Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

Tak jest do 30.10.2019 r.	Tak będzie od 01.11.2019 r.	Komentarz	Podstawa prawna zmiany
DZIAŁ I. Przepisy ogólne
Art. 2. [Definicje]
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: (…) 15) działalności rolniczej – rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych; (…)	Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: (…) 15) działalności rolniczej – rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych; (…)	Zmiana bezpośrednio powodowana modyfikacją art. 5a ustawy o VAT, w ramach której wprowadzono właściwość Nomenklatury scalonej (CN) jako mającej zastosowanie przy klasyfikacji towarów dla potrzeb VAT (o ile stosowana jest klasyfikacja). Prawodawca zastąpił wskazanie na symbole PKWiU klasyfikacją według CN. Zmiana ma charakter techniczny.	Artykuł 2 pkt 15 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1751; dalej: ustawa nowelizująca). Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
20) produktach rolnych – rozumie się przez to towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;	20) produktach rolnych – rozumie się przez to towary pochodzące z własnej działalności rolniczej rolnika ryczałtowego oraz towary, o których mowa w art. 20 ust. 1c i 1d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.);	Dla potrzeb definicji pojęcia „produktów rolnych” prawodawca odchodzi od specyfikacji zamieszonej do tej pory w załączniku nr 2 do ustawy o VAT. Ustawodawca uchyla załącznik nr 2, a definiując produkty rolne, wskazuje na wszystkie towary będące efektem działalności rolniczej rolnika ryczałtowego oraz dodatkowo wskazuje, poprzez odesłanie do ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387; ost. zm. poz. 1835), na produkty roślinne i zwierzęce przetworzone w sposób inny niż przemysłowy, z wyjątkiem przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych uzyskanych w ramach prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej oraz produktów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, a także na mąkę, kaszę, płatki, otręby, oleje i soki wytworzone z surowców pochodzących z własnej uprawy. Tym sposobem prawodawca poszerza definicję produktów rolnych oraz zbliża ją do definicji w PIT, ułatwiając jej stosowanie.	Artykuł 2 pkt 20 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
21) usługach rolniczych – rozumie się przez to usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy; (…)	21) usługach rolniczych – rozumie się przez to: a) usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU ex 01.6), z wyłączeniem usług podkuwania koni i prowadzenia schronisk dla zwierząt gospodarskich (PKWiU ex 01.62.10.0), b) usługi związane z leśnictwem (PKWiU ex 02.40.10), z wyłączeniem patrolowania lasów wykonywanego na zlecenie przez jednostki inne niż leśne (PKWiU ex 02.40.10.3), c) usługi wspomagające rybactwo (PKWiU ex 03.00.7), z wyłączeniem usług związanych z rybołówstwem morskim (PKWiU 03.00.71.0), d) wynajem i dzierżawę maszyn i urządzeń rolniczych, bez obsługi (PKWiU 77.31.10.0); (…)	Ze względu na uchylenie załącznika nr 2 dla potrzeb definicji usług rolniczych prawodawca wpisał uprzednio tam specyfikowane świadczenia do definicji zamieszczonej w słowniku ustawowym.	Artykuł 2 pkt 21 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
27f) czasopismach specjalistycznych – rozumie się przez to drukowane wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 58.14.1 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej lub twórczej, edukacyjnej, naukowej lub popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej lub lokalnej, a także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15 000 egzemplarzy, z wyjątkiem: a) periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych lub zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników, b) publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne, c) wydawnictw, w których co najmniej 33% powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych, reklamowych, folderów i katalogów reklamowych, d) wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie, e) publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe, f) publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego, g) czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu; (…)	27f) (uchylony)	Definicja została uchylona ze względu na zmianę sposobu opodatkowania wydawnictw prasowych: opodatkowanie według stawki VAT 8 proc., z zastrzeżeniem innej stawki wyłącznie dla czasopism regionalnych i lokalnych; wprowadzone ujednolicenie wyeliminowało zasadność zachowywania definicji pojęcia „czasopisma specjalistyczne”.	Art. 2 pkt 27f uchylony przez art. 1 pkt 1 lit. c ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
	27g) czasopismach regionalnych lub lokalnych – rozumie się przez to wydawnictwa periodyczne o tematyce regionalnej lub lokalnej, także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie w wersji drukowanej nie wyższym niż 15 000 egzemplarzy, z wyjątkiem: a) periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych lub zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników, b) publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne, c) wydawnictw, które zawierają głównie kompletne powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie, d) publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe, e) publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady oraz informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego, f) czasopism w wersji drukowanej, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu; (…)	Definicja została wprowadzona w związku ze zmianą sposobu opodatkowania wydawnictw prasowych, tj. opodatkowaniem według stawki VAT 8 proc. z zastrzeżeniem opodatkowania według stawki VAT 5 proc. drukowanych czasopism regionalnych i lokalnych. Definicja precyzuje, jakie warunki muszą być spełnione, aby czasopisma mogły być uznane za regionalne lub lokalne, posługując się przy tym wskaźnikami stosowanymi uprzednio względem czasopism specjalistycznych.	Artykuł 2 pkt 27g dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
30) PKWiU ex – rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług; (…)	30) ex – rozumie się przez to zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej; (…)	Zmiana wprowadzona w związku z modyfikacją art. 5a ustawy o VAT i ze względu na szerokie zastosowanie dla VAT Nomenklatury scalonej (CN). Zmiana ma charakter techniczny, dostosowujący.	Artykuł 2 pkt 30 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. e ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
DZIAŁ II. Zakres opodatkowania Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 5a. [Klasyfikowanie towarów i usług]
Towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.	Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.	Ważna zmiana Artykuł 5a ustawy o VAT został poszerzony o wskazanie na właściwość stosowania dla potrzeb VAT Nomenklatury scalonej (CN). Zmiana jest bezpośrednio powiązana z modyfikacją oznaczeń statystycznych właściwych dla części towarów (zwłaszcza dla potrzeb stosowania stawki obniżonej) i stosowania dla potrzeb ich identyfikacji Nomenklatury scalonej (CN).	Artykuł 5a w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
DZIAŁ III. Podatnicy, płatnicy i przedstawiciele podatkowi Rozdział 1. Podatnicy i płatnicy
Art. 17. [Odwrotne obciążenie]
1. Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: (…) 7) nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: a) dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, b) nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, c) dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122; 8) nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: a) usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, b) usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. (…)	1. Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: (…) 7) (uchylony) 8) (uchylony). (…)	Ważna zmiana Wraz z wprowadzeniem obligatoryjnej formuły podzielonej płatności dla wybranych świadczeń, realizowanych i dokumentowanych w określony sposób, prawodawca całkowicie likwiduje odwrotne opodatkowanie VAT w transakcjach krajowych. Zmiany wprowadzone w niniejszym przepisie (dokonane w nim derogacje) usuwają wszystkie regulacje, które konstytuowały lub odnosiły się do odwrotnego opodatkowania w transakcjach krajowych pomiędzy podatnikami polskiego VAT (tj. uprzednio wskazanych w załączniku nr 11 i 14 do ustawy o VAT). Likwidacja dotyczy zarówno dostaw, jak i świadczenia usług. Uwaga! Zmiana nie wpływa na opodatkowane w obrocie międzynarodowym (import usług, opodatkowanie nabycia towarów „od podmiotów zagranicznych” z miejscem opodatkowania w kraju).	Artykuł 17 ust. 1 pkt 7 i 8 uchylone przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
1c. W przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28‒28c załącznika nr 11 do ustawy przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, przekracza kwotę 20 000 zł. 1d. Za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się transakcję obejmującą umowę, w ramach której występuje jedna lub więcej dostaw towarów wymienionych w poz. 28‒28c załącznika nr 11 do ustawy, nawet jeżeli są one dokonane na podstawie odrębnych zamówień lub wystawianych jest więcej faktur dokumentujących poszczególne dostawy. 1e. Za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się również transakcję obejmującą więcej niż jedną umowę, o której mowa w ust. 1d, jeżeli okoliczności towarzyszące tej transakcji lub warunki, na jakich została ona zrealizowana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie towarami wymienionymi w poz. 28‒28c załącznika nr 11 do ustawy. 1f. W przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 7 obniżenie wartości dostaw dokonywanych w ramach jednolitej gospodarczo transakcji, o której mowa w ust. 1c, w szczególności przez udzielenie po ich dokonaniu nabywcy opustu lub obniżki ceny, nie wpływa na określenie podatnika obowiązanego do rozliczenia kwoty podatku z tytułu dostawy towarów dokonywanej w ramach tej transakcji. 1g. W przypadku gdy po otrzymaniu całości lub części zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 11 do ustawy, następuje zmiana określenia podatnika dla tej dostawy, korekty rozliczenia zapłaty w związku z tą zmianą dokonuje się w rozliczeniu za okres, w którym dokonano dostawy tych towarów. 1h. W przypadku usług wymienionych w poz. 2‒48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. (…)	1c–1h. (uchylone) (…)	Zmiany powodowane likwidacją odwrotnego opodatkowania w transakcjach krajowych dokonywanych pomiędzy podatnikami polskiego VAT – derogacje usuwają wszystkie regulacje odnoszące się do odwrotnego opodatkowania w transakcjach krajowych pomiędzy podatnikami polskiego VAT. Przepis stał się bezprzedmiotowy.	Artykuł 17 ust. 1c‒1h uchylone przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.	2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.	Zmiana powodowana likwidacją odwrotnego opodatkowania w transakcjach krajowych dokonywanych pomiędzy podatnikami polskiego VAT – po nowelizacji ustawodawca wskazuje na brak obowiązku i prawa rozliczenia polskiego VAT przez podmiot zagraniczny wykonujący świadczenia (usługi/dostawy) na rzecz polskiego podatnika VAT zobligowanego do opodatkowania nabycia w ramach odwrotnego opodatkowania.	Artykuł 17 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. c ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
2a. Jeżeli dokonujący dostawy towarów wymienionych w poz. 28‒28c załącznika nr 11 do ustawy, dla której zgodnie z ust. 1 pkt 7 podatnikiem jest nabywca, podjął wszelkie niezbędne środki celem rzetelnego rozliczenia podatku od tej dostawy, nie ma on obowiązku rozliczenia podatku z tytułu tej dostawy, także w przypadku, gdy po jej dokonaniu ustalono, że wskutek działania podmiotu uczestniczącego w tej dostawie jako nabywca nie były spełnione przesłanki określone w ust. 1 pkt 7, o którym to działaniu dokonujący dostawy towarów przy zachowaniu należytej staranności nie wiedział lub nie mógł wiedzieć.	2a. (uchylony)	Zmiany powodowane likwidacją odwrotnego opodatkowania w transakcjach krajowych dokonywanych pomiędzy podatnikami polskiego VAT – derogacje usuwają wszystkie regulacje odnoszące się do odwrotnego opodatkowania w transakcjach krajowych pomiędzy podatnikami polskiego VAT. Przepis stał się bezprzedmiotowy.	Artykuł 17 ust. 2a uchylony przez art. 1 pkt 3 lit. d ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
2b. Przepis ust. 2a stosuje się pod warunkiem, że zapłata należności z tytułu dostawy towarów nastąpiła z rachunku płatniczego nabywcy, w tym przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego, o ile umożliwiają one dokonującemu dostawy towarów identyfikację składającego zlecenie płatnicze. (…)	2b. (uchylony) (…)	Jak wyżej.	Artykuł 17 ust. 2b uchylony przez art. 1 pkt 3 lit. d ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
Rozdział 2. Przedstawiciele podatkowi
Art. 18c. [Przedstawiciel podatkowy]
1. Przedstawiciel podatkowy wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika, dla którego został ustanowiony: 1) obowiązki tego podatnika w zakresie rozliczania podatku, w tym w zakresie sporządzania deklaracji podatkowych, informacji podsumowujących, o których mowa w art. 100 ust. 1, oraz informacji podsumowujących w obrocie krajowym, o których mowa w art. 101a ust. 1, a także w zakresie prowadzenia i przechowywania dokumentacji, w tym ewidencji, na potrzeby podatku; 2) inne czynności wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli został do tego upoważniony w umowie. (…)	1. Przedstawiciel podatkowy wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika, dla którego został ustanowiony: 1) obowiązki tego podatnika w zakresie rozliczania podatku, w tym w zakresie sporządzania deklaracji podatkowych oraz informacji podsumowujących, o których mowa w art. 100 ust. 1, a także w zakresie prowadzenia i przechowywania dokumentacji, w tym ewidencji, na potrzeby podatku; 2) inne czynności wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli został do tego upoważniony w umowie. (…)	Zmiany powodowane likwidacją odwrotnego opodatkowania w transakcjach krajowych dokonywanych pomiędzy podatnikami polskiego VAT i wynikającą z tego likwidacją informacji podsumowujących dla takich transakcji. Pozostałe obowiązki przedstawiciela podatkowego pozostają bez zmian.	Artykuł 18c ust. 1 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
DZIAŁ IV. Obowiązek podatkowy Rozdział 1. Zasady ogólne
Art. 19a. [Powstanie obowiązku podatkowego]
