W czasie korzystania ze świadczeń zdrowotnych pacjent ma prawo do poszanowania godności osobistej i intymności. Świadczenia powinny być udzielane w obecności niezbędnego (ze względu na ich rodzaj) personelu medycznego. Obecność innych osób (np. studentów medycyny) jest możliwa, pod warunkiem że pacjent i lekarz wyrażą na nią zgodę. Od lekarza wymaga się delikatności, życzliwości i kulturalnego traktowania pacjentów. Tylko w ten sposób może wytworzyć się wzajemne zaufanie między lekarzem a pacjentem. Jest to szczególnie ważne w sytuacji, kiedy stan pacjenta jest poważny lub widoczne jest u niego załamanie psychiczne.
Poszanowanie godności osób korzystających z usług systemu ochrony zdrowia jest obowiązkiem wszystkich lekarzy i innych pracowników opieki zdrowotnej. Powinni się oni odnosić z jednakowym szacunkiem do każdej osoby, niezależnie od jej płci, wieku, statusu społecznego, stanu cywilnego, wykształcenia, koloru skóry, rasy, choroby, orientacji seksualnej, poglądów, a także stylu życia.
Z prawem do godności łączy się ściśle prawo do prywatności. Częstym przykładem naruszania tego prawa jest łamanie zasady, że przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych może asystować tylko niezbędny personel. Kiedy lekarz przyjmuje pacjenta, do jego gabinetu nie powinny wchodzić żadne osoby postronne. Jeśli badanie przeprowadzane jest na sali szpitalnej, pacjent ma prawo oczekiwać, że jego łóżko będzie w tym czasie zasłonięte odpowiednią kotarą. Poszanowanie prawa do prywatności wymaga respektowania prawa do poufności.
Podstawa prawna
- - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. nr 78, poz. 483 z późn. zm.).
- - Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 226, poz. 1943 z późn. zm.).
- - Ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. nr 91, poz. 408 z późn. zm.).
- - Kodeks Etyki Lekarskiej.