pożyczka

WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Umowa pożyczki, której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona pismem.

Pożyczka – umowa pożyczki; na jej podstawie dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego – pożyczkobiorcy – określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a pożyczkobiorca zobowiązuje się zwrócić przedmiot pożyczki – tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Przedmiotem pożyczki mogą być jedynie pieniądze w znaczeniu środków płatniczych lub inne rzeczy oznaczone co do gatunku, np. zboże, surowce, materiały. Umowa pożyczki ma charakter zobowiązujący, konsensualny, dwustronnie zobowiązujący. Nie jest to jednak umowa wzajemna.
Podstawowym obowiązkiem dającego pożyczkę jest wydanie przedmiotu pożyczki kontrahentowi. Gdy chodzi o pieniądze, dopuszczalne jest posłużenie się różnymi sposobami zapłaty: gotówką, wekslem, czekiem, przelewem bankowym. Natomiast przy pożyczce niepieniężnej konieczne jest faktyczne przeniesienie własności rzeczy.

PRZYKŁAD
Mirosław C. obiecał pożyczyć swojemu sąsiadowi Ryszardowi T. tonę koksu potrzebną mu do ogrzewania szklarni. Aby doszło do zawarcia umowy pożyczki, Ryszard T. musi fizycznie odebrać umówioną ilość koksu i zabrać ją do siebie.

Głównym obowiązkiem pożyczkobiorcy, oczywiście pod warunkiem, że wcześniej odebrał przedmiot pożyczki, jest zwrot takiej samej ilości pieniędzy albo takiej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i jakości, jakie otrzymał. Niekiedy dający pożyczkę, mimo zawarcia umowy, może odmówić wydania jej przedmiotu. Może mieć to miejsce, gdy po zawarciu umowy pożyczki jej zwrot stał się wątpliwy z powodu złego stanu majątkowego drugiej strony, o czym dający nie wiedział lub nie mógł się z łatwością dowiedzieć w chwili zawarcia umowy, oraz gdy biorący pożyczkę nie zgłasza się po nią przez sześć miesięcy od chwili, gdy jej przedmiot miał mu być wydany.

Termin zwrotu pożyczki określa z reguły sama umowa stron. Jeżeli takiego terminu nie oznaczono precyzyjnie, dłużnik zobowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego pożyczkę. Umową zbliżoną do pożyczki pieniężnej jest umowa o kredyt bankowy, w którym bank udziela kredytu przez zobowiązanie się do postawienia do dyspozycji klienta środków pieniężnych w określonej wysokości bez ich rzeczywistego oddania, z możliwością dokonywania ze stosownego rachunku klienta rozliczeń lub wypłat na rzecz osób trzecich.

Podstawa prawna
Art. 720–724 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).