(…) 5. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą: (…) 3) wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu: a) świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych, b) dostawy książek drukowanych (PKWiU ex 58.11.1) – z wyłączeniem map i ulotek – oraz gazet, czasopism i magazynów, drukowanych (PKWiU ex 58.13.1 i PKWiU ex 58.14.1), c) czynności polegających na drukowaniu książek (PKWiU ex 58.11.1) – z wyłączeniem map i ulotek – oraz gazet, czasopism i magazynów (PKWiU ex 58.13.1 i PKWiU ex 58.14.1), z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług;	(…) 5. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą: (…) 3) wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu: a) świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych, b) dostawy książek drukowanych (CN ex 4901 10 00, 4901 91 00, ex 4901 99 00 i 4903 00 00) – z wyłączeniem map i ulotek – oraz gazet, czasopism i magazynów, drukowanych (CN 4902), c) czynności polegających na drukowaniu książek (CN ex 4901 10 00, 4901 91 00, ex 4901 99 00 i 4903 00 00) – z wyłączeniem map i ulotek – oraz gazet, czasopism i magazynów (CN 4902), z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług;	Zmiany o charakterze technicznym, polegające na zastosowaniu symboli CN w miejsce stosowanych uprzednio oznaczeń PKWiU 2008.	Artykuł 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
4) wystawienia faktury z tytułu: a) dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego, b) świadczenia usług: – telekomunikacyjnych, – wymienionych w poz. 140‒153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy, – najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, – ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, – stałej obsługi prawnej i biurowej, – dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego – z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.	4) wystawienia faktury z tytułu: a) dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego, b) świadczenia usług: – telekomunikacyjnych, – wymienionych w poz. 24–37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy, – najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, – ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, – stałej obsługi prawnej i biurowej, – dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego – z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.	Zmiana o charakterze technicznym, polegająca na zastosowaniu odesłania do odpowiednich pozycji załącznika nr 3 po jego zmianie determinowanej wprowadzeniem nowej „matrycy stawek” i w ramach niej zastosowaniu symboli CN, modyfikacji poszczególnych pozycji etc. Zmiana nie wpływa na sposób identyfikacji momentu powstania obowiązku podatkowego i zakresu stosowania przepisu szczególnego.	Artykuł 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret drugie w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
DZIAŁ VI. Podstawa opodatkowania
Art. 29a. [Podstawa opodatkowania]
15. Warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku: (…) 3) sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140‒153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy; (…)	15. Warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku: (…) 3) sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 24–37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy; (…)	Zmiana o charakterze technicznym, polegająca na zastosowaniu odesłania do odpowiednich pozycji załącznika nr 3 po jego zmianie determinowanej wprowadzeniem nowej „matrycy stawek” i w ramach niej zastosowaniu symboli CN, modyfikacji poszczególnych pozycji etc. Zmiana nie wpływa na zakres przedmiotowy świadczeń, wobec których nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej.	Artykuł 29a ust. 15 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
DZIAŁ VIII. Wysokość opodatkowania Rozdział 1. Stawki
Art. 41. [Stawki podatkowe]
2. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.	2. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.	Prawodawca wprowadził zastrzeżenie, zgodnie z którym stawki obniżone wskazane w załączniku nr 3 do ustawy o VAT nie mają zastosowania do usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), dla których właściwość stawki jest definiowana w odrębnej regulacji. Zmiana ma na celu wyeliminowanie sporów dotyczących sposobu opodatkowania świadczeń związanych z wyżywieniem ze względu na okoliczności ich dokonania. W konsekwencji, w przypadku realizacji świadczeń związanych z wyżywieniem, które według PKWiU z 2015 r. zawierają się w grupowaniu 56, bez względu na klasyfikację CN, opodatkowane są według stawki wskazanej w odrębnych, dotyczących tych świadczeń, przepisach (art. 41 ust. 12f ustawy o VAT).	Artykuł 41 ust. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
2a. Dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.	2a. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 5%.	Prawodawca wprowadził zastrzeżenie, zgodnie z którym stawki obniżone wskazane w załączniku nr 10 do ustawy o VAT nie mają zastosowania do usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), dla których właściwość stawki jest definiowana w odrębnej regulacji. Zmiana ma wyeliminować spory dotyczące sposobu opodatkowania świadczeń związanych z wyżywieniem ze względu na okoliczności ich dokonania. W konsekwencji, świadczenia związane z wyżywieniem, które według PKWiU z 2015 r. zawierają się w grupowaniu 56, bez względu na klasyfikację CN, opodatkowane są według stawki wskazanej w odrębnych przepisach (art. 41 ust. 12f ustawy o VAT).	Artykuł 41 ust. 2a w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
12. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.	12. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do: 1) dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym; 2) robót konserwacyjnych dotyczących: a) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, b) lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 – w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.	Prawodawca przenosi z przepisów wykonawczych do ustawy regulacje pozwalające na zastosowanie obniżonej stawki VAT do robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części (z wyłączeniem lokali użytkowych), a także do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12. Wprowadzone przepisy kontynuują obniżenie stosowane uprzednio na podstawie regulacji rozporządzenia ministra finansów z 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2350).	Artykuł 41 ust. 12 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
12c. W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.	12c. W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, z zastrzeżeniem ust. 12 pkt 2.	W komentowanym przepisie ustawodawca zamieścił zastrzeżenie wskazujące na nowo wprowadzoną do ustawy regulację obniżającą stawkę VAT dla robót konserwacyjnych. W konsekwencji tego zastrzeżenia roboty konserwacyjne opodatkowane są stawką VAT 8 proc. w wymienionych obiektach i na zasadach określonych w ust. 12 pkt 2 bez względu na limit powierzchni użytkowej.	Artykuł 41 ust. 12c w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
	12d. Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 12, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części, inne niż remont. 12e. Przepisu ust. 12 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wliczanych do podstawy opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.	W nowo dodanych regulacjach prawodawca precyzuje zakres pojęcia „roboty konserwacyjne”, wskazując – dokładnie tak samo jak to uprzednio było w przepisach wykonawczych – że chodzi o prace służące utrzymaniu sprawności technicznej elementów budynku lub ich części. Jednocześnie utrzymano zasadę maksymalnego udziału ceny towarów wykorzystywanych do prac w wynagrodzeniu za usługi konserwacyjne.	Artykuł 41 ust. 12d‒12e dodane przez art. 1 pkt 7 lit. c ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
	12f. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), z wyłączeniem sprzedaży w zakresie: 1) napojów innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, w tym ich przygotowania i podania; 2) towarów nieprzetworzonych przez podatnika, innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie; 3) posiłków, których składnikiem są towary wskazane jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy.	Ważna zmiana Ustawodawca wprowadza regulacje identyfikujące zasady stosowania stawki obniżonej do 8 proc. dla szeroko rozumianych świadczeń związanych z wyżywieniem. W celu wyeliminowania sporów dotyczących sposobu opodatkowania takich świadczeń prawodawca poczynił stosowne zastrzeżenia w ust. 2 i 2a, a w tym przepisie stara się wskazać, iż stawka 8 proc. (z zastrzeżeniem wyłączeń w nim zapisanych) stosowana jest bez względu na to, jak dana czynność jest traktowana: jako dostawa czy usługa. Kluczowe znaczenie ma to, że według PKWiU z 2015 r. jest to świadczenie zaliczone do grupowania 56. W konsekwencji czynność taka (PKWiU 56) objęta jest stawką VAT 8 proc. (z zastrzeżeniem wyłączeń zapisanych w tym przepisie), bez względu na to, że dostarczane towary zawierają się w grupowaniu CN, dla którego prawodawca przewiduje stawkę niższą. Regulacje te co do zasady mają stanowić kontynuację przepisów zamieszczonych uprzednio w rozporządzeniu, ale zmiana ma na celu wyeliminowanie sporów dotyczących sposobu opodatkowania świadczeń związanych z wyżywieniem ze względu na okoliczności ich dokonania. W nowo dodanym przepisie prawodawca zamieścił zastrzeżenia, poprzez które wyłącza możliwość stosowania stawki obniżonej pomimo klasyfikacji PKWiU 56. Chodzi o napoje (w tym ich przygotowanie i podanie) i produkty spożywcze nieprzetworzone, dla których prawodawca nie przewidział stawki obniżonej (chodzi o towary, które nie zostały wymienione w załączniku nr 3 ani nr 10 do ustawy o VAT). Stawką obniżoną nie są objęte usługi związane z wyżywieniem, których składnikiem są owoce morza (homary, ośmiornice i inne towary CN0306-0308), a także kawior oraz namiastki kawioru (CN 1604) i przetwory z homarów i ośmiornic oraz z innych towarów objętych CN 1603 i 1605.	Artykuł 41 ust. 12f dodany przez art. 1 pkt 7 lit. c ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
13. Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.	13. Do towarów i usług będących przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienionych w Nomenklaturze scalonej (CN) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, stosuje się stawkę podatku w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w przepisach ustawy lub przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie określono inną stawkę.	Zmiana wprowadzona w związku z modyfikacją art. 5a ustawy o VAT i w oparciu o nią szerokie zastosowanie dla VAT Nomenklatury scalonej (CN). Zmiana ma charakter techniczny, dostosowujący.	Artykuł 41 ust. 13 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. e ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
14e. W przypadku: 1) dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego, 2) świadczenia usług telekomunikacyjnych, 3) świadczenia usług wymienionych w poz. 140‒153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy – dla których wystawiono fakturę, a po wystawieniu tej faktury uległa zmianie stawka podatku w odniesieniu do okresów, do których odnoszą się płatności lub rozliczenia objęte tą fakturą, może być stosowana stawka podatku obowiązująca przed dniem zmiany stawki podatku, pod warunkiem że w pierwszej fakturze wystawianej po dniu zmiany stawki podatku, nie później jednak niż w ciągu 12 miesięcy od dnia zmiany stawki podatku, uwzględniona zostanie korekta rozliczenia objętego fakturą wystawioną przed dniem zmiany stawki podatku.	14e. W przypadku: 1) dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego, 2) świadczenia usług telekomunikacyjnych, 3) świadczenia usług wymienionych w poz. 24–37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy – dla których wystawiono fakturę, a po wystawieniu tej faktury uległa zmianie stawka podatku w odniesieniu do okresów, do których odnoszą się płatności lub rozliczenia objęte tą fakturą, może być stosowana stawka podatku obowiązująca przed dniem zmiany stawki podatku, pod warunkiem że w pierwszej fakturze wystawianej po dniu zmiany stawki podatku, nie później jednak niż w ciągu 12 miesięcy od dnia zmiany stawki podatku, uwzględniona zostanie korekta rozliczenia objętego fakturą wystawioną przed dniem zmiany stawki podatku.	Zmiana o charakterze technicznym, polegająca na zastosowaniu odesłania do odpowiednich pozycji załącznika nr 3 po jego zmianie determinowanej wprowadzeniem nowej „matrycy stawek” i w ramach takiej zastosowaniu symboli CN, modyfikacji poszczególnych pozycji etc. Zmiana nie wpływa na stosowanie stawek VAT (w porównaniu z poprzednim stanem prawnym).	Artykuł 41 ust. 14e pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. f ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, do celów poboru podatku w imporcie, wykaz towarów wymienionych w załącznikach nr 3 i 10 do ustawy w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN).	15. (uchylony)	Zmiana wprowadzona w związku z modyfikacją art. 5a ustawy o VAT i w oparciu o nią szerokie zastosowanie dla VAT Nomenklatury scalonej (CN) – w związku z tym delegacja w art. 41 ust. 15 stała się bezprzedmiotowa.	Artykuł 41 ust. 15 uchylony przez art. 1 pkt 7 lit. g ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 kwietnia 2020 r.

	Tak będzie od 01.11.2019 r.		Komentarz
	Rozdział 1a. Wiążąca informacja stawkowa (rozdział 1a dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy nowelizującej; zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., z wyjątkiem art. 42c, który wchodzi w życie 1 kwietnia 2020 r.)
	Art. 42a. [WIS]
	Wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera: 1) opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS; 2) klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do: a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi, b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie ‒ w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4; 3) stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.		Ważna zmiana Wiążąca informacja stawkowa (WIS) jest narzędziem, za pomocą którego podatnicy (i inne podmioty) mogą uzyskać informacje nt. klasyfikacji towarów i usług dla potrzeb VAT. Szerzej niż to wynika z zastosowanej nazwy instytucji, organ w decyzji – wydanej na wniosek zainteresowanego i jednocześnie uprawnionego – nie tylko identyfikuje stawkę właściwą dla opodatkowania towaru lub usługi, ale również dokonuje klasyfikacji świadczenia według CN lub PKWiU dla potrzeb stosowania innych regulacji ustawy o VAT oraz przepisów wykonawczych (np. dla wyznaczenia momentu powstania obowiązku podatkowego, stosowania split payment itp.). Ważnym przy tym jest to, że WIS stanowi decyzję, a nie np. opinię (jak to jest w przypadku GUS). WIS ma zastosowanie zarówno w odniesieniu do czynności krajowych stanowiących sprzedaż według VAT (w tym WDT czy eksport), jak i dla potrzeb importu towarów i WNT. W komentowanym przepisie prawodawca wymienia niezbędne elementy składowe WIS, pośród których znajduje się m.in. opis towaru lub usługi, a w tym przypadku organ nie tylko opiera się na samym opisie wnioskodawcy, lecz także może prowadzić badania, oględziny etc. (o czym jest mowa w kolejnych przepisach).
