Wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, w szczególności: badania stanu zdrowia, rozpoznawania chorób i zapobiegania im, leczenia i rehabilitacji chorych, udzielania porad lekarskich, a także wydawania opinii i orzeczeń lekarskich. Natomiast wykonywanie zawodu lekarza dentysty polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, wymienionych świadczeń oraz w zakresie chorób zębów, jamy ustnej, części twarzowej czaszki oraz okolic przyległych.Minister Zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz dyplomów, świadectw i innych dokumentów poświadczających formalne kwalifikacje do wykonywania zawodu lub w zakresie specjalizacji medycznych lekarza i lekarza dentysty przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej.

Dokumenty poświadczające kwalifikacje

Dokument poświadczający formalne kwalifikacje w zakresie specjalizacji medycznych lekarza będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, wydany przez odpowiednie władze lub organizacje innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jest równoważny z dokumentem poświadczającym tytuł specjalisty. Za równoważne z tytułem specjalisty w dziedzinie medycyny uważa się również kwalifikacje potwierdzone:

1) dokumentem poświadczającym formalne kwalifikacje w zakresie danej specjalności medycznej, świadczącym o rozpoczęciu kształcenia przed dniem:

  • - 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie Szwecji, Republice Islandii i Królestwie Norwegii,
  • - 3 kwietnia 1992 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, który upoważnia do wykonywania zawodu lekarza specjalisty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający kwalifikacje, przyznany przez odpowiednie władze Republiki Federalnej Niemiec i określony w obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 3,
  • - 1 stycznia 1986 r. w Królestwie Hiszpanii i Republice Portugalii,
  • - 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej,
  • - 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
  • - 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
  • - 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej,
  • - 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji,
  • - 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Estońskiej,
  • - 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Łotewskiej,
  • - 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Litewskiej,
  • - 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii,
  • 20 grudnia 1976 r. w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej

2 ) oraz zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz wykonywał zawód przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia, albo3) dokumentem poświadczającym formalne kwalifikacje w zakresie danej specjalności lekarsko-dentystycznej, świadczącym o rozpoczęciu kształcenia przed dniem:

  • - 28 stycznia 1980 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Królestwie Niderlandów, Republice Francuskiej, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie Luksemburga, Republice Federalnej Niemiec i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
  • - 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej,
  • - 28 lipca 1984 r. w Republice Włoskiej,
  • - 1 stycznia 1986 r. w Republice Portugalii,
  • - 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod warunkiem że dokument uprawnia do wykonywania zawodu lekarza dentysty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze Republiki Federalnej Niemiec,
  • - 1 stycznia 1991 r. w Królestwie Hiszpanii,
  • - 1 stycznia 1994 r. w Królestwie Szwecji, Republice Finlandii, Republice Islandii i Królestwie Norwegii,
  • - 1 stycznia 1999 r. w Republice Austrii,
  • - 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
  • - 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
  • - 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty, Republice Cypryjskiej lub byłej Czechosłowacji,
  • - 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Estońskiej,
  • - 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Łotewskiej,
  • - 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Litewskiej,
  • - 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii
  • - oraz zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz dentysta wykonywał zawód przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia albo

4) zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzającym, że dokument poświadczający formalne kwalifikacje w zakresie danej specjalności medycznej został wydany po odbyciu odpowiedniego szkolenia.Za równoważne z tytułem specjalisty w dziedzinie medycyny uważa się również kwalifikacje potwierdzone dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem, wydanym przez odpowiednie władze hiszpańskie, poświadczającym formalne kwalifikacje w zakresie danej specjalności medycznej, świadczącym o odbyciu specjalistycznego kształcenia przed dniem 1 stycznia 1995 r. w Królestwie Hiszpanii oraz zaświadczeniem o zdaniu egzaminu specjalizacyjnego, odpowiadającego kwalifikacjom w zakresie danej specjalności.

WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Lekarz może uzyskać świadectwo potwierdzające posiadanie umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych.

Na podstawie ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, przerwania ciąży może dokonać lekarz posiadający następujące kwalifikacje:

  • - pierwszego stopnia specjalizację w zakresie położnictwa i ginekologii,
  • - tytuł specjalisty w zakresie położnictwa i ginekologii.

Lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne w celu uzyskania pierwszego stopnia specjalizacji w zakresie położnictwa i ginekologii dokonuje przerwania ciąży w obecności i pod kierunkiem lekarza uprawnionego do dokonywania przerwania ciąży.

Agnieszka Jezierska

Podstawa prawna

  • - Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 226, poz. 1943 z późn. zm.)
  • - Rozporządzenie Ministra i Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych lekarzy, uprawniających do dokonania przerwania ciąży oraz stwierdzenia, że ciąża zagraża życiu lub zdrowiu kobiety lub wskazuje na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu (Dz.U. nr 9, poz. 49 z późn. zm.).