Depozyt sądowy – środek zabezpieczenia przedmiotu świadczenia poprzez złożenie go w sądzie właściwym dla miejsca wykonania zobowiązania. Jeżeli tego miejsca nie da się ustalić, wówczas właściwy jest sąd miejsca zamieszkania wierzyciela. Gdyby wierzyciel nie był znany lub nie było znane miejsce jego zamieszkania, wówczas właściwy jest sąd miejsca zamieszkania dłużnika.
Gdyby do depozytu miała zostać oddana rzecz ulegająca łatwo zepsuciu lub z przechowywaniem której łączyłyby się wysokie koszty, sąd może nakazać sprzedanie jej, a uzyskaną cenę złożyć do depozytu sądowego.
Po złożeniu świadczenia do depozytu sądowego dłużnik traktowany jest tak, jakby świadczenie spełnił. Zostaje on zwolniony ze zobowiązania. Wierzyciel ma obowiązek zwrócić mu koszty złożenia do depozytu.

Złożenie wniosku
We wniosku o złożenie przedmiotu do depozytu należy:

* określić zobowiązanie, w którego wykonaniu składa się przedmiot,
* przytoczyć okoliczności, które uzasadniają złożenie do depozytu,
* dokładnie oznaczyć przedmiot, który ma zostać złożony,
* wskazać osobę, której przedmiot ma być wydany, oraz warunki, pod którymi wydanie ma nastąpić.


Przedmiot do depozytu może złożyć dłużnik wówczas, gdy:

* wierzyciel odmawia wystawienia pokwitowania zapłaty,
* nie wie, kto jest wierzycielem, albo nie zna miejsca zamieszkania lub siedziby wierzyciela (na skutek okoliczności, za które nie odpowiada),
* wierzyciel nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych ani przedstawiciela uprawnionego do przyjęcia świadczenia,
* powstał spór, kto jest wierzycielem,
* z powodu innych okoliczności dotyczących osoby wierzyciela świadczenie nie może zostać spełnione.



Przedmioty zdeponowane
Przedmiotem depozytu mogą być: pieniądze, kosztowności, papiery wartościowe, książeczki oszczędnościowe itd. Przechowywane są w sądzie lub w banku. Jeżeli przedmiotem depozytu byłyby np. ruchomości, zwierzęta domowe lub inne przedmioty nienadające się do przechowania w sądzie lub w banku, wówczas pozostawia się je w miejscu wskazanym przez sąd pod pieczą dozorcy ustanowionego przez sąd.

Postępowanie o złożenie do depozytu jest postępowaniem nieprocesowym i jest dwufazowe:

* dłużnik składa wniosek o złożenie do depozytu,
* wierzyciel składa wniosek o wydanie depozytu.

Dodatkowo może się toczyć postępowanie z wniosku dłużnika o zwrot depozytu. Dłużnik może odebrać przedmiot świadczenia z depozytu, jeśli wierzyciel nie zażąda wydania przedmiotu świadczenia.

Podstawa prawna * Art. 463–470 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.). * Art. 692–694 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 z późn. zm.).