Jest to szczególna sytuacja, w jakiej znajdują się:
* osoby małoletnie, które osiągnęły 13 rok życia, zanim nabędą pełną zdolność do czynności prawnych,
* osoby, które po osiągnięciu pełnoletności zostały ubezwłasnowolnione częściowo. Osoba pełnoletnia może być ubezwłasnowolniona częściowo z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii.
Dzieję się tak, gdy stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz jest jej potrzebna pomoc do prowadzenia spraw.
Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratelę.
Gdy osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych zaciąga zobowiązanie lub rozporządza swoim prawem, np. prawem własności jakiejś rzeczy, potrzebna jest zgoda jej przedstawiciela ustawowego, czyli np. jednego z rodziców. Gdy uczyni to bez zgody przedstawiciela, to ważność umowy zawartej przez tę osobę wymaga potwierdzenia właśnie przez przedstawiciela. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może sama potwierdzić umowę po uzyskaniu pełnej zdolności.
Jeśli osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych dokona sama jednostronnej czynności prawnej, w której przypadku musi być zgoda przedstawiciela, to czynność ta jest nieważna.
Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może sama, bez zgody przedstawiciela:
* zawierać umowy należące do powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego,
* rozporządzać swoim zarobkiem (chyba że sąd opiekuńczy z ważnych powodów postanowi inaczej).
Jeśli przedstawiciel ustawowy osoby ograniczonej w zdolności do czynności prawnych oddał jej określone przedmioty majątkowe do swobodnego użytku, osoba ta uzyskuje pełną zdolność w zakresie czynności, które tych przedmiotów dotyczą. Wyjątek to czynności prawne, do których dokonania nie wystarcza zgoda przedstawiciela ustawowego.
Podstawa prawna
* Art. 15–22 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).