Nowela ustawy o Policji i kilkunastu innych ustaw dostosowuje przepisy prawa w zakresie granic przeszukania i uprawnień funkcjonariuszy do dokonywania kontroli osobistej do rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego z 14 grudnia 2017 r.
TK orzekł, że "art. 219 par. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – kodeks postępowania karnego oraz art. 44 par. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia w zakresie, w jakim przewiduje przeszukanie osoby, nie określając granic tego przeszukania, jest niezgodny z art. 41 ust. 1 i art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji".
Według autorów projektu nowelizacji zmienione przepisy doprecyzowują, że granice przeszukania wyznacza cel, którym jest znalezienie rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym.
W noweli podkreślono również potrzebę podejmowania działań przez funkcjonariuszy publicznych z zachowaniem należytej staranności oraz z poszanowaniem prywatności i godności osoby przeszukiwanej.
W projekcie wskazano ponadto, że kontrolę osobistą przeprowadza funkcjonariusz tej samej płci co osoba kontrolowana, czynność zaś odbywa się w miejscu niedostępnym dla osób postronnych. Odstępstwo od tego zapisu jest możliwe, kiedy kontrola musi zostać przeprowadzona niezwłocznie.
Poza tym osobie kontrolowanej przysługuje zażalenie na postanowienie o przeszukaniu do właściwego z uwagi na miejsce przeprowadzenia kontroli osobistej sądu rejonowego.