Jest to rodzaj odpowiedzialności prawnej dotyczący osób, które są najwyższymi urzędnikami państwowymi, ponoszonej za łamanie obowiązującego prawa (tj. Konstytucji lub ustaw), w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania. Należy przy tym podkreślić, że chodzi o naruszenie Konstytucji lub ustaw w sposób zawiniony.
Odpowiedzialność konstytucyjna odnosi się przede wszystkim do organów władzy wykonawczej, ponieważ jest związana z realizowaniem przez parlament jego funkcji kontrolnej. Nie może dotyczyć czynów mieszczących się w granicach prawa. Oznacza to, że nawet jeśli pod kątem ekonomicznym działania określonego polityka są oceniane bardzo krytycznie, ale nie łamie on przepisów Konstytucji lub ustaw, to nie można pociągnąć go do odpowiedzialności konstytucyjnej.
W Polsce organem orzekającym o odpowiedzialności konstytucyjnej jest Trybunał Stanu. Ponoszą ją: Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Rady Ministrów oraz członkowie Rady Ministrów, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji oraz osoby, którym Prezes Rady Ministrów powierzył kierowanie ministerstwem, Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych, a także w ograniczonym zakresie posłowie i senatorowie.
Podstawa prawna
* Art. 107, 145, 156 i 198 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. nr 78, poz. 483 z późn. zm.).
* Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 101, poz. 925 z późn. zm.).