Istnieją dwa rodzaje skierowań:

  • - skierowanie na konsultację - takie skierowanie uprawnia ubezpieczonego do jednej wizyty (konsultacji) u lekarza specjalisty,
  • - skierowanie na leczenie - takie skierowanie jest podstawą do przejęcia leczenia przez lekarza specjalistę. Pacjent, który je otrzymał, przychodzi na następne wizyty do lekarza bez skierowania.

WARTO ZAPAMIĘTAĆ

Skierowanie do lekarza specjalisty (poradni specjalistycznej) jest ważne, dopóki istnieje przyczyna, z powodu której ubezpieczony został do tego lekarza skierowany.

Kto i kiedy wystawia skierowanie

Skierowanie do lekarza lub poradni specjalistycznej może wystawić:

  • - lekarz podstawowej opieki zdrowotnej,
  • - inny lekarz specjalista.

Lekarz kierujący ubezpieczonego do specjalisty musi być lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego. Skierowanie nie jest wymagane przy zgłaszaniu się do lekarzy następujących specjalności:

  • - ginekologa i położnika,
  • - dentysty,
  • - dermatologa,
  • - wenerologa,
  • - onkologa,
  • - okulisty,
  • - psychiatry.

Poza tym nie muszą mieć skierowania osoby chore na gruźlicę, zakażone wirusem HIV, inwalidzi wojenni i osoby represjonowane oraz osoby uzależnione od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych – w zakresie lecznictwa odwykowego.

WARTO ZAPAMIĘTAĆ

W stanach nagłych świadczenia zdrowotne są udzielane bez wymaganego skierowania, a dowód ubezpieczenia zdrowotnego można przedstawić w późniejszym terminie.

Świadczenie specjalistyczne udzielone świadczeniobiorcy bez skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego jest odpłatne.

Badania ambulatoryjne

Ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne finansowane ze środków publicznych są udzielane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Bez odpowiedniego skierowania są one odpłatne. Świadczeniobiorca ma prawo do leczenia szpitalnego w szpitalu, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie skierowania lekarza, dentysty lub felczera, jeżeli cel leczenia nie może być osiągnięty przez leczenie ambulatoryjne. Ubezpieczony ma prawo do wyboru szpitala spośród tych, które zawarły umowy z NFZ. Świadczeniobiorca ma prawo do rehabilitacji leczniczej u świadczeniodawcy, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.

Zakłady opiekuńcze

Skierowanie do zakładu opiekuńczo-leczniczego albo do zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego wydaje organ, który utworzył publiczny zakład, lub organ, który zawarł umowę z niepublicznym zakładem na wykonywanie zadań publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Organem zawierającym umowę z zakładem niepublicznym jest NFZ. Z wnioskiem o wydanie skierowania może wystąpić:

  • - osoba ubiegająca się o skierowanie,
  • - jej przedstawiciel ustawowy,
  • - lub za zgodą tej osoby lub jej przedstawiciela ustawowego - inna osoba lub zakład opieki zdrowotnej.

Skierowanie wydawane jest po rozpatrzeniu wniosku. Skierowanie do zakładu opiekuńczo-leczniczego wydaje się na pobyt stały albo czas określony, a do zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego na czas określony.

Skierowanie do hospicjum i sanatorium

Skierowanie do hospicjum wydawane jest przez lekarza sprawującego opiekę nad pacjentem w przychodni bądź w szpitalu. Może je wystawić lekarz ubezpieczenia społecznego niezależnie od posiadanej specjalności. Jeśli chory (ze względu na stan zdrowia) nie jest w stanie sam udać się do lekarza, skierowanie takie może zostać wystawione podczas wizyty lekarskiej w domu pacjenta.

Agnieszka Jezierska

Podstawa prawna

  • - Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. nr 210, poz. 2135 z późn. zm.) - wersja obowiązująca do 30.09.2006 r.
  • - Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. nr 210, poz. 2135 z późn. zm.) - wersja obowiązująca od 01.10.2006 r., tekst uwzględnia zmiany z Dziennika Ustaw nr 104 z 2006 r..
  • - Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu i trybu kierowania osób do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz szczegółowych zasad ustalania odpłatności za pobyt w tych zakładach (Dz.U. nr 166, poz. 1265).