Cywilna spółka jest popularną formą wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej przez więcej niż jeden podmiot. Jest to zwykła umowa, która została uregulowana w kodeksie cywilnym. Aby spółka ta mogła istnieć, musi być w niej minimum dwóch wspólników. Cywilna spółka nie ma osobowości prawnej i nie jest przedsiębiorcą. Przedsiębiorcami są jedynie wspólnicy tej spółki. Odpowiadają oni solidarnie i całym swoim majątkiem prywatnym za zobowiązania spółki.
Wspólnikami spółki cywilnej mogą być:
* osoby fizyczne,
* osoby prawne (np. spółki kapitałowe jak sp. z o.o.),
* jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (np. spółki osobowe jak spółka jawna).
Zawierając umowę spółki cywilnej, wspólnicy zobowiązują się do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie, które sobie wyznaczyli, a rozumiany może on być bardzo szeroko. Umowa zobowiązuje ich w szczególności do wniesienia wkładów.
Umowa spółki cywilnej powinna zawierać:
* wskazanie wspólników,
* określenie celu gospodarczego spółki,
* rodzaj działalności, np. produkcja mebli, sprzedaż,
* rodzaj i wartość wniesionych wkładów,
* czas obowiązywania umowy spółki,
* zakres umocowania wspólników do reprezentacji spółki,
* sposób i zakres udziału wspólników w zyskach i stratach.
Każdy wspólnik jest umocowany do reprezentowania spółki (podejmowania działań dotyczących stosunków zewnętrznych spółki) w takich granicach, w jakich jest uprawniony do prowadzenia jej spraw. Kwestię tę można uregulować odmiennie w umowie spółki lub w uchwale wspólników.
WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Czynność zawarcia spółki cywilnej podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W urzędzie skarbowym właściwym ze względu na siedzibę spółki należy zapłacić podatek w wysokości 0,5 proc. wartości wkładów wniesionych do majątku spółki. W tym celu należy złożyć w urzędzie skarbowym druk PCC-1 oraz opłacić podatek. Obowiązek ten odpada wtedy, gdy umowę spółki cywilnej spisuje notariusz. Wówczas jest on płatnikiem PCC – pobiera go od wspólników i wpłaca do urzędu skarbowego.
Podstawa prawna
* Art. 860–875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).