Prawo kanoniczne – prawo obowiązujące w Kościele katolickim. Prawo kanoniczne rozwijało się od starożytności na podstawie tzw. ksiąg świętych i ustawodawstwa papieskiego (dekretałów) oraz soborowego (kanonów). Z kolei stosunki prawa kanonicznego do prawa państwowego normują zasady prawa wyznaniowego. Prawo wyznaniowe to ogół norm prawnych wydawanych lub uznawanych przez państwo, określających uprawnienia obywateli wynikające z wolności sumienia i wyznania, a także regulujących stosunek państwa do związków wyznaniowych i kościołów. Do norm prawa wyznaniowego zalicza się normy umów i deklaracji międzynarodowych, których dane państwo jest sygnatariuszem. Generalnie treść przepisów prawa wyznaniowego wyraża stosunek państwa do religii. W zależności od siły przenikania się systemu prawnego państwa z systemem prawnym danej religii można mówić o państwie wyznaniowym lub świeckim.

Marek Kobylański

Podstawa prawna
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 231, poz. 1965).