	Art. 42b. [Wniosek o wydanie WIS]
	1. WIS jest wydawana na wniosek: 1) podatnika posiadającego numer identyfikacji podatkowej; 2) podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1, dokonującego lub zamierzającego dokonywać czynności, o których mowa w art. 42a; 3) zamawiającego w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 53, 730 i 1655) – w zakresie mającym wpływ na sposób obliczenia ceny w związku z udzielanym zamówieniem publicznym. 2. Wniosek o wydanie WIS zawiera: 1) imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, jego adres zamieszkania lub adres siedziby, numer identyfikacji podatkowej lub inny numer umożliwiający identyfikację wnioskodawcy; 2) imię, nazwisko i adres zamieszkania pełnomocnika wnioskodawcy, jeżeli został ustanowiony, lub innych osób upoważnionych do kontaktu w sprawie wniosku; 3) określenie przedmiotu wniosku, w tym: a) szczegółowy opis towaru lub usługi, pozwalający na taką ich identyfikację, aby dokonać ich klasyfikacji zgodnej z Nomenklaturą scaloną (CN), Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług lub Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, b) wskazanie klasyfikacji, według której mają być klasyfikowane towar lub usługa, c) wskazanie przepisów ustawy lub przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w ust. 4; 4) informacje dotyczące opłaty należnej od wniosku. 3. Wnioskodawca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, we wniosku o wydanie WIS składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań oświadczenie następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia oświadczam, że w dniu złożenia wniosku, w zakresie przedmiotowym wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.”. Treść oświadczenia zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. W razie złożenia fałszywego oświadczenia przepisu art. 42c ust. 1 nie stosuje się w związku z wydaniem tej WIS. 4. Wniosek o wydanie WIS może zawierać żądanie sklasyfikowania towaru albo usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, innych niż dotyczące określenia stawki podatku. 5. Przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być: 1) towar albo usługa, albo 2) towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu. 6. Do wniosku o wydanie WIS dołącza się potwierdzenie wpłaty opłaty, o której mowa w art. 42d ust. 1. 7. Do wniosku o wydanie WIS można dołączyć dokumenty odnoszące się do towaru albo usługi, w szczególności fotografie, plany, schematy, katalogi, atesty, instrukcje, informacje od producenta lub inne dostępne dokumenty umożliwiające organowi wydającemu WIS dokonanie właściwej klasyfikacji towaru albo usługi. 8. Na wezwanie organu wydającego WIS wnioskodawca jest obowiązany do dostarczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, próbki towaru, w przypadku gdy jest to niezbędne dla dokonania prawidłowej klasyfikacji towaru. W przypadku niedostarczenia próbki towaru w terminie określonym w wezwaniu organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia. 9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wydanie WIS, mając na względzie ujednolicenie formy składanych wniosków oraz zapewnienie sprawnej obsługi wnioskodawców.		Ważna zmiana W tym artykule prawodawca, w pierwszej kolejności, specyfikuje podmioty uprawnione do złożenia wniosku o wydanie WIS. Krąg takich podmiotów jest bardzo szeroki. Do tej grupy zaliczani są przede wszystkim podatnicy VAT posiadający numer VAT (tak więc czynni, a także zwolnieni, którym został nadany numer identyfikacji podatkowej). Co ważne, w przypadku tej kategorii podmiotów uprawnionych do wnioskowania o wydanie WIS prawodawca nie wymaga, aby byli świadczącymi czy zamierzali wykonywać czynności stanowiące sprzedaż według VAT, import towarów czy WNT. Zatem wnioskującym może być nie tylko sprzedawca czy potencjalny świadczący, lecz także np. nabywca lub podmiot zamierzający dokonać nabycia (przy czym jest to przykładowe wskazanie, bo prawodawca w żaden sposób nie ogranicza podmiotowo możliwości składania wniosków przez podatników dysponujących numerem identyfikacji podatkowej. Drugą grupę podmiotów uprawnionych do wnioskowania stanowią te, które, co prawda, nie są podatnikami VAT albo posiadając taki status, nie mają numeru VAT (np. zwolnieni, którym taki numer nie był nadany), ale wykonują lub planują wykonywać czynności opodatkowane VAT (sprzedaż, import, WNT). Prawodawca nie precyzuje, czy – a jeżeli tak, to w jaki sposób – taki wnioskujący ma udowodnić zamiar wykonywania takiej czynności. Należy się spodziewać, że organ otrzymujący wniosek będzie dokonywał weryfikacji zasadności w tym zakresie, tj. sprawdzi status podmiotowy składającego wniosek. Do tej grupy można zaliczyć m.in. podmioty zagraniczne, które wykonując świadczenia opodatkowane w Polsce, np. nie mają statusu podatnika ze względu na to, że usługi lub dostawy są opodatkowane przez nabywcę. Ostatnią kategorią podmiotów uprawnionych do wnioskowania są zamawiający w rozumieniu przepisów ustawy z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1843). Prawodawca wskazał tutaj, że chodzi o przypadki, w których klasyfikacja ma wpływ na wyznaczenie ceny. Pozycja taka jest istotna w tych przypadkach, w których zamawiający nie jest podatnikiem VAT lub posiadając taki status, nie dysponuje numerem VAT (podatnik zwolniony). W ust. 2–4 komentowanego artykułu wskazane zostały dane, jakie winny znaleźć się we wniosku o wydanie WIS, przy czym minister finansów ma przygotować i wydać w formie rozporządzenia wzór wniosku, co bez wątpienia ułatwi zachowanie jego wszystkich elementów koniecznych. Na szczególną uwagę zasługuje konieczność zamieszczenia we wniosku szczegółowego opisu świadczenia, którego on dotyczy, a także klasyfikacji, według której ma być sklasyfikowany towar lub usługa, czyli wskazanie na CN lub PKWiU. Co ważne, prawodawca, oczekując szczegółowych informacji, które pozwolą na dokonanie klasyfikacji, nie żąda, aby wnioskujący zaproponował swoje przyporządkowanie do odpowiedniej grupy. W przepisach zostało uwzględnione, że wniosek może być składany dla potrzeb nie tylko wyznaczenia stawki VAT, lecz także stosowania innych regulacji prawa podatkowego normujących podatek od towarów i usług – wówczas wnioskujący musi wskazać te regulacje (np. art. 108a ust. 1a ustawy o VAT). Podobnie jak w przypadku wniosku o interpretację indywidualną elementem wniosku o wydanie WIS jest oświadczenie o braku postępowania, kontroli i decyzji. W kolejnym ustępie prawodawca definiuje kryterium przedmiotowe. Nie może być zaskoczeniem, że jest to wskazanie na towar i usługę. Jednak ust. 5, w tym zamieszczone w pkt 2 wskazanie na towary i usługi będące elementem świadczenia kompleksowego, nie może pozostawiać wątpliwości, że chociaż nie zostało to zapisane expressis verbis, to jednak zasadą jest, iż jeden wniosek dotyczyć może wyłącznie jednego towaru lub jednej usługi. Dopiero na zasadzie wyjątku, gdy towary i/lub usługi tworzą spójne świadczenie kompleksowe, w ramach jednego wniosku można żądać dokonania klasyfikacji więcej niż jednego towaru bądź usługi (albo towaru i usługi). Inaczej niż to jest w przypadku wniosku o interpretację indywidualną, w przypadku wniosku o WIS można, a czasami wręcz należy, dołączyć dokumenty, plany i inne dowody (katalog jest otwarty), które pozwolą na klasyfikację świadczenia. Co więcej, organ ma prawo żądać dostarczenia próbki towaru, a niewypełnienie takiego wezwania w terminie siedmiu dni skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia, co organ stwierdza postanowieniem. Oczywiście wnioskodawca musi załączyć do wniosku dowody uiszczenia opłaty.
	Art. 42c. [Zakres ochrony wynikającej z WIS]
	1. WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotów, o których mowa w art. 42b ust. 1, dla których została wydana, w odniesieniu do: 1) towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu, w którym WIS została doręczona; 2) usługi, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona; 3) towarów oraz usług, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu wykonaną po dniu, w którym WIS została doręczona. 2. W przypadku zmiany albo uchylenia WIS i zastosowania się przez podmiot, na rzecz którego została ona wydana, do WIS przed jej zmianą albo uchyleniem, przepisy art. 14k–14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio. 3. W przypadku: 1) czynności, o której mowa w art. 42a, dokonanej po dniu, w którym WIS została zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej organu wydającego WIS, do podmiotu innego niż podmiot, o którym mowa w ust. 1, 2) zastosowania na potrzeby podatku klasyfikacji towaru według Nomenklatury scalonej (CN), określonej dla tego towaru w wiążącej informacji akcyzowej – przepisy art. 14k–14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.		Ważna zmiana Przepis wchodzi w życie dopiero od kwietnia 2020 r. W regulacji tej prawodawca definiuje to, co najważniejsze, oprócz samej klasyfikacji, tj. zakres ochrony, jaką gwarantuje WIS. Ochrona taka realizowana jest poprzez związanie treścią WIS (która jest decyzją) organów podatkowych. Prawodawca zastrzegł jednak, że w odniesieniu do występującego z wnioskiem ochroną taką objęte są dopiero te czynności, które zostały dokonane po doręczeniu WIS. Podobnie jak to jest w przypadku interpretacji indywidualnej, prawodawca zastosował ograniczoną ochronę w przypadku zmiany lub uchylenia WIS, mającą zastosowanie wobec podmiotu, który zastosował się do WIS przed jej zmianą lub uchyleniem. W takiej sytuacji – dzięki wskazaniu na art. 14k‒14m ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900; ost. zm. poz. 1667; dalej: ordynacja podatkowa) – w odniesieniu do takiego podmiotu nie będą prowadzone postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, nie będą naliczane odsetki za zwłokę lub też podatnicy będą zwolnieni z obowiązku zapłaty podatku (pamiętając o zasadzie ochrony wobec czynności po doręczeniu WIS). W komentowanym artykule przewidziana będzie ochrona dla innych podmiotów niż wnioskujący. Przy czym prawodawca nie wprowadza ochrony przypisanej do konkretnego towaru czy usługi (tj. wędrującej z towarem czy usługą), ale odwołuje się do zasady publikacji WIS w Biuletynie Informacji Publicznej. Podmiot, inny niż wnioskujący, który zastosował się do takiej WIS po jej publikacji, korzysta z ochrony wynikającej z art. 14k‒14m ordynacji podatkowej, tj. nie może ona mu szkodzić. Podobna ochrona przysługiwała będzie podmiotowi, który zastosował się do wiążącej informacji akcyzowej.
	Art. 42d. [Opłata za wniosek]
	1. Wniosek o wydanie WIS podlega opłacie w wysokości 40 zł. 2. W przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 5 pkt 2, opłata za wniosek o wydanie WIS jest ustalana jako iloczyn kwoty określonej w ust. 1 i liczby towarów oraz usług składających się, w ocenie wnioskodawcy, razem na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu. 3. Opłata za wniosek o wydanie WIS stanowi dochód budżetu państwa. 4. Opłata za wniosek o wydanie WIS podlega zwrotowi: 1) w całości – w przypadku wycofania wniosku; 2) w części przekraczającej należną wysokość – w przypadku uiszczenia jej w wysokości wyższej od należnej. 5. Zwrotu opłaty za wniosek o wydanie WIS dokonuje się nie później niż w terminie 30 dni od dnia: 1) wycofania wniosku; 2) zakończenia postępowania w sprawie wydania WIS – w przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2.		Ważna zmiana Poprzez tę regulację prawodawca wprowadza opłatę za wniosek o WIS i określa jej wysokość. Co do zasady opłata ta wynosi 40 zł, a jedynie w przypadku zbiorczego wniosku do towarów i usług tworzących świadczenie kompleksowe jest ona wyznaczana jako wielokrotność tej kwoty (według liczby towarów i usług). Ustawodawca wymienia w tym artykule również przesłanki i termin zwrotu opłaty.
	Art. 42e. [Opłata za badania i analizy]
	1. Wnioskodawca jest obowiązany do uiszczenia opłaty z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz, w przypadku gdy rozpatrzenie wniosku o wydanie WIS wymaga przeprowadzenia badania lub analizy. 2. Badania lub analizy mogą być wykonywane przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej lub inne akredytowane laboratoria, Bibliotekę Narodową, a także instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk, instytuty badawcze lub międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium kraju, dysponujące wyposażeniem niezbędnym dla danego rodzaju badań lub analiz. 3. Opłata, o której mowa w ust. 1, pobierana za badania lub analizy wykonywane przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej stanowi dochód budżetu państwa. 4. Na wezwanie organu wydającego WIS wnioskodawca jest obowiązany do uiszczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, zaliczki na pokrycie opłaty, o której mowa w ust. 1. W przypadku nieuiszczenia zaliczki w terminie określonym w wezwaniu organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia. 5. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, i termin jej uiszczenia są określane przez organ wydający WIS w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. 6. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, powinna odpowiadać rzeczywistym wydatkom poniesionym z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz. W przypadku gdy badania lub analizy są przeprowadzane przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, powinna odpowiadać ryczałtowym stawkom opłat określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne, jeżeli stawki te zostały określone w tych przepisach. 7. W przypadku gdy kwota zaliczki uiszczonej na pokrycie opłaty, o której mowa w ust. 1, jest wyższa niż kwota opłaty określona w postanowieniu wydanym na podstawie ust. 5, a także w przypadku gdy opłata jest nienależna, zwrot kwoty nienależnej następuje w terminie 30 dni od dnia zakończenia postępowania w sprawie wydania WIS.		Ważna zmiana Z uwagi na charakter i specyfikę postępowania prowadzonego w celu wydania WIS, a także zasadę szczegółowej analizy towarów i usług podlegających klasyfikacji, prawodawca umożliwia organowi prowadzącemu postępowanie w celu wydania WIS, w zakresie, w jakim jest to uzasadnione potrzebami klasyfikacji, korzystanie z laboratoriów KAS, a także innych akredytowanych laboratoriów i instytucji. Badania i analizy prowadzone są na koszt wnioskodawcy, który uiszcza stosowną opłatę na wezwanie organu (przy czym formalnie opłata stanowi dochód budżetu państwa). Opłata jest uiszczana w formie zaliczki, przy czym wnioskodawca uzyskuje informację na temat jej wysokości od organu, który przesyła stosowne wezwanie. Finalna opłata jest określana na podstawie rzeczywistych wydatków poniesionych na badania i analizy lub odpowiednich ryczałtowych stawek jednostek KAS definiowanych na podstawie przepisów wykonawczych do prawa celnego. Ewentualna nadpłata jest zwracana wnioskodawcy w terminie 30 dni od dnia zakończenia postępowania w sprawie wydania WIS. Wyznaczając opłaty, organ wydaje postanowienie, na które służy zażalenie. Kluczowe znaczenie ma to, że nieuiszczenie zaliczki na analizy i badania skutkuje pozostawieniem wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia.
