To czyn zawiniony, bezprawny, tzn. zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Czyn będący przestępstwem może polegać na działaniu lub też na zaniechaniu. Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego, jeżeli w czasie czynu nie można przypisać mu winy. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.
WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Warunkiem odpowiedzialności karnej jest istnienie społecznej szkodliwości wyższej niż znikoma. Szkodliwość to przynoszenie szkody, uszczerbku, straty materialnej lub społecznej.
Przestępstwo jest zbrodnią lub występkiem. Zbrodnią jest czyn zabroniony zagrożony karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 albo karą surowszą. Natomiast występkiem jest czyn zabroniony zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc. Zbrodnię można popełnić tylko umyślnie, występek można popełnić także nieumyślnie, jeżeli ustawa tak stanowi.
Czyn sprawcy popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, tzn. chce go popełnić, albo, przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi. Czyn popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca, nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał lub mógł przewidzieć.
Podstawa prawna
Art. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 z późn. zm.).