośrednictwa notariusza. Czynność prawna ma datę pewną także w razie stwierdzenia dokonania jej w jakimkolwiek dokumencie urzędowym (od daty dokumentu urzędowego), a także w razie umieszczenia na dokumencie obejmującym tę czynność jakiejkolwiek wzmianki, dokonanej przez organ państwowy, organ jednostki samorządu terytorialnego albo przez notariusza (od daty tej wzmianki). W razie śmierci jednej z osób podpisanych na danym dokumencie, datę złożenia przez tę osobę podpisu na dokumencie uważa się za urzędowo poświadczoną od daty jej śmierci.

Piotr Polański

Podstawa prawna
Art. 96–101 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 42, poz. 369 z późn. zm.).
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 kwietnia 1991 r. w sprawie sporządzania niektórych poświadczeń przez organy samorządu terytorialnego i banki (Dz.U. nr 33, poz. 148).
Art. 99 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz.U. nr 113, poz. 984 z późn. zm.).
Art. 81 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).
Art. 6944 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 z późn. zm.).