	Art. 42f. [Delegacja]
	Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób uiszczenia opłaty za wniosek o wydanie WIS i opłaty, o której mowa w art. 42e ust. 1, mając na względzie zapewnienie sprawnej obsługi wnioskodawców.		Przepis zawiera upoważnienie do wydania przepisów wykonawczych definiujących sposób uiszczania opłaty.
	Art. 42g. [Termin na wydanie WIS]
	1. WIS wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o wydanie WIS. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4 Ordynacji podatkowej. 2. W sprawach dotyczących WIS stosuje się odpowiednio przepisy działu IV Ordynacji podatkowej, z wyłączeniem rozdziałów 17, 18, 19 i 20.		Ważna zmiana Swego rodzaju podobieństwo pomiędzy WIS a interpretacją indywidualną przejawia się również w tym, że dla obu przewidziany został trzymiesięczny termin na ich wydanie oraz przesłanki wyłączeń przy liczeniu terminów (terminy przewidziane w przepisach dla dokonania czynności, okresy zawieszenia postępowania, opóźnień z winy strony lub niezależnych od organu).
	Art. 42h. [Wygaśnięcie i zmiana WIS]
	1. WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do towaru albo usługi będących jej przedmiotem, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których WIS stała się z nimi niezgodna. 2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej z urzędu zmienia albo uchyla wydaną WIS, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, w tym w wyniku wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. 3. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z urzędu zmienia wydaną WIS, w przypadku gdy nie jest ona zgodna z przepisami prawa w wyniku: ) przyjęcia zmiany w Nomenklaturze scalonej (CN); 2) przyjęcia przez Komisję Europejską środków w celu określenia klasyfikacji taryfowej towarów; 3) utraty zgodności z interpretacją Nomenklatury scalonej (CN) wynikającą z: a) not wyjaśniających, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a tiret drugie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, b) wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, c) decyzji klasyfikacyjnych, opinii klasyfikacyjnych lub zmian not wyjaśniających do Nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, przyjętej przez organizację ustanowioną na podstawie Konwencji o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzonej w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r. (Dz. U. z 1978 r. poz. 43); 4) błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. 4. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może przejąć do dalszego prowadzenia, w drodze postanowienia, wszczęte przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej postępowanie w sprawie zmiany WIS.		Ważna zmiana W tym artkule prawodawca wprowadził zasadę, w myśl której WIS wygaśnie z mocy prawa, jeżeli nastąpi zmiana prawa podatkowego, konsekwencją której jest to, że wydana uprzednio informacja stałaby się niezgodna z prawem. WIS może być zmieniony z urzędu zarówno w ramach autokontroli dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej – o ile zachodzi niezgodność z przepisami prawa determinowaną enumeratywnie wymienionymi okolicznościami, jak i w ramach weryfikacji „nieinstancyjnej” przez szefa KAS – w przypadku stwierdzenia jej nieprawidłowości bez względu na przyczyny. Szczególne uprawnienia szefa KAS pozwalają mu nie tylko na zmianę WIS, lecz także na przejęcie od dyrektora KIS postępowania prowadzonego w celu zmiany WIS.
	Art. 42i. [Publikacja WIS]
	WIS, wraz z wnioskami o ich wydanie, decyzje Szefa Krajowej Informacji Skarbowej o zmianie albo uchyleniu WIS oraz decyzje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o zmianie WIS, po usunięciu danych identyfikujących podatnika, zamawiającego i inne podmioty wskazane we wniosku o wydanie WIS oraz danych objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, są zamieszczane, bez zbędnej zwłoki, w Biuletynie Informacji Publicznej Krajowej Informacji Skarbowej.		Ważna zmiana Niniejszy artykuł wprowadza zasadę publikacji WIS po uprzedniej jej anonimizacji. Publikacja, a w szczególności jej data, jest istotna ze względu na wprowadzenie ochrony na podstawie WIS przyznanej innym podmiotom niż wnioskodawca.

Tak jest do 30.10.2019 r.	Tak będzie od 01.11.2019 r.	Komentarz	Podstawa prawna zmiany
Rozdział 2. Zwolnienia
Art. 43. [Zwolnienia przedmiotowe]
(…) 20. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.	(…) 20. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.	Zmiana techniczna powodowana przesunięciem numeracyjnym w załączniku nr 3 do ustawy o VAT.	Artykuł 43 ust. 20 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
Rozdział 3. Zwolnienia z tytułu importu towarów
Art. 46. [Definicje]
Na potrzeby stosowania art. 47‒80:1) za napoje alkoholowe uważa się piwo, wino, aperitify na bazie wina lub alkoholu, koniaki, likiery lub napoje spirytusowe i inne podobne, klasyfikowane według kodów objętych pozycjami od 2203 00 do 2208 Nomenklatury Scalonej (CN);	Na potrzeby stosowania art. 47‒80:1) za napoje alkoholowe uważa się piwo, wino, aperitify na bazie wina lub alkoholu, koniaki, likiery lub napoje spirytusowe i inne podobne, klasyfikowane według kodów objętych pozycjami od 2203 00 do 2208 Nomenklatury scalonej (CN);	Zmiana wprowadzona w związku z modyfikacją art. 5a ustawy o VAT i w oparciu o taką szerokie zastosowanie dla VAT Nomenklatury scalonej (CN). Zmiana ma charakter techniczny, dostosowujący.	Artykuł 46 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
2) za tytoń i wyroby tytoniowe uważa się wyroby klasyfikowane według kodów objętych pozycjami od 2401 do 2403 Nomenklatury Scalonej (CN); (…)	2) za tytoń i wyroby tytoniowe uważa się wyroby klasyfikowane według kodów objętych pozycjami od 2401 do 2403 Nomenklatury scalonej (CN); (…)	Jak wyżej.	Artykuł 46 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. b ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
Rozdział 4. Szczególne przypadki zastosowania stawki 0%
Art. 83. [Stawka 0%]
1. Stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do:1) dostaw:a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:– pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich statków wycieczkowych i tym podobnych jednostek pływających do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),– pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0),– pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),– pozostałych statków pełnomorskich do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0),– pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),– pchaczy pełnomorskich i holowników pełnomorskich (PKWiU ex 30.11.32.0),– pełnomorskich lodołamaczy (PKWiU ex 30.11.33.0),b) używanych na morzu statków ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych (PKWiU ex 30.11.33.0),c) jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (PKWiU ex 30.11.31.0);	1. Stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do:1) dostaw i importu:a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:– pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich łodzi wycieczkowych oraz podobnych jednostek pływających, zaprojektowanych głównie do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego rodzaju (CN 8901 10 10),– pełnomorskich tankowców (CN 8901 20 10),– pełnomorskich chłodniowców, innych niż objęte podpozycją 8901 20 (CN 8901 30 10),– pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu towarów oraz pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu zarówno osób, jak i towarów, z wyłączeniem barek morskich bez napędu (CN ex 8901 90 10),– pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (CN 8902 00 10),– pchaczy pełnomorskich (CN 8904 00 91) i holowników pełnomorskich (CN ex 8904 00 10),– pełnomorskich lodołamaczy (CN ex 8906 90 10),b) używanych na morzu statków ratowniczych morskich (CN ex 8905 90 10) i łodzi ratunkowych (CN ex 8906 90 10),c) jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (CN ex 8902 00 90);	Zmiana wprowadzona w związku z modyfikacją art. 5a ustawy o VAT i w oparciu o nią szerokie zastosowanie dla VAT Nomenklatury scalonej (CN). Zmiana ma charakter techniczny, dostosowujący.W wyniku nowelizacji przepis obejmuje swoją dyspozycją również import wskazanych w nim jednostek pływających.	Artykuł 83 ust. 1 pkt 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
2) importu:a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:– pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich łodzi wycieczkowych oraz podobnych jednostek pływających, zaprojektowanych głównie do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego rodzaju (CN 8901 10 10),– pełnomorskich tankowców (CN 8901 20 10),– pełnomorskich chłodniowców, innych niż objęte podpozycją 8901 20 (CN 8901 30 10),– pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu towarów oraz pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu zarówno osób, jak i towarów, z wyłączeniem barek morskich bez napędu (CN ex 8901 90 10),– pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (CN 8902 00 10),– pchaczy pełnomorskich (CN 8904 00 91) i holowników pełnomorskich (CN ex 8904 00 10),– pełnomorskich lodołamaczy (CN ex 8906 90 10),b) używanych na morzu statków ratowniczych morskich (CN ex 8905 90 10) i łodzi ratunkowych (CN ex 8906 90 10),c) jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (CN ex 8902 00 90); (…)	2) (uchylony)(…)	Usunięcie uzasadnione objęciem importu dyspozycją przepisów pkt 1.	Artykuł 83 ust. 1 pkt 2 uchylony przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale w okresie od 1 listopada 2019 r. do 31 marca 2020 r. stosuje się przepis w brzmieniu dotychczasowym (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
14) usług związanych z obsługą statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 należących do armatorów morskich, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi;15) usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 oraz ich części składowych;	14) usług związanych z obsługą jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, należących do armatorów morskich, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi;15) usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, oraz ich części składowych;	Zmiana techniczna powodowana modyfikacją pkt 1 i zastosowaniem klasyfikacji CN. Odesłanie stanowi uproszczenie eliminujące podwójną specyfikację.	Artykuł 83 ust. 1 pkt 14 i 15 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. c ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
DZIAŁ IX. Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częścioweRozdział 1. Odliczenie i zwrot podatku
Art. 86. [Odliczenie podatku naliczonego]
2. Kwotę podatku naliczonego stanowi: (…)4) kwota podatku należnego z tytułu:a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca, (…)	2. Kwotę podatku naliczonego stanowi: (…)4) kwota podatku należnego z tytułu:a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, (…)	Zmiana powodowana likwidacją odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych, a w jej ramach derogacją art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy o VAT. W konsekwencji nie występuje VAT naliczony determinowanym podatkiem należnym w ramach odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych.	Artykuł 86 ust. 2 pkt 4 lit. a i b w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
DZIAŁ X. Rejestracja. Deklaracje i informacje podsumowujące. Zapłata podatku(…) Rozdział 2. Deklaracje
Art. 99. [Deklaracje podatkowe]
3a. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do podatników:1) rejestrowanych przez naczelnika urzędu skarbowego jako podatnicy VAT czynni – przez okres 12 miesięcy począwszy od miesiąca, w którym dokonana została rejestracja lub2) którzy w danym kwartale lub w poprzedzających go 4 kwartałach dokonali dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, chyba że łączna wartość tych dostaw bez kwoty podatku nie przekroczyła, w żadnym miesiącu z tych okresów, kwoty 50 000 zł.	3a. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do podatników:1) rejestrowanych przez naczelnika urzędu skarbowego jako podatnicy VAT czynni – przez okres 12 miesięcy począwszy od miesiąca, w którym dokonana została rejestracja lub2) którzy w danym kwartale lub w poprzedzających go 4 kwartałach dokonali dostawy towarów lub świadczenia usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, chyba że łączna wartość tych czynności bez kwoty podatku nie przekroczyła, w żadnym miesiącu z tych okresów, kwoty 50 000 zł.	Ważna zmiana W związku z likwidacją załącznika nr 13 do ustawy o VAT konieczna była modyfikacja art. 99 ust. 3a pkt 2 wskazującego na przypadki, w których nie jest możliwe stosowanie kwartalnego rozliczenia VAT, który odsyłał właśnie do takiego załącznika. Obecnie prawodawca stosuje odesłanie do załącznika nr 15, w konsekwencji czego wykonywanie dostawy towarów lub świadczenie usług w nim wymienionych we wskazanym okresie pozbawia podatnika możliwości stosowania rozliczeń kwartalnych. Jednocześnie zachowana została zasada, według której wyłączenie nie ma zastosowania, jeżeli łączna miesięczna sprzedaż takich świadczeń nie przekroczyła we wskazanym okresie 50 000 zł.	Artykuł 99 ust. 3a pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. a ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
3b. Za dostawę towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w poz. 10 tego załącznika, jeżeli:1) dostawa ta jest dokonywana na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego do standardowych zbiorników pojazdów;2) dostawy tej dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych.	3b. Za dostawę towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w poz. 92 tego załącznika, jeżeli:1) dostawa ta jest dokonywana na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego do standardowych zbiorników pojazdów;2) dostawy tej dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych.	Zmiana determinowana usunięciem załącznika nr 13. Wprowadzone odesłanie do poz. 92 załącznika nr 15 skutkuje wskazaniem na takie same towary jak stosowane przy uprzednim odesłaniu (paliwa).	Artykuł 99 ust. 3b w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. b ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
3c. W przypadku gdy łączna wartość dostaw towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, bez kwoty podatku przekroczyła kwotę, o której mowa w ust. 3a, podatnicy, o których mowa w ust. 2 i 3, są obowiązani do składania deklaracji podatkowych za okresy miesięczne począwszy od rozliczenia za pierwszy miesiąc kwartału:1) w którym przekroczono tę kwotę ‒ jeżeli przekroczenie kwoty nastąpiło w pierwszym lub drugim miesiącu kwartału; w przypadku gdy przekroczenie kwoty nastąpiło w drugim miesiącu kwartału, deklaracja za pierwszy miesiąc kwartału jest składana w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po drugim miesiącu kwartału;2) następujący po kwartale, w którym przekroczono tę kwotę ‒ jeżeli przekroczenie kwoty nastąpiło w trzecim miesiącu kwartału. (…)	3c. W przypadku gdy łączna wartość dostaw towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, bez kwoty podatku przekroczyła kwotę, o której mowa w ust. 3a, podatnicy, o których mowa w ust. 2 i 3, są obowiązani do składania deklaracji podatkowych za okresy miesięczne począwszy od rozliczenia za pierwszy miesiąc kwartału:1) w którym przekroczono tę kwotę ‒ jeżeli przekroczenie kwoty nastąpiło w pierwszym lub drugim miesiącu kwartału; w przypadku gdy przekroczenie kwoty nastąpiło w drugim miesiącu kwartału, deklaracja za pierwszy miesiąc kwartału jest składana w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po drugim miesiącu kwartału;2) następujący po kwartale, w którym przekroczono tę kwotę ‒ jeżeli przekroczenie kwoty nastąpiło w trzecim miesiącu kwartału. (…)	Zmiana determinowana usunięciem załącznika nr 13 i zastąpieniem w ust. 3a odesłania do tego załącznika wskazaniem na towary i usługi z załącznika nr 15. W tym przepisie prawodawca dokonał niepełnej modyfikacji, pozostawiając jedynie wskazanie na towary z załącznika nr 15 i konieczność składania miesięcznych deklaracji.Uwaga! Ustawodawca nie uwzględnił, że podatnik może utracić prawo do rozliczenia kwartalnego ze względu na wykonywanie usług z załącznika nr 15!	Art. 99 ust. 3c w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. c ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
9. W przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5 i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1‒3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.	9. W przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1‒3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.	Zmiana powodowana likwidacją odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych, a w jej ramach derogacją art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT. W konsekwencji konieczna była likwidacja odesłania do derogowanego przepisu.	Artykuł 99 ust. 9 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. d ustawy nowelizującej.Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.

