Powstaje z długotrwałej praktyki pewnych zachowań, wspartej zgodnym, społecznym przekonaniem, że zachowania te są niezbędne dla ogółu i powinny być przestrzegane przez każdego. Jest to prawo obowiązujące nie na podstawie nadania czy uchwalenia przez odpowiedni organ, ale wykształcone przez społeczeństwo w toku historii. W odróżnieniu od prawa zwyczajowego prawo stanowione to np.: ustawa uchwalona przez Sejm i Senat, rozporządzenie wydane przez Prezesa Rady Ministrów czy też uchwała rady gminy.
Pozostałością prawa zwyczajowego są dziś zwyczaje, czyli pewne stałe, powtarzalne zachowania, społecznie pożądane w ramach danej dziedziny życia.
Przedmiot norm zwyczajowych
Zwyczaje mogą normować m.in.: skutki czynności prawnych, treść złożonego oświadczenia woli, sposób przyjęcia oferty (w braku regulacji w samej ofercie), zakres prawa służebności gruntowej oraz służebności osobistej, sposób liczenia terminu, w ciągu którego utrzymujący zarobkowo hotel (lub inny podobny zakład) ponosi odpowiedzialność za rzeczy wniesione przez gościa, które to rzeczy zostały przez tego gościa powierzone na przechowanie jemu albo osobie przez niego zatrudnionej lub w miejscu przez nich wskazanym lub na ten cel przeznaczonym;
Obecnie zwyczaje mogą określać prawa i obowiązki osób tylko wtedy, gdy zezwala na to przepis prawa stanowionego.
sposób pozbawienia mocy prawnej dokumentu stanowiącego wystawiony papier wartościowy, koszty pogrzebu domownika, jakie jest zobowiązana ponieść osoba, która zawarła z nim umowę dożywocia (w braku regulacji umownej), a także koszty pogrzebu, jakie powinien ponieść spadkobierca zmarłego.
Na targu końskim, po obejrzeniu jednej z wielu klaczy Franciszka W., Bernard O. – zapytawszy o jej cenę – przybija wyciągniętą dłoń Franciszka W. Przybicie oznacza zgodę, a więc Bernard O. i Franciszek W. w ten sposób zawarli umowę sprzedaży klaczy.