preambuła

Nazywany tak jest uroczysty wstęp do aktu normatywnego. Nie jest to konieczny element aktu i występuje sporadycznie. Z reguły zaopatrzone w nią są tylko ważniejsze akty prawne, takie jak konstytucje czy umowy międzynarodowe. Dawniej często poprzedzała treść istotnych kodeksów. W preambule ustawodawca przedstawia ratio legis danego aktu, czyli motywy jego wydania, a także zamierzone cele i podstawowe wartości. Wstęp umieszczany jest w celu przedstawienia historycznych i politycznych podstaw aktu oraz pozwala na zidentyfikowanie ważniejszych wydarzeń, które towarzyszyły jego uchwalaniu. W ten sposób odwołuje się do tradycji ustawowej danego państwa i wyraża jego konstytucyjną tożsamość. Aby pomóc czytelnikowi odnaleźć system wartości, w którym owa tożsamość ma swoje źródła, umieszcza się właśnie preambułę – wskazówkę.
Preambuła jest zawsze wyodrębniona przed pierwszymi przepisami danego aktu, określając kierunki i możliwe sposoby wykładni dalszych postanowień konstytucyjnych.
Teoretycy prawa spierają się o to, czy ma ona charakter normatywny, tzn. czy można z niej wyprowadzić normy prawne, czy też jest tylko deklaracją polityczną. Mimo tych wątpliwości jej postanowienia są zawsze wykorzystywane w trakcie wykładni prawa.
W niektórych konstytucjach, również w polskiej, w preambule zawarte jest odwołanie się do Boga, czyli tak zwane invocatio Dei.