Tak jest do 30.10.2019 r.	Tak będzie od 01.11.2019 r.	Komentarz	Podstawa prawna zmiany
DZIAŁ Xa . Odpowiedzialność podatkowa nabywcy w szczególnych przypadkach
Art. 105a. [Odpowiedzialność solidarna]
1. Podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika, jeżeli: 1) wartość towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nabywanych od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50 000 zł, oraz 2) w momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.	1. Podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.	Ważna zmiana W związku z usunięciem załącznika nr 13 do ustawy o VAT obecnie odpowiedzialność solidarna spoczywa na podatniku VAT, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Uwaga! Prawodawca nie obejmuje odpowiedzialnością solidarną nabywcy usług z załącznika nr 15. Nabywca towarów z załącznika nr 15 odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona do urzędu skarbowego. Ustawodawca zlikwidował progi kwotowe, nieprzekroczenie których oznaczało brak odpowiedzialności solidarnej.	Art. 105a ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się: 1) do nabycia towarów, o których mowa w poz. 10 załącznika nr 13 do ustawy, jeżeli: a) nabycie to jest dokonywane na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego, do standardowych zbiorników pojazdów używanych przez podatników nabywających te towary, do napędu tych pojazdów, b) dostawy tych towarów dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych, lub 2) jeżeli powstanie zaległości podatkowych nie wiązało się z uczestnictwem podmiotu dokonującego dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej, lub	3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się: 1) do nabycia towarów, o których mowa w poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy, jeżeli: a) nabycie to jest dokonywane na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego, do standardowych zbiorników pojazdów używanych przez podatników nabywających te towary, do napędu tych pojazdów, b) dostawy tych towarów dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych; 2) jeżeli powstanie zaległości podatkowych nie wiązało się z uczestnictwem podmiotu dokonującego dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej;	Wymieniając przypadki, w których odpowiedzialność solidarna nie występuje, prawodawca zachował zasadę wykluczenia dla transakcji nabycia paliwa na stacji paliw do standardowych zbiorników, przy czym, z uwagi na uchylenie załącznika nr 13, konieczne było zmodyfikowanie odesłania i wskazanie na poz. 91 załącznika nr 15 (pozostałe warunki pkt 1 i 2 bez zmian).	Artykuł 105a ust. 3 pkt 1 i 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b tiret pierwsze ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
3) jeżeli w związku z dokonaniem dostawy towarów wymienionych w poz. 1‒9 i 12‒24 załącznika nr 13 do ustawy łącznie były spełnione następujące warunki: a) podmiot dokonujący dostawy tych towarów na dzień dokonania tej dostawy był wymieniony w wykazie, o którym mowa w art. 105c ust. 1, b) wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 105b ust. 1, na dzień dokonania tej dostawy odpowiadała co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika lub kaucja ta wynosiła co najmniej 3 000 000 zł, c) podatnik, na rzecz którego dokonano dostawy tych towarów, dokonał w całości zapłaty za towary na rachunek, o którym mowa w art. 105b ust. 1 pkt 4, lub 4) jeżeli w związku z dokonaniem dostawy towarów wymienionych w poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy łącznie były spełnione następujące warunki: a) podmiot dokonujący dostawy tych towarów na dzień dokonania tej dostawy był wymieniony w wykazie, o którym mowa w art. 105c ust. 1, b) wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 105b ust. 1, na dzień dokonania tej dostawy odpowiadała co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika lub kaucja ta wynosiła co najmniej 10 000 000 zł, c) podmiot dokonujący dostawy tych towarów posiadał na dzień poprzedzający dzień dokonania dostawy koncesje wymagane w wykonywaniu działalności gospodarczej w przypadku dostaw tych towarów, d) podatnik, na rzecz którego dokonano dostawy tych towarów, dokonał w całości zapłaty za towary na rachunek, o którym mowa w art. 105b ust. 1 pkt 4.	3) (uchylony) 4) (uchylony)	Ważna zmiana W ramach nowelizacji zlikwidowane zostało wyłączenie odpowiedzialności solidarnej powodowane wniesieniem przez dostawcę kaucji gwarancyjnej.	Artykuł 105a ust. 3 pkt 3 i 4 uchylone przez art. 1 pkt 16 lit. b tiret drugie ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
	5) do nabycia towarów, udokumentowanego fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292); 6) do nabycia towarów, za które podatnik dokonał zapłaty z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.	Ważna zmiana Poprzez nowo dodane przepisy prawodawca wyłączył stosowanie odpowiedzialności solidarnej w odniesieniu do towarów udokumentowanych fakturą, w której kwota należna (łączna) przekracza 15 tys. zł (pkt 5). Wyłączenie nie ma zastosowania, jeżeli podatnik nabywa towary z załącznika nr 15, a kwota brutto w fakturze nie przekracza 15 tys. zł! Poprzez pkt 6 prawodawca wyłącza odpowiedzialność solidarną na skutek zapłaty dokonanej w mechanizmie podzielonej płatności. Bez znaczenia jest to, czy zapłata dokonywana jest w ramach ciążącego na podatniku obowiązku, czy wyłącznie z woli płacącego.	Artykuł 105a ust. 3 pkt 5 i 6 dodane przez art. 1 pkt 16 lit. b tiret trzecie ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.

	Tak będzie od 01.11.2019 r.		Komentarz
	Rozdział 3. Informacje podsumowujące
	Art. 101a. [Informacje podsumowujące w obrocie krajowym]
	Uchylony – przez art. 1 pkt 14 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.		Zmiana powodowana likwidacją odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych, a w ramach niej derogacją art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy o VAT. Konsekwencją likwidacji tej procedury opodatkowania jest eliminacja stosowania informacji podsumowującej dla transakcji opodatkowanych uprzednio w trybie art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy o VAT.
	Art. 102. [Delegacja]
	3. Uchylony – przez art. 1 pkt 15 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.		Zmiana powodowana likwidacją odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych, a w ramach niej derogacją art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy o VAT i w efekcie tego eliminacją stosowania informacji podsumowującej dla transakcji opodatkowanych uprzednio w trybie art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy o VAT. W związku z tym delegacja w art. 102 ust. 3 stała się bezprzedmiotowa.

Tak będzie od 01.11.2019 r.	Komentarz	Podstawa prawna zmiany
Rozdział 1a. Mechanizm podzielonej płatności
Art. 108a. [Zapłata z zastosowaniem split paymentu]
(…) 1a. Przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. ‒ Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. 1b. Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. 1c. Przepisy ust. 1‒1b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz „zaliczka”. 1d. W przypadku dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 498 Kodeksu cywilnego, przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane. 1e. Przepisu ust. 1a i 1b nie stosuje się w przypadku dokonywania płatności kwoty należności wynikającej z faktury dokumentującej transakcje realizowane w wykonaniu umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1834 oraz z 2018 r. poz. 1693), jeżeli podmiot, na rzecz którego dokonywana jest płatność, na dzień dokonania dostawy był partnerem prywatnym, z którym podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym, lub jednoosobową spółką partnera prywatnego albo spółką kapitałową, której jedynymi wspólnikami są partnerzy prywatni, z którą podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym. (…)	Ważna zmiana Z początkiem listopada 2019 r. prawodawca wprowadził do rozdziału 1a przepisy dotyczące split paymentu w formule obligatoryjnej. Obowiązkiem stosowania podzielonej płatności objęte są zapłaty za transakcje, przedmiotem których są towary i usługi wymienione w nowo dodanym załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Prawodawca wskazał, że czynność, której przedmiotem jest dostawa towaru lub świadczenia usługi z załącznika nr 15, powinna być objęta obowiązkowym split paymentem, jeżeli jest ona udokumentowana fakturą. Co więcej, chodzi o przypadki, w których faktura opiewa na kwotę przekraczającą 15 000 zł. Nie chodzi tu o wartość transakcji odnoszącej się do towaru lub usługi z załącznika nr 15, a o kwotę brutto (kwotę należności ogółem) na fakturze, na której znalazła się taka czynność. Zaznaczyć przy tym należy, że obowiązek stosowania split paymentu dotyczy nie całej kwoty z faktury, ale tylko tej jej części, która odnosi się do zamieszczonych w takim dokumencie towarów lub usług z załącznika nr 15. Obowiązek stosowania podzielonej płatności spoczywa wyłącznie na podatnikach VAT, w tym zwolnionych od tej daniny. Ważne jednak jest to, że brak w fakturze adnotacji „mechanizm podzielonej płatności” nie zwalnia płacącego z obowiązku regulowania zobowiązania w tej formule. W ust. 1c prawodawca zastrzegł, że w przypadku gdy spełnione są warunki do zamieszczenia w treści faktury adnotacji „mechanizm podzielonej płatności” (bez względu na to, czy fakturujący faktycznie ją zamieścił), wystawca faktury ma obowiązek przyjąć zapłatę w podzielonej płatności. Co istotne, obowiązek przyjmującego zapłatę dotyczy całej kwoty z faktury, a zatem jest niespójny z obowiązkiem płacącego, który jest zobowiązany do uregulowania przy zastosowaniu takiej procedury wyłącznie ceny towaru lub usługi z załącznika nr 15. Prawodawca nie wyjaśnia, jak powinien zachować się sprzedawca, gdy otrzyma w takiej sytuacji zapłatę na zwykły rachunek. Na skutek tego postanowienia, w przypadku czynności objętych obowiązkowym split paymentem, strony nie mogą umawiać się na inną formę płatności niż przelew i uregulowanie chociażby kwoty VAT w złotych polskich. Inaczej obowiązek przyjęcia zapłaty w podzielonej płatności nie mógłby być zrealizowany. W przypadku naruszenia tego obowiązku prawodawca nie przewidział żadnej sankcji. Obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności dotyczyć może również płatności dokonywanych przed dokonaniem transakcji, czyli zaliczek. W takim przypadku, ale również gdy podatnik stosuje mechanizm podzielonej płatności w formule dobrowolnej, płacący zamieszcza w komunikacie przelewu, w miejsce numeru faktury, adnotację „zaliczka”. W ust. 1d prawodawca zgodził się na to, aby split payment nie miał zastosowania w przypadku potrącenia. Wyłączenie takie nie dotyczy wszystkich form kompensaty, a jedynie tej, o której mowa jest w art. 498 kodeksu cywilnego. Powołany artykuł kodeksu cywilnego wskazuje na jedną z form kompensaty, w ramach której już tylko oświadczenie jednej ze stron skutkuje potrąceniem, a na dodatek efekt występuje wstecznie, w momencie w którym takie potrącenie stało się możliwe. Kluczowe znaczenie ma to, że tego rodzaju potrącenie dotyczy wyłącznie tych przypadków, w których obie wierzytelności są wymagalne. Oprócz takiej kompensaty w praktyce stosowana jest kompensata opierająca się na swobodzie kontraktowana (tzw. umowna). Istota takiej kompensaty sprowadza się do tego, że strony umawiają się, na jaki dzień dokonywane jest potrącenie, ale co najważniejsze w ten sposób mogą być wygaszane wierzytelności niewymagalne. Z ust. 1d wynika, że w przypadku kompensaty innej niż kodeksowa, przy spełnieniu warunków z ust. 1a, split payment musi być zastosowany. W ust. 1e prawodawca zamieścił wyłączenie mające zastosowanie w przypadku umów o partnerstwie publiczno-prywatnym.	Art. 108a ust. 1a‒1e dodane przez art. 1 pkt 20 lit. a ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
3a. W przypadku wystawienia na rzecz podatnika przez jednego dostawcę lub usługodawcę w okresie nie krótszym niż jeden dzień i nie dłuższym niż jeden miesiąc więcej niż jednej faktury zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności może dotyczyć więcej niż jednej faktury. 3b. W przypadku, o którym mowa w ust. 3a, komunikat przelewu, o którym mowa w ust. 3: 1) obejmuje wszystkie faktury wystawione dla podatnika przez jednego dostawcę lub usługodawcę w okresie nie krótszym niż jeden dzień i nie dłuższym niż jeden miesiąc; 2) zawiera kwotę odpowiadającą sumie kwot podatku wykazanych w fakturach, o których mowa w pkt 1. 3c. W przypadku, o którym mowa w ust. 3a, w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje się okres, za który dokonywana jest płatność. (…)	Ważna zmiana Według ogólnej zasady podzielona płatność winna być realizowana w formule jeden przelew to zapłata kwoty z jednej faktury. Na zasadzie wyjątku prawodawca godzi się na zbiorcze płatności w formule split payment. Wymaga przy tym, aby w takiej sytuacji zapłata dotyczyła wszystkich faktur wystawionych dla płacącego w zdefiniowanym przez niego okresie. Ustawodawca zastrzegł, że okres, za który dokonywana jest zapłata, nie może być krótszy niż jeden dzień i nie dłuższy niż jeden miesiąc. Przy takim przelewie płacący nie wskazuje w komunikacie numerów faktur, a okres, za który dokonywane są płatności (np. 15‒30 listopada). Ze zbiorczych płatności w modelu podzielonym nie skorzystają podatnicy, którzy nie fakturują transakcji samodzielnie. W art. 108a ust. 3a ustawy o VAT prawodawca zgodził się bowiem na takie płatności wyłącznie wtedy, gdy faktury są wystawiane „przez jednego dostawcę lub usługodawcę”.	Artykuł 108a ust. 3a‒3c dodane przez art. 1 pkt 20 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
7. W przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. 8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.	Ważna zmiana Naruszenie obowiązku stosowania podzielonej płatności skutkować może powstaniem dodatkowego zobowiązania podatkowego. W takiej bowiem sytuacji na płacącego może być nałożone dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30 proc. Sankcja podatkowa nie ma zastosowania, jeżeli podatnik wykonujący czynność prawidłowo ją opodatkował lub gdy podatnik jest osobą fizyczną ponoszącą za takie zaniedbanie odpowiedzialnością karnoskarbową.	Artykuł 108a ust. 7 i 8 dodane przez art. 1 pkt 20 lit. c ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.

