Bieg przedawnienia przerywa się:

* przez każdą czynność przed właściwym organem powołanym do rozstrzygania sporów lub egzekwowania roszczeń przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia,

* przez uznanie roszczenia.

Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. Jeżeli przerwa biegu przedawnienia nastąpiła wskutek podjęcia czynności przed uprawnionym organem, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie wszczęte w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia nie zostanie zakończone.

PRZYKŁAD

Agata S. wystąpiła do sądu z powództwem o ustalenie istnienia stosunku pracy. Sąd wydał orzeczenie ustalające stosunek pracy, ale nie zasądził roszczeń majątkowych wynikających z niego. W takiej sytuacji Agata S. powinna wystąpić do sądu o uzupełnienie wyroku i zasądzenie roszczeń majątkowych wynikających z zasądzonego stosunku pracy lub też wystąpić z nowym pozwem o zasądzenie tych roszczeń, np. dodatku za nadgodziny. Żądanie ustalenia istnienia stosunku pracy nie jest równoznaczne z roszczeniem o zasądzenie roszczeń majątkowych z tego ustalanego stosunku prawnego. „W konsekwencji wytoczenie powództwa o ustalenie, które nie podlega przedawnieniu, nie przerywa biegu terminów przedawnienia roszczeń o świadczenia wynikające z ustalonego stosunku pracy. Jedynie wytoczenie powództwa o określone świadczenia przerywa bieg przedawnienia takich roszczeń, nawet jeżeli sąd nie orzekł o całości żądania i strona nie wniosła o uzupełnienie wyroku zasądzającego świadczenie” (wyrok SN z 11 maja 1999 r., I PKN 685/98; Prok. i Pr. z 2000 r. nr 2, poz. 32).

Iwona Sawicka

Podstawa prawna

Art. 295 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).