Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Październik to dobry czas dla Donalda Trumpa. Gdy wydawało się, że faworytką do uzyskania prezydentury jest Kamala Harris, na jesień jej kampania złapała zadyszkę, a republikanin nabrał wiatru w żagle. Teraz to 78-latek ma według bukmacherów i rynków prognostycznych nieznacznie większe szanse na Gabinet Owalny, choć wszystko jest bardzo zacięte, a różnica będzie zapewne minimalna. W sondażach, choć nie wszystkich, widać korzystne dla nowojorczyka trendy w kluczowych wahających się stanach. Tak bardzo, że branżowy portal The Hill, który analizując różnego rodzaju dane, prowadzi specjalny „wyborczy barometr”, daje mu obecnie 52 proc. szans na prezydenturę. To najwięcej w tym cyklu i pierwszy raz powyżej 50 proc.
Pensylwania może zdecydować
Głównym punktem niepokoju demokratów jest Pensylwania, klejnot koronny tej kampanii, bo stan dający aż 19 głosów elektorskich. Z informacji DGP wynika, że wewnętrzne partyjne badania demokratów wypadają tutaj gorzej dla Harris niż te oficjalne. Do tego niekorzystne dla prezydenckiej partii dane spływają z rejestracji wyborców. W 2020 r. demokraci mieli w Pensylwanii przewagę ponad 650 tys. zarejestrowanych wyborców, teraz stopniała ona do ok. 350 tys. W Karolinie Północnej, innym kluczowym stanie, jest jeszcze gorzej, w 2020 r. demokraci mieli tu o prawie 400 tys. zarejestrowanych wyborców więcej, teraz ta liczba sięga zaledwie ok. 130 tys. W Arizonie, gdzie cztery lata temu republikanie mieli przewagę 130 tys., teraz wynosi ona ok. 260 tys.
Przy obfitości sondaży, szczególnie tak blisko wyborów, łatwo się pogubić. Badania przeprowadzają różne ośrodki, o różnej renomie, różne są też próbki. Te pokazujące poparcie w skali kraju niewiele mówią, bo prezydenta w USA nie wyłania się w bezpośrednim głosowaniu powszechnym. Więcej wywnioskować można z badań w stanach wahadłowych (swing state), które końcowo decydują o Białym Domu i których w tym roku, jak powszechnie się uznaje, jest siedem. Przy tym największy sens ma analiza tego samego ośrodka i obserwowanie trendów, ze świadomością, że margines błędu w sondażach zazwyczaj wynosi od 2 do 5 pkt proc. A w takiej Pensylwanii od września nie było poważnego sondażu, który pokazywałby między kandydatami różnicę większą niż 3 pkt proc.
Wyniki sondażowe
W 2016 r. sondaże dość trafnie przewidziały wynik na poziomie ogólnokrajowym, ale pomyliły się w kilku kluczowych stanach, w tym w Wisconsin, Michigan i Pensylwanii, w których zaskakująco zwyciężył Trump. Cztery lata temu nie doszacowano białych wyborców bez wyższego wykształcenia, a grupa ta w listopadzie 2016 r. zagłosowała w większej liczbie, niż się spodziewano. W 2020 r., przy poprawionej metodologii, większość sondaży przewidywała pewną wygraną Joego Bidena. Znów jednak w kilku kluczowych stanach (m.in. Floryda, Wisconsin, Ohio i Pensylwania) badania przeszacowały poparcie dla demokratów. Podobnie jak w 2016 r. niektórzy sugerowali, że istnieje tzw. ukryty wyborca Trumpa, czyli osoby, które niechętnie ujawniały swoje poparcie dla republikanina ankieterom. Przy starciu Biden-Trump niedokładności sondaży były jednak prawdopodobnie bardziej związane z niespodziewaną i rekordową, najwyższą od 1900 r., frekwencją wyborczą (66,6 proc.).
Dwa lata temu, w tzw. wyborach środka kadencji (do Kongresu), sondaże okazały się nieco bardziej trafne niż w latach 2016 i 2020, choć też nie były narzędziem doskonałym. Przed wyborami badania sugerowały tzw. czerwoną falę (czyli znaczny wzrost poparcia dla republikanów). Wskazywała na nią też historia, bo z reguły partia, która ma prezydenta, traci w wyborach połowinkowych miejsca w Kongresie. Okazało się jednak, że tym razem nie doceniono wyborczej mobilizacji demokratów, związanej w znacznej mierze ze sprzeciwem wobec uchylenia wcześniej, w 2022 r., przez Sąd Najwyższy wyroku Roe vs Wade, co w wielu stanach doprowadziło do zaostrzenia przepisów aborcyjnych. ©℗