	Tak będzie od 01.11.2019 r.		Komentarz
	Art. 105b. [Złożenie kaucji gwarancyjnej przez podmiot dokonujący dostawy towarów]
	Uchylony – przez art. 1 pkt 17 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.		Usunięcie determinowane likwidacją w ramach nowelizacji wyłączenia odpowiedzialności solidarnej powodowanego wniesieniem przez dostawcę kaucji gwarancyjnej, w związku z czym przepis stał się bezprzedmiotowy.
	Art. 105c. [Wykaz podmiotów, które złożyły kaucję gwarancyjną]
	Uchylony – przez art. 1 pkt 17 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.		Jak wyżej.
	Art. 105d. [Zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego w sprawach kaucji gwarancyjnej]
	Uchylony – przez art. 1 pkt 17 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.		Jak wyżej.

Tak jest do 30.10.2019 r.	Tak będzie od 01.11.2019 r.	Komentarz	Podstawa prawna zmiany
DZIAŁ XI. Dokumentacja Rozdział 1. Faktury
Art. 106e. [Elementy faktury]
1. Faktura powinna zawierać: (…) 18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;	1. Faktura powinna zawierać: (…) 18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;	Ważna zmiana W ramach nowelizacji ustawodawca usunął wskazanie na obowiązek zamieszczenia adnotacji „odwrotne obciążenie” ze względu na konieczność rozliczenia podatku, tj. krajowego VAT, przez nabywcę. Zmiana powodowana likwidacją odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych, a w ramach niej derogacją art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy o VAT.	Art. 106e ust. 1 pkt 18 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a tiret pierwsze ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
	18a) w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”;	Ważna zmiana Przez dodaną regulację prawodawca wprowadził obowiązek zamieszczania adnotacji „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach, które wystawianą są dla podatników VAT (nie dotyczy faktur konsumenckich), których łączna wartość brutto przekracza 15 000 zł, a chociażby jedna pozycja pośród czynności, których dokument taki dotyczy stanowi dostawę towaru lub świadczenie usług z załącznika nr 15. Bez znaczenia przy tym jest to, że na fakturze znajdują się inne towary lub usługi niż wskazane w załączniku nr 15. Zatem adnotacja jest konieczna już nawet wówczas, gdy w fakturze znajduje się chociaż jedna pozycja towarowa lub usługowa z załącznika nr 15, a łączna wartość brutto wykazana w fakturze przekracza 15 000 zł.	Art. 106e ust. 1 pkt 18a dodany przez art. 1 pkt 18 lit. a tiret drugie ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
(…) 4. Faktura nie zawiera: 1) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12‒14; (…)	(…) 4. Faktura nie zawiera: 1) (uchylony) (…)	Zmiana powodowana likwidacją odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych, a w ramach niej derogacją art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy o VAT. Przepis stał się bezprzedmiotowy.	Art. 106e ust. 4 pkt 1 uchylony przez art. 1 pkt 18 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
	12. W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. 13. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.	Przez nowo dodany przepis prawodawca wprowadził sankcję podatkową definiowaną jako 30-proc. dodatkowe zobowiązanie podatkowe liczone od wartości ujętych w fakturze towarów z załącznika nr 15. Przy takim uchybieniu fakturującego przed sankcją uratuje rzeczywista zapłata dokonana przez płacącego w procedurze split payment. Brak adnotacji może skutkować sankcją karnoskarbową za wadliwe fakturowanie i tutaj faktyczny sposób realizacji płatności jest bez znaczenia (ustawodawca nie zastosował tutaj żadnego automatycznego wyłączenia). Adnotacja zamieszczana jest w dokumencie faktury bez konieczności wskazywania, które pozycje zamieszczone w fakturze są objęte mechanizmem podzielonej płatności.	Art. 106e ust. 12 i 13 dodane przez art. 1 pkt 18 lit. c ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
Art. 108. [Obowiązek zapłaty podatku wykazanego w fakturze]
4. W przypadku, o którym mowa w art. 17 ust. 2a, do zapłaty podatku jest obowiązany podmiot, który nabył towary.	4. (uchylony)	Zmiana powodowana likwidacją odwrotnego obciążenia w transakcjach krajowych, a w ramach takiej derogacją przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.	Art. 108 ust. 4 uchylony przez art. 1 pkt 19 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.

Tak jest do 30.10.2019 r.	Tak będzie od 01.11.2019 r.	Komentarz	Podstawa prawna zmiany
Art. 108b. [Zgoda na przekazanie środków z rachunku VAT podatnika]
	(…) 1a. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, służy zażalenie.	Ważna zmiana W przypadku wnioskowania przez podatnika o uwolnienie środków z rachunku VAT organ zwalnia środki w drodze postanowienia. Podatnik może wnieść zażalenie na takie postanowienie.	Artykuł 108b ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 21 lit. a ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
(…) 5. Naczelnik urzędu skarbowego odmawia, w drodze decyzji, wydania zgody na przekazanie środków zgromadzonych na rachunku VAT: 1) w przypadku posiadania przez podatnika zaległości podatkowej w podatku – w wysokości odpowiadającej zaległości podatkowej w podatku wraz z odsetkami za zwłokę, istniejącej na dzień wydania decyzji; 2) w przypadku gdy zachodzi uzasadniona obawa, że: a) zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku nie zostanie wykonane, w szczególności gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań z tytułu podatku lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję zobowiązań z tytułu podatku, lub b) wystąpi zaległość podatkowa w podatku lub zostanie ustalone dodatkowe zobowiązanie podatkowe.	(…) 5. Naczelnik urzędu skarbowego odmawia, w drodze decyzji, wydania zgody na przekazanie środków zgromadzonych na rachunku VAT: 1) w przypadku posiadania przez podatnika zaległości z tytułu podatków i należności, o których mowa w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe – w wysokości odpowiadającej tej zaległości wraz z odsetkami za zwłokę, według stanu na dzień wydania decyzji; 2) w przypadku gdy zachodzi uzasadniona obawa, że: a) zobowiązanie podatkowe z tytułu podatków i należności, o których mowa w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, nie zostanie wykonane, w szczególności gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań podatkowych lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję zobowiązań podatkowych, lub b) wystąpi zaległość podatkowa z tytułu podatków i należności, o których mowa w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub zostanie ustalone dodatkowe zobowiązanie podatkowe.	Ważna zmiana Wprowadzając obligatoryjną podzieloną płatność, ustawodawca poszerzył możliwości wykorzystania środków z rachunku VAT na PIT, CIT, akcyzę i składki ZUS. W konsekwencji tego organ rozpatrując wniosek podatnika o uwolnienie środków z rachunku VAT, zweryfikuje jego rozliczenia w zakresie nie tylko podatku od towarów i usług, lecz także pozostałych podatków, które mogą być opłacane środkami z rachunku VAT (ale nie rozliczeń ZUS).	Artykuł 108b ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
	(…) 7. W przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub spółki handlowej niemającej osobowości prawnej z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, mogą wystąpić również osoby, które były wspólnikami tych spółek. Przepisy ust. 2‒5 stosuje się odpowiednio.	W komentowanym przepisie prawodawca wyraził zgodę na to, aby z wnioskiem o uwolnienie środków z rachunku VAT wystąpili byli wspólnicy spółek osobowych, po rozwiązaniu tych podmiotów. Ustawodawca uwzględnia specyfikę spółki osobowej jako podatnika VAT oraz charakter jej likwidacji. Poprzez tę regulację ustawodawca nawiązuje w pewien, dość luźny sposób, sposób do regulacji art. 14 ust. 9a i następnych ustawy o VAT normujących zasady zwrotu byłym wspólnikom nadwyżki VAT należnego nad naliczonym. Tym razem prawodawca nie definiuje terminu, w którym wniosek może być złożony, ani nie stawia szczególnych wymogów dokumentacyjnych.	Art. 108b ust. 7 dodany przez art. 1 pkt 21 lit. c ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
Art. 108c. [Wyłączenie stosowania niektórych przepisów]
1. Do wysokości kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury, zapłaconej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepisów art. 105a ust. 1, art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie stosuje się.	1. Do wysokości kwoty odpowiadającej kwocie podatku wynikającej z otrzymanej faktury, zapłaconej z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, przepisów art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c nie stosuje się.	W związku z modyfikacją treści przepisów art. 105a (objęcie odpowiedzialnością solidarną towarów z załącznika nr 15, a jednocześnie wyłączenie stosowania takiej odpowiedzialności przy zapłacie w split payment), prawodawca usunął wyłączenie stosowania tego przepisu w przypadku zastosowania podzielonej płatności.	Art. 108c ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.

Tak będzie od 01.11.2019 r.	Komentarz	Podstawa prawna zmiany
Art. 108e. [Obowiązek posiadania rachunku rozliczeniowego]
Podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, oraz podatnicy nabywający te towary lub usługi są obowiązani posiadać rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej otwarty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, prowadzone w walucie polskiej.	Ważna zmiana Mimo że co do zasady przedsiębiorcy nie mają obowiązku posiadać rachunku rozliczeniowego, jednak ustawodawca wprowadza taki obowiązek. Na podstawie niniejszego artykułu podatnicy zobligowani do zapłaty w podzielonej płatności, a także ci, którzy dokonują sprzedaży towarów lub usług objętych takim obowiązkiem, muszą posiadać rachunek rozliczeniowy właściwy dla działalności gospodarczej, a w konsekwencji tego i rachunek VAT. Niestety prawodawca nie uwzględnił tego, że podatnikami VAT zobowiązanymi do posiadania rachunku na podstawie tego przepisu mogą być również podmioty niemające statusu przedsiębiorcy.	Artykuł 108e dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.
Art. 108f. [Zwrot poniesionych przez podatnika kosztów obsługi rachunków]
1. Na wniosek podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju naczelnik drugiego urzędu skarbowego dokonuje zwrotu poniesionych przez podatnika kosztów obsługi rachunków, o których mowa w art. 108e, oraz rachunków VAT prowadzonych dla tych rachunków. 2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, przysługuje do wysokości kosztów wynikających z wykorzystywania rachunków, o których mowa w art. 108e, oraz prowadzonych dla nich rachunków VAT do celów obowiązkowego stosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a. 3. Wniosek o zwrot kosztów może być składany za okresy kwartalne, półroczne lub roczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po okresie, za który składany jest wniosek. 4. We wniosku o zwrot kosztów określa się kwotę, o którą ubiega się podatnik, oraz numer rachunku rozliczeniowego lub numer imiennego rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, na który ma zostać dokonany zwrot kosztów. 5. Do wniosku o zwrot kosztów dołącza się dokumenty potwierdzające wysokość poniesionych przez podatnika kosztów. 6. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonywany jest w złotych polskich na rachunek rozliczeniowy podatnika lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej wskazany we wniosku, w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania. 7. W razie uzasadnionych wątpliwości dotyczących wniosku o zwrot kosztów lub dołączonych do niego dokumentów naczelnik drugiego urzędu skarbowego zwraca się do wnioskodawcy o dodatkowe wyjaśnienia. 8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7, zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, może nastąpić w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 oraz w wysokości kwot faktycznie uznanych, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania dodatkowych wyjaśnień. Od kwot zwróconych w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 nie przysługują odsetki za zwłokę. 9. Odmowa zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. 10. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1‒9 do wniosków o zwrot kosztów stosuje się odpowiednio przepisy działu IV Ordynacji podatkowej.	Ważna zmiana W związku z wprowadzeniem obowiązku posiadania rachunku rozliczeniowego prawodawca ustanowił system rekompensat dla podatników będących podmiotami zagranicznymi, które są objęte obligatoryjnym split paymentem i jako takie muszą mieć rachunek rozliczeniowy w polskim banku. Kwota rekompensaty zależy od wysokości udokumentowanych kosztów ponoszonych w związku z wykorzystaniem rachunku, a sam zwrot wypłacany jest wniosek podatnika. Najkrótszy okres, za który składany jest wniosek, to kwartał, a najdłuższy to rok. Zwrot jest dokonywany na rachunek rozliczeniowy, za prowadzenie którego jest dokonywany. Odmowa zwrotu dokonywana jest w formie postanowienia, na które służy zażalenie.	Artykuł 108f dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r.

