Prawo rodzinne, zwane przez niektórych prawem familijnym, jest to wyodrębniona gałąź prawa, regulująca majątkowe i osobiste stosunki powstałe w wyniku zawarcia małżeństwa, stosunki między rodzicami i dziećmi, a także wynikające z pokrewieństwa i powinowactwa. Mówiąc inaczej, reguluje wspólność majątkową ustawową między małżonkami, jej zmianę i ustanie, separację i ustanie małżeństwa. Jeśli chodzi o pokrewieństwo, to podstawą jego powstania są rodzice i dzieci. Wobec tego prawo rodzinne mówi o pochodzeniu dziecka, o władzy rodzicielskiej i o przysposobieniu, zwanym popularnie adopcją, reguluje sprawy alimentacyjne. Do domeny tego prawa należy też opieka i kuratela.
Prawo rodzinne charakteryzuje się kilkoma podstawowymi zasadami, do których należą: zasada równego traktowania małżonków; trwałości małżeństwa, co oznacza, że bardzo starannie należy badać przesłanki rozwiązania małżeństwa; dbania o dobro małoletnich dzieci, a więc wykonywanie władzy rodzicielskiej, tak jak ich dobro tego wymaga; równouprawnienie dzieci adoptowanych z dziećmi pochodzącymi z małżeństwa.
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. nr 9, poz. 59 z późn. zm.).