Tak jest do 30.10.2019 r.	Tak będzie od 01.11.2019 r.	Komentarz	Podstawa prawna zmiany
DZIAŁ XII. Procedury szczególne Rozdział 1. Szczególne procedury dotyczące drobnych przedsiębiorców
Art. 113. [Zwolnienia podmiotowe]
13. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników: 1) dokonujących dostaw: a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy, b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem: – energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0), – wyrobów tytoniowych, – samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji, (…)	13. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników: 1) dokonujących dostaw: a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy, b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem: – energii elektrycznej (CN 2716 00 00), – wyrobów tytoniowych, – samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji, (…)	Zmiana wprowadzona w związku z modyfikacją art. 5a ustawy o VAT i szerokim zastosowaniem dla VAT Nomenklatury scalonej (CN). Zmiana ma charakter techniczny, dostosowujący.	Artykuł 113 ust. 13 pkt 1 w lit. b tiret pierwsze w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
Rozdział 4. Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków
Art. 120. [Procedury szczególne dotyczące dostawy towarów używanych i dzieł sztuki]
1. Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału: 1) przez dzieła sztuki rozumie się: a) obrazy, kolaże i podobne płyty dekoracyjne, rysunki i pastele, wykonane w całości przez artystę, z wyłączeniem planów i rysunków do celów architektonicznych, inżynieryjnych, przemysłowych, komercyjnych, topograficznych lub podobnych, ręcznie zdobionych produktów rzemiosła artystycznego, tkanin malowanych dla scenografii teatralnej, do wystroju pracowni artystycznych lub im podobnych zastosowań (CN 9701), (PKWiU ex 90.03.13.0), b) oryginalne sztychy, druki i litografie, sporządzone w ograniczonej liczbie egzemplarzy, czarno-białe lub kolorowe, złożone z jednego lub kilku arkuszy, w całości wykonane przez artystę, niezależnie od zastosowanego przez niego procesu lub materiału, z wyłączeniem wszelkich procesów mechanicznych lub fotomechanicznych (CN 9702 00 00), (PKWiU ex 90.03.13.0), c) oryginalne rzeźby oraz posągi z dowolnego materiału, pod warunkiem że zostały one wykonane w całości przez artystę; odlewy rzeźby, których liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, a wykonanie było nadzorowane przez artystę lub jego spadkobierców (CN 9703 00 00), (PKWiU ex 90.03.13.0), d) gobeliny (CN 5805 00 00), (PKWiU ex 13.92.16.0) oraz tkaniny ścienne (CN 6304), (PKWiU ex 13.92.16.0) wykonane ręcznie na podstawie oryginalnych wzorów dostarczonych przez artystę, pod warunkiem że ich liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, (…)	1. Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału: 1) przez dzieła sztuki rozumie się: a) obrazy, kolaże i podobne płyty dekoracyjne, rysunki i pastele, wykonane w całości przez artystę, z wyłączeniem planów i rysunków do celów architektonicznych, inżynieryjnych, przemysłowych, komercyjnych, topograficznych lub podobnych, ręcznie zdobionych produktów rzemiosła artystycznego, tkanin malowanych dla scenografii teatralnej, do wystroju pracowni artystycznych lub im podobnych zastosowań (CN 9701), b) oryginalne sztychy, druki i litografie, sporządzone w ograniczonej liczbie egzemplarzy, czarno-białe lub kolorowe, złożone z jednego lub kilku arkuszy, w całości wykonane przez artystę, niezależnie od zastosowanego przez niego procesu lub materiału, z wyłączeniem wszelkich procesów mechanicznych lub fotomechanicznych (CN 9702 00 00), c) oryginalne rzeźby oraz posągi z dowolnego materiału, pod warunkiem że zostały one wykonane w całości przez artystę; odlewy rzeźby, których liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, a wykonanie było nadzorowane przez artystę lub jego spadkobierców (CN 9703 00 00), d) gobeliny (CN 5805 00 00) oraz tkaniny ścienne (CN 6304) wykonane ręcznie na podstawie oryginalnych wzorów dostarczonych przez artystę, pod warunkiem że ich liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, (…)	Zmiana wprowadzona w związku z modyfikacją art. 5a ustawy o VAT i szerokim zastosowaniem dla VAT Nomenklatury scalonej (CN). Zmiana ma charakter techniczny, dostosowujący.	Artykuł 120 ust. 1 pkt 1 lit. a‒d w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. a ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).
4) przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1‒3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0);	4) przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1‒3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112);	Jak wyżej.	Artykuł 120 ust. 1 pkt 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. b ustawy nowelizującej. Zmiana wchodzi w życie 1 listopada 2019 r., ale nowe brzmienie przepisu stosuje się od 1 kwietnia 2020 r. (zob. art. 7 i 18 ustawy nowelizującej).

Tak będzie od 01.11.2019 r.	Komentarz
Załączniki do ustawy
Załącznik nr 2 – uchylony, ale w okresie od 1 listopada 2019 r. do 31 marca 2020 r. stosuje się załącznik nr 2 w brzmieniu dotychczasowym.	Załącznik wymieniał produkty rolne (w okresie przejściowym w dalszym ciągu jest stosowany). W ramach nowelizacji załącznik jest derogowany ze względu na nowe brzmienie definicji pojęcia produktów rolnych.
Załącznik nr 3 – w brzmieniu określonym w załączniku nr 1 do ustawy nowelizującej stosuje się od 1 kwietnia 2020 r., a w okresie od 1 listopada 2019 r. do 31 marca 2020 r. stosuje się załącznik nr 3, z wyłaczeniem poz. 72–75, w brzmieniu dotychczasowym.	W ramach wprowadzenia nowej matrycy stawek i poszerzenia stosowania Nomenklatury scalonej CN prawodawca dokonał modyfikacji treści załącznika nr 3 wymieniającego świadczenia objęte stawką obniżoną w wysokości 8 proc. Prawodawca zastosował grupowanie na wyższym poziomie klasyfikacji, przez co załącznik został znacznie skrócony (ze 187 do 73 pozycji). Nie doszło jednocześnie do istotnego ograniczenia zakresu świadczeń objętych stawką obniżoną – wprost przeciwnie, prawodawca zastosował zasadę równania stawek w dół w tych przypadkach, w których większa część grupowania objęta była stawką obniżoną.
Załącznik nr 10 – w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do ustawy nowelizującej stosuje się od 1 kwietnia 2020 r., a w okresie od 1 listopada 2019 r. do 31 marca 2020 r. stosuje się załącznik nr 10, z wyłaczeniem poz. 32–35, w brzmieniu dotychczasowym.	W ramach wprowadzenia nowej matrycy stawek i poszerzenia stosowania Nomenklatury scalonej CN prawodawca dokonał modyfikacji treść załącznika nr 10 wymieniającego świadczenie objęte stawką obniżoną w wysokości 5 proc. Prawodawca zastosował grupowanie na wyższym poziomie klasyfikacji, przez co załącznik został znacznie skrócony (z 35 do 24 pozycji). Nie doszło jednocześnie do istotnego ograniczenia zakresu świadczeń objętych stawką obniżoną – wprost przeciwnie, prawodawca zastosował zasadę równania stawek w dół w tych przypadkach, w których większa cześć grupowania objęta była stawką obniżoną.
Załącznik nr 11 – uchylony	Załącznik wymieniał towary objęte odwrotnym obciążeniem w transakcjach krajowych – usunięcie zostało dokonane w ramach likwidacji odwrotnego opodatkowania w transakcjach krajowych.
Załącznik nr 12 – w brzmieniu określonym w załączniku nr 3 do ustawy nowelizującej stosuje się od 1 kwietnia 2020 r., a w okresie od 1 listopada 2019 r. do 31 marca 2020 r. stosuje się załącznik nr 12 w brzmieniu dotychczasowym.	Treść załącznika zmodyfikowana w związku z szerokim zastosowaniem wobec towarów klasyfikacji według Nomenklatury scalonej CN.
Załącznik nr 13 – uchylony	Załącznik wymieniał towary kreujące odpowiedzialność solidarną nabywcy – usunięcie zostało dokonane w ramach gruntownej modyfikacji zasad odpowiedzialności solidarnej nabywcy.
Załącznik nr 14 – uchylony	Załącznik wymieniał usługi objęte odwrotnym obciążeniem w transakcjach krajowych – usunięcie zostało dokonane w ramach likwidacji odwrotnego opodatkowania w transakcjach krajowych.
Załącznik nr 15 – dodany w brzmieniu określonym w załączniku nr 3 do ustawy nowelizującej	Załącznik wymienia towary i usługi, które w okolicznościach wskazanych w art. 108a ust. 1a ustawy o VAT objęte są obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności. Towary i usługi wskazane w tym załączniku to przede wszystkim towary i usługi z dotychczasowych załączników nr 11, 13 i 14. Oprócz tego prawodawca wskazuje w załączniku nr 15 świadczenia, które nie były objęte załącznikami nr 11,13 i 14.

	Ustawa z 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1751) – wyciąg
	Przepis		Komentarz
	Art. 7. 1. Przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3. 2. W okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym. 3. Do wiążących informacji stawkowych, zwanych dalej „WIS”, wydawanych przed dniem 1 kwietnia 2020 r.: 1) nie stosuje się przepisów art. 83 ust. 1 pkt 2 oraz załącznika nr 2 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, a także przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 41 ust. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, 2) stosuje się przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a‒d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą – z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3 i 4. 4. WIS wydana przed dniem 1 kwietnia 2020 r. wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu 31 marca 2020 r. oraz usługi, która została wykonana po tym dniu, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3. 5. W przypadku gdy WIS została zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej organu wydającego WIS przed dniem 1 kwietnia 2020 r., do podmiotu innego niż podatnik, o którym mowa w art. 42b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, przepisy art. 14k‒14m ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) stosuje się odpowiednio w odniesieniu do czynności, o której mowa w art. 42a ustawy zmienianej w art. 1, dokonanej po dniu 31 marca 2020 r., z zastrzeżeniem art. 8 ust. 4.		W niniejszym przepisie prawodawca zamieścił regulacje, które odsuwają do 1 kwietnia 2020 r. zastosowanie enumeratywnie wymienionych w nim regulacji. W praktyce oznacza to, że dopiero od drugiego kwartału 2020 r. stosowane są zarówno nowe przepisy posługujące się Nomenklaturą scaloną CN, jak i wprowadzające nową matrycę stawek. Prawodawca zdecydował się na szczególną metodę odsunięcia w czasie, gdyż formalnie nowe przepisy wchodzą w życie już 1 listopada 2019 r., jednak nie są stosowane aż do końca marca 2020 r. Poprzez te regulacje ustawodawca odsunął w czasie ochronę, jaką daje WIS. To oznacza, że, co prawda, już od 1 listopada 2019 r. można występować z wnioskiem o wydanie WIS, jednak wiąże ona organy dopiero od kwietnia 2020 r. Dotyczy to zarówno ochrony przyznawanej występującemu o wydanie WIS, jak i podmiotom trzecim, których ochrona opiera się na opublikowanym zanonimizowanym WIS.
	Art. 8. 1. W okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. stosuje się stawkę podatku w wysokości 5% w odniesieniu do następujących towarów i usług: 1) książki, gazety, obrazki i pozostałe wyroby przemysłu poligraficznego, drukowane; manuskrypty, maszynopisy i plany (CN ex 49) ‒ wyłącznie towary objęte następującymi CN: a) książki, broszury, ulotki i podobne materiały, drukowane, nawet w pojedynczych arkuszach, z wyłączeniem ulotek (CN ex 4901), b) gazety, dzienniki i czasopisma, nawet ilustrowane lub zawierające materiały reklamowe ‒ wyłącznie czasopisma regionalne lub lokalne (CN ex 4902), c) książki dla dzieci, obrazkowe, do rysowania lub kolorowania (CN 4903 00 00), d) nuty drukowane lub w rękopisie, nawet ilustrowane lub oprawione (CN 4904 00), e) mapy i mapy hydrograficzne lub podobne mapy wszelkich rodzajów, włączając atlasy, mapy ścienne, plany topograficzne i globusy, drukowane (CN 4905), f) pozostałe artykuły drukowane, włącznie z drukowanymi obrazkami i fotografiami – wyłącznie czasopisma regionalne lub lokalne (CN ex 4911); 2) dyski, taśmy, półprzewodnikowe urządzenia pamięci trwałej, "karty inteligentne" i inne nośniki do rejestrowania dźwięku lub innych zjawisk, nawet nagrane, włączając matryce i wzorce do produkcji dysków, ale wyłączając produkty objęte działem CN 37 – wyłącznie publikacje, o których mowa w pkt 1 (CN ex 8523); 3) dostarczanie drogą elektroniczną publikacji, o których mowa w pkt 1 lit. a oraz c-e, z wyłączeniem publikacji, które w całości lub w przeważającej mierze składają się z treści wideo lub możliwej do odsłuchania muzyki. 2. W okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. stosuje się stawkę podatku w wysokości 8% w odniesieniu do następujących towarów i usług: 1) książki, gazety, obrazki i pozostałe wyroby przemysłu poligraficznego, drukowane; manuskrypty, maszynopisy i plany (CN ex 49) - wyłącznie towary objęte następującymi CN: a) gazety, dzienniki i czasopisma, nawet ilustrowane lub zawierające materiały reklamowe, z wyłączeniem czasopism regionalnych lub lokalnych (ex 4902), b) pozostałe artykuły drukowane, włącznie z drukowanymi obrazkami i fotografiami – wyłącznie roczniki, z wyłączeniem czasopism regionalnych lub lokalnych (ex 4911); 2) dyski, taśmy, półprzewodnikowe urządzenia pamięci trwałej, "karty inteligentne" i inne nośniki do rejestrowania dźwięku lub innych zjawisk, nawet nagrane, włączając matryce i wzorce do produkcji dysków, ale wyłączając produkty objęte działem CN 37 - wyłącznie publikacje, o których mowa w pkt 1 (CN ex 8523); 3) dostarczanie drogą elektroniczną publikacji, o których mowa w pkt 1 oraz ust. 1 pkt 1 lit. b oraz f, z wyłączeniem publikacji, które w całości lub w przeważającej mierze składają się z treści wideo lub możliwej do odsłuchania muzyki. 3. W przypadku WIS wydanej przed dniem 1 kwietnia 2020 r., w odniesieniu do towarów i usług, o których mowa w ust. 1 i 2, WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotów, o których mowa w art. 42b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, dla których została wydana w odniesieniu do: 1) towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu, w którym WIS została doręczona; 2) usługi, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona; 3) towarów oraz usług, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu wykonaną po dniu, w którym WIS została doręczona. 4. W przypadku gdy WIS wydana w odniesieniu do towarów i usług, o których mowa w ust. 1 i 2, została zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej organu wydającego WIS przed dniem 1 kwietnia 2020 r., do podmiotu innego niż podatnik, o którym mowa w art. 42b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, przepisy art. 14k‒14m ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ‒ Ordynacja podatkowa stosuje się odpowiednio w odniesieniu do czynności, o której mowa w art. 42a ustawy zmienianej w art. 1, dokonanej po dniu zamieszczenia WIS w tym Biuletynie.		Poprzez ten artykuł prawodawca wprowadza stawki VAT, odpowiednio w wysokości 5 i 8 proc., dla dostaw czasopism, książek, w tym elektronicznych, zgodnie z zasadami, jakie będą miały zastosowanie od 1 kwietnia 2020 r. To oznacza, że chociaż zasadniczo prawodawca odsuwa stosowanie nowej matrycy stawek dopiero na drugi kwartał 2020 r., to wobec tych towarów faktycznie ma ona zastosowanie już w tym roku. Dodatkowo wobec tych towarów zastosowanie ma już teraz WIS.
	Art. 9. 1. Na wniosek podmiotu wpisanego do wykazu, o którym mowa w art. 105c ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, właściwy dla tego podmiotu naczelnik urzędu skarbowego dokonuje zwrotu złożonej kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 105b ust. 1 tej ustawy. 2. Kaucja gwarancyjna, o której mowa w ust. 1, jest zwracana w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o jej zwrot. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) wskazanie kwoty zwrotu kaucji gwarancyjnej; 2) wskazanie formy złożonej kaucji gwarancyjnej, której dotyczy zwrot; 3) dane adresowe gwaranta, w tym adres jego siedziby oraz numer gwarancji – w przypadku kaucji gwarancyjnej złożonej w formie gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej; 4) nazwę banku (oddziału) lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, ich dane adresowe, w tym adres siedziby banku (oddziału) lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej oraz numer upoważnienia – w przypadku kaucji gwarancyjnej złożonej w formie upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, do wyłącznego dysponowania, do wysokości składanej kaucji gwarancyjnej, środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku prowadzonym w tym banku lub w tej kasie; 5) nazwę banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej oraz numer rachunku bankowego lub rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której wnioskodawca jest członkiem, na który ma zostać zwrócona kaucja gwarancyjna, jeżeli zwrot kaucji gwarancyjnej ma zostać dokonany na inny rachunek niż podany we wniosku w sprawie przyjęcia kaucji gwarancyjnej – w przypadku kaucji gwarancyjnej złożonej w formie depozytu pieniężnego złożonego na wyodrębniony rachunek urzędu skarbowego. 4. Zwrot kaucji gwarancyjnej, o której mowa w ust. 1, złożonej: 1) w formie depozytu pieniężnego złożonego na wyodrębnionym rachunku urzędu skarbowego ‒ następuje na rachunek podmiotu, o którym mowa w ust. 1, w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek tego podmiotu w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany we wniosku w sprawie przyjęcia kaucji gwarancyjnej, albo na inny rachunek w takim banku lub w takiej kasie, wskazany przez ten podmiot po złożeniu tego wniosku; 2) w formie gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej lub pisemnego nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, do wyłącznego dysponowania, do wysokości składanej kaucji gwarancyjnej, środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku prowadzonym w tym banku lub w tej kasie – następuje przez zwrot dokumentu poświadczającego udzielenie gwarancji lub upoważnienia. 5. Zwrotu kaucji gwarancyjnej, o której mowa w ust. 1, nie dokonuje się w przypadku: 1) wszczęcia, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa: a) postępowania podatkowego w zakresie rozliczenia, którego dotyczy kaucja gwarancyjna – do zakończenia tego postępowania, lub b) kontroli podatkowej w zakresie rozliczenia, którego dotyczy kaucja gwarancyjna – do upływu terminu 3 miesięcy od dnia zakończenia kontroli, jeżeli w tym terminie nie wszczęto postępowania podatkowego; 2) wszczęcia kontroli celno-skarbowej w zakresie rozliczenia, którego dotyczy kaucja gwarancyjna – do upływu terminu 3 miesięcy od dnia zakończenia tej kontroli, a jeżeli w tym terminie doszło do przekształcenia kontroli celno-skarbowej w postępowanie podatkowe w zakresie rozliczenia, którego dotyczy kaucja gwarancyjna ‒ do zakończenia tego postępowania; 3) wszczęcia postępowania kontrolnego, którego dotyczy kaucja gwarancyjna ‒ do zakończenia tego postępowania; 4) złożenia wniosku o zwrot kaucji gwarancyjnej, jeżeli został on złożony po dniu 31 grudnia 2024 r. 6. W przypadku powstania po złożeniu kaucji gwarancyjnej u podmiotu, o którym mowa w ust. 1, zaległości podatkowej w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa kaucję gwarancyjną przeznacza się na pokrycie tej zaległości, z wyłączeniem zaległości, których zapłatę odroczono lub rozłożono na raty zgodnie z art. 67a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa dotyczące zaliczania nadpłat stosuje się odpowiednio, z tym że zaliczenie kaucji gwarancyjnej na poczet zaległości podatkowej następuje z dniem powstania zaległości podatkowej. 7. Od kwoty przyjętej kaucji gwarancyjnej złożonej w formie depozytu pieniężnego złożonego na wyodrębniony rachunek urzędu skarbowego przysługują odsetki za okres od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia zwrotu kaucji gwarancyjnej lub zaliczenia jej na poczet zaległości podatkowej, o którym mowa w ust. 6. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio. 8. Stawka odsetek jest równa 30% stopy depozytowej ustalanej zgodnie z przepisami o Narodowym Banku Polskim. 9. Odsetki podlegają zwrotowi wraz z kwotą kaucji gwarancyjnej na zasadach właściwych dla zwrotu kaucji gwarancyjnej. 10. W sprawie zwrotu kaucji gwarancyjnej, o której mowa w ust. 1, w tym z odsetkami, o których mowa w ust. 7, wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie. 11. Postanowienie, o którym mowa w ust. 10, wydaje się niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia dokonania zwrotu kaucji gwarancyjnej, w tym z odsetkami. 12. W zakresie szczegółowych zasad naliczania odsetek od kwoty przyjętej kaucji gwarancyjnej, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 105b ust. 13 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.		Niniejszy artykuł został wprowadzony w związku ze zmianą przepisów dotyczących odpowiedzialności solidarnej i bezpośrednio powiązany jest z likwidacją zniesienia takiej odpowiedzialności ze względu na wniesienie przez sprzedawcę kaucji gwarancyjnej. Według tego przepisu wniesiona uprzednio kaucja gwarancyjna zwracana jest na wniosek podatnika. Prawodawca określa tutaj termin zwrotu oraz zakres danych, które muszą znaleźć się we wniosku. Mimo derogacji przepisów dotyczących zabezpieczenia podatnik może nie otrzymać zwrotu, jeżeli wystąpią przesłanki wskazane w ust. 5 i 6.
	Art. 10. W przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług, wymienionych w załączniku nr 11 lub załączniku nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, dokonanych: 1) przed dniem 1 listopada 2019 r., dla których obowiązek podatkowy powstał lub faktura została wystawiona po dniu 31 października 2019 r. 2) po dniu 31 października 2019 r., dla których faktura została wystawiona przed dniem 1 listopada 2019 r. ‒ stosuje się przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, ust. 1c‒1h i 2‒2b, art. 18c ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a i b, art. 99 ust. 9, art. 101a, art. 102 ust. 3, art. 106e ust. 1 pkt 18 i ust. 4 pkt 1 oraz art. 108 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.		Prawodawca wskazał, że w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług, wymienionych w załączniku nr 11 lub nr 14 do ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 30 października, dokonanych: 1) przed 1 listopada 2019 r., dla których obowiązek podatkowy powstał lub fakturę wystawiono po 31 października 2019 r., 2) po 31 października 2019 r., dla których faktura została wystawiona przed 1 listopada 2019 r. – stosuje się przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, ust. 1c–1h i 2–2b, art. 18c ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a i b, art. 99 ust. 9, art. 101a, art. 102 ust. 3, art. 106e ust. 1 pkt 18 i ust. 4 pkt 1 oraz art. 108 ust. 4 ustawy o VAT, w brzmieniu dotychczasowym. Przepisy te nie mówią w sposób bezpośredni o stosowaniu podzielonej płatności, ale o zastosowaniu odwrotnego opodatkowania i związanych z nim powinności. Należy przyjąć, że skoro do danej transakcji ma zastosowanie odwrotne obciążenie, to split payment nie jest właściwy ze względu na to, że VAT nie jest płacony przez nabywcę. Przepis nie pozwala na przyjęcie, że split payment w formule obligatoryjnej nie ma zastosowania, jeżeli występują okoliczności wskazane w tej regulacji przejściowej, ale nie powodują odwrotnego opodatkowania. Wynika to z faktu, że prawodawca wskazał jedynie na zastosowanie do określonych czynności przywołanych regulacji w brzmieniu właściwym przed listopadem, a nie przepisów całej ustawy o VAT. Przy płatności dokonywanej za takie świadczenia po 30 października brak jest podstaw do niestosowania podzielonej płatności (o ile spełnione są warunki określone w art. 108a ust. 1a i nast. ustawy o VAT).
	Art. 11. Podatnicy, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy składali deklaracje za okresy kwartalne, a po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy są obowiązani do składania deklaracji za okresy miesięczne, składają deklaracje za okresy miesięczne począwszy od rozliczenia za miesiąc styczeń 2020 r.		Treść przepisu jest determinowana wprowadzeniem nowelizacji w trakcie kwartału. Podatnik, który utracił prawo do stosowania rozliczenia kwartalnego, zobligowany jest do składania deklaracji miesięcznych dopiero od stycznia 2020 r.
	Art. 12. Do podatników, o których mowa w art. 105a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, na rzecz których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.		W art. 12 prawodawca zamieścił przepisy przejściowe dotyczące odpowiedzialności solidarnej. Stanowią one podstawę do stosowania zasad odpowiedzialności solidarnej na zasadach właściwych do końca października także w nowym stanie prawnym, o ile dotyczą sprzedaży sprzed listopada 2019 r.
	Art. 13. Przepis art. 108a ust. 1e ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, ma zastosowanie również do płatności realizowanych w zakresie umów o partnerstwie publiczno-prywatnym, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1445 i 1572), zawartych w wyniku postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.		Przepis skutkuje wyłączeniem split paymentu również w stosunku do płatności dokonywanych na podstawie umów o partnerstwie publiczno-prywatnym zawartych w ramach postępowań sprzed listopada 2019 r.
	Art. 14. 1. Przepisy art. 22p ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 15d ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r. 2. Przepisów art. 22p ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 15d ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2020 r.		Przepis dotyczy wyłączenia kosztowego determinowanego brakiem zapłaty w split paymencie. W zakresie podatków dochodowych wyłączenie kosztowe nie mogło być wprowadzone w trakcie 2019 r., a zatem dotyczą one wyłącznie tych przypadków, w których płatności są dokonywane w roku podatkowym 2020. Dodatkowo prawodawca zastrzegł, że wyłączenie kosztowe 2020 r. nie może dotyczyć kosztów uwzględnionych w rachunku podatkowym 